Dlaczego nieautentyczne? Korzystanie z wolnej woli jest nieautentyczne? Postępowanie wbrew uczuciom jest nieautentyczne?

W pewnym sensie tak. Bo dobre czyny dla chrześcijanina powinny wypływać właśnie z miłości. A miłość nie jest sprawą decyzji podejmowaną na zimno.

Mam wrażenie, że jest jakiś błąd w Twoim rozumowaniu..

Miłość jest t.zw. cnotą teologalną a początkiem, motywem i przedmiotem cnót teologalnych jest Bóg. On je wszczepia wraz z łaską uświęcającą. Nie możemy się obwiniać jeśli nie przepełniają nas porywające uczucia miłości do bliźniego, nie da się w sobie wzbudzić emocji, to jest od nas niezależne. Za to akt woli-jak najbardziej tak i za to odpowiadamy (za nasze tak, lub nie powiedziane Bogu).


Encyklika „Deus Caritas est” Benedykt XVI

"W procesie spotkania pokazuje się również wyraźnie, że miłość nie jest tylko uczuciem. Uczucia przychodzą i odchodzą. Uczucie może być cudowną iskrą rozniecającą, lecz nie jest pełnią miłości. [...] Spotkanie z widzialnymi przejawami miłości Boga może wzbudzić w nas uczucie radości, jakie rodzi się z doznania, że jest się kochanym. To spotkanie wymaga jednak również zaangażowania naszej woli i naszego intelektu.

Rozpoznanie Boga żyjącego jest drogą wiodącą do miłości, a „tak” naszej woli na Jego wolę łączy rozum, wolę i uczucie w ogarniający wszystko akt miłości. Jest to jednak proces, który pozostaje w ciągłym rozwoju: miłość nigdy nie jest „skończona” i spełniona; miłość zmienia się wraz z biegiem życia, dojrzewa i właśnie dlatego pozostaje wierna samej sobie. Idem velle atque idem nolle[9] — chcieć tego samego, nie chcieć tego samego, to właśnie starożytni uznali za prawdziwą treść miłości: stać się podobnym jedno do drugiego, co prowadzi do wspólnoty pragnień i myśli.

Historia miłości między Bogiem a człowiekiem polega właśnie na fakcie, że ta wspólnota woli wzrasta w jedności myśli i uczuć, i w ten sposób nasza wola i wola Boga stają się coraz bardziej zbieżne: wola Boża przestaje być dla mnie obcą wolą, którą narzucają mi z zewnątrz przykazania, ale staje się moją własną wolą, która wychodzi z fundamentalnego doświadczenia tego, że w rzeczywistości Bóg jest mi bardziej bliski niż ja sam[10].
W konsekwencji wzrasta nasze oddanie Bogu i Bóg staje się naszą radością (por. Ps 73[72], 23-28)."

Mariel, nie mam na myśli uczuć, bo miłość nie polega tylko na uczuciach, ponieważ jednego dnia możesz kochać a drugiego nienawidzić. Ale mówiąc o ogniu mam na myśli ogień który Bóg roznieca w sercu człowieka, ten szczególny rodzaj ognia.