Konstatacja gnostycyzmu czy mistycyzmu jest, ze kazdy ma jakies wyobrazenie tego czym jest zycie. Kim jest on sam. W religi Rzymsko-katolickiej mozna o tym zapomniec, bo czlowiek musi stanas twarza w twarz z tajemnica smierci, pogodzic sie z faktem ze jego cialo przestanie istniec, czlowiek powinien zapominiec o swoich wyobrazeniach. To wszystko prowadzi nas ku mistyce.
Arystoteles napisal (powiedzial)
nie idziesz tam (tzn. ku religijnym przezyciom, jakkolwiek to nazwac) zeby sie czegos dowiedziec ale zeby cos przezyc, zbladzi ten ktory mysli ze to proces intelektualny, to cos o wiele wspanialszego. Starozytni doskonale rozumieli ze najtrudniej jest zdobyc wiedze o samym sobie. Starozytni chcieli zobaczyc otaczajaca ich mnogosc rzeczywistosci jako jednosc. Jezeli tym jest chrzescjanstwo podpisuje sie obiema rekami i nogami.

CHRZEŚCIJAŃSTWO TYM NIE JEST.

Chrześcijaństwo jest, jak sama nazwa wskazuje wiarą w Chrystusa. To chyba najbardziej ogólne zdanie, jakie można powiedzieć na ten temat. I Chrystus jest centrum chrześcijaństwa, a nie jakiś bełkot filozoficzny.

Są ludzie, którzy wierzą, że bełkotem przykryją Prawdę.

Przede wszystkim tak jak pisał zefciu, chrześcijaństwo jest wiarą w Chrystusa. Jednak jeżeli patrzeć na to co pisze Arystoteles można poniekąd się do tego odnieść. Miał racje, że nie jest to tylko proces intelektualny, wiara jest czymś więcej. W chrześcijaństwie stajesz na przeciw odwiecznego dylematu prosta droga ze złymi czynami, lub ciężka droga ku Zbawieniu. Chrystus pokazuje nam drogę do Zbawienia, ale drogę pełną cierpień. Swym uczniom mówi wprost "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie. (J 14,1-12)". Wybierając chrześcijaństwo wybierasz Prawdę, która nie zawsze jest lekka i taka jakbyśmy chcieli, dlatego tak ciężko jest ludziom ją zaakceptować i w nią wierzyć.

Mój ulubiony autor pisał "Kłamstwo obiegnie świat, zanim Prawda założy buty". Tak jest właśnie z chrześcijaństwem. Pośród całej rzeszy fałszywych bogów, jest ten prawdziwy Jezus Chrystus i czeka na Ciebie.

To chyba poznaliśmy innego Chrystusa.
Mi Chrystus wskazał Drogę pełną radości, a nie cierpienia. Drogę zaufania i miłości, a nie ciężkiego zdobywania. Nie pokazał mi drogi uczynków ani zasług ale drogę miłości i przebaczenia.

Chrześcijaństwo (a przynajmniej katolicyzm) to droga ku szczęściu, ale Pan Bóg uczy, że wiele rzeczy będzie nam przeszkadzało w tej wędrówce, nie obejdzie się bez ich pokonywania. Jednak celem życia jest właśnie radość, a nie pusta walka. Walka sama w sobie jest marnością. Dopiero w kontekście zmartwychwstania nabiera sensu.

Możliwe. Katolicy opierają się bardziej na Biblii.

No nie wiem. Jako katolik bardziej przychylam się do opini Kozioła.

Mnie również bardziej podoba się to, co napisał Kozioł niż MirMił.

Kochani proszę zwróćcie uwagę na życie Świętych. Ci ludzie byli szczęśliwi bo mieli możliwość tu na zimie obcować z Bogiem twarzą w twarz. Jednocześnie poddawali się cierpieniu, aby dla Boga ratować dusze innych ludzi.
Dla chrześcijan żyjących w Europie czy Ameryce, sama myśl o cierpieniu dla Chrystusa jest tematem tabu. Takich ludzi nazywa się szalonymi i próbuje zamykać w szpitalach psychiatrycznych. Natomiast dla chrześcijan żyjących w Afryce, Indiach i Chinach cierpienie ma realny wymiar. Wciąż są prześladowani za swoją wiarę.
My jesteśmy przyzwyczajeni do luksusu, do internetu, telewizji, do tego że codziennie jest coś do zjedzenia. Jednocześnie tak jak pisał Kozioł radujemy się miłością jako obdarzył nas Bóg, oddając swojego Syna za nasze grzechy. Ilu z was obejrzało Pasję więcej niż 1 raz? W tym filmie uwidoczniona jest wielka miłość Boga do ludzi, której nikt spoza wspólnoty nie potrafi zrozumieć.

Któż z nas przyzwyczajonych do radości potrafiłby tak kochać drugiego człowieka, aby oddać życie za niego, nawet jeżeli ta osoba wielokrotnie wyrządziła nam krzywdę. Kto z nas jest wstanie pokutować i modlić się godzinami, za ratunek duszy obcych dla siebie ludzi. To jest właśnie chrześcijańska miłość, ratowanie dusz przed wiecznym potępieniem. Kozioł jeżeli tak potrafisz kochać to chwała ci za to. Natomiast jeżeli twoja miłość opiera się jedynie na tolerancji i szacunku dla rodziny, to jeszcze daleka droga do miłości.

Chrześcijaństwo to również radość, ale radość która ma na celu przybliżenie do Boga a nie oddalenie go.
Nie raz pewnie zdarzyło się nam wybrać koncert ulubionego zespołu, czy mecz ulubionej drużyny zamiast udać się do kościoła. To były radosne przeżycia, ale ile bardziej cieszy się nasza dusza, gdy przystępujemy do sakramentów. Ilu z nas obchodzi Święta Bożego Narodzenia, radując się narodzinami Pana a nie z prezentów gwiazdkowych. Ilu dzieci cieszy się z przeżycia Pierwszej Komunii Świętej z połączenia z Bogiem a nie z prezentów, gadżetów i słodyczy jakie dostanie.

Nikt z nas nie jest człowiekiem idealnym, nikt nie potrafi nieść swojego krzyża tak jakby chciał tego Bóg. Więc owszem chrześcijaństwo to miłość - bezgraniczna miłość Boga i ludzie - to radość - obcowania z Bogiem, radość że dostaliśmy szanse na życie wieczne.
Ale też sporo wyrzeczeń, które powinny stać się częścią naszego życia. Niedawno kościół zlikwidował post w piątki, al nie potępia osób które w piątki nadal poszczą.

Może warto zaczynać od takich wyrzeczeń, które na pewno są miłe Bogu i przybliżają go do nas.

Faktycznie, gdybym miał teraz pisać o chrześcijaństwie to powiedziałbym że jest to droga usłana różami. Chodzimy po płatkach ale również i po kolcach.

Co na to Chrystus w Ewangeli?
„Jeśli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, i weźmie swój krzyż, a idzie za mną.” (Mt 16, 24)
„kto nie weźmie swojego krzyża, a idzie za mną nie jest mnie godny.” (Mt 10,38)

Prezentujesz nam Chrystusa bez krzyża. Fajnie, ale chyba nie ma to nic wspólnego z ewangelią. A święty Jakub poucza: Wiara bez uczynków jest martwa. Przecież i diabeł wierzy i co z tego skoro czyny jego są takie a nie inne.

Czym jset ten krzyż? Skoro ma się ktoś zaprzeć samego siebie i brać ten krzyż w drogę, to znaczy że krzyż nie jest częścią tej osoby? Czym zatem jest?

Swoją drogą to ciekawe i kiedyś próbowałem uzyskać odpowiedz wśród znajomych. Jak to możliwe że na długo przed śmiercią Jezus mówi o krzyżu? Czy to zwykłe przeniesienie treści, przez pisarza który miał obraz całości, czy też krzyż to w tamtych czasach metafora trudów znana wszystkim.

Ciekawe jakie słowo jest użyte w oryginale Ewangelii? Czy to też jest "krzyż"?