I Bogiem, i człowiekiem jednocześnie.

Jezus nie byl dotkniętymi negatywnymi emocjami.

Wydarzenie z drzewem figowym, ma w tradycji egzegetycznej sporo interpretacji.
Na przykład:
Czytamy, że Jezus "podszedł" do drzewa.
Każde zbliżenie się Boga do stworzenia jest aktem tak niewyobrażalnej łaski, że całkowicie przemienia to stworzenie i sprawia, ze stworzenie natychmiat rozkwita i wydaje pełne owoce tego, do czego zostało powołane, nawet w najbardziej niesprzyjających okolicznościach.
Nie tak się stało w przypadku drzewa figowego.
Jest więc to opowieść o wyjątkowym zatwardzeniu serca, którego skutkiem jest utrata życia wiecznego.

Do autora wątku.Tak napisano w Liście do Tytusa:

"(...)Oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa." Tytusa 2:13.

Dziękuję bardzo wszystkim za odpowiedzi ale nie potrafię tego tematu jednoznacznie pojąć.
Może objawiony po przez Trójcę Jedyną Bóg ma inne plany względem mnie. Zresztą na tym chyba polega prawdziwa wiara aby nie móc widzieć czy zrozumieć ale wierzyć.

Myślę jednak, że głębsze poznawanie Ewangelii budzi we mnie wiele sprzeczności gdyż serce podpowiada mi, że Jezus Chrystus niemógłby postąpić w taki sposób, ale niech to zostanie subiektywnym odczuciem.
Króluj nam Chryste

Miłość nie jest stanem wypranym z emocji.

Miłość nie jest stanem, lecz decyzją. Postanowieniem, że będę uczynny wobec Boga i ludzi.

Czym w takim razie ta decyzja jest umotywowana?

Różne są powody, by kochać, podejrzewam. Ja kocham, ponieważ chcę być szczęśliwy. I jestem szczęśliwy.

Czyli miłość jest podrzędna, służebna wobec szczęścia, jest środkiem? Czemu zatem mówicie, że "Bóg jest Miłością" - a nie Szczęściem?

"Bóg jest Miłością" to cytat z Pisma Świętego, JedenPost.

Dziwne jest stwierdzenie, że miłość i szczęście należy postrzegać w kategoriach środka i celu. Miłość jest równoznaczna ze szczęściem.

Miłość i szczęście są ze sobą ściśle związane - jedno bez drugiego nie może istnieć. Są jakby równe.Moglibyśmy nazywać Boga szczęściem, Bóg jest wszystkim tym, co jest dobre. Bóg jest dobrocią.

Mixer, miłość niesie ze sobą ogromną dawkę emocji. Milość jest stanem, stanem serca i duszy. Nie bardzo zgodzę się z tym że miłość jest zawsze decyzją, miłość bardziej jest pewna postawą serca. Czasem nie jesteś w stanie kochać drugiej osoby chociażbyś podejmował tą decyzję milion razy w ciągu dnia. Czasem nie jesteś w stanie uczuciowo kochać ludzi, i nie możemy lubić wszystkich ludzi. Ale możemy ich kochać, w sensie, nie życząc im źle i starać się im pomagać, być pozytywnie nastawionym. Ale prawdziwa miłość to żywioł.

A co do decyzji, to czy uważasz że na tym ma polegać miłość między Tobą a dziewczyną, lub żoną? Powiesz sobie - będę Cie kochał i będziesz kochał? Nie, miłość to wielka tajemnica i rządzi się swoimi prawami.

Dla mnie też to dziwne, ale tak wychodziło z twierdzenia Mixera, że miłość to decyzja.

@ equuleuss

Żeby kogoś kochać, wcale nie trzeba czuć do niego mięty. Kto pomaga bliźniemu, nawet jeżeli ten bliźni wzbudza w nim niechęć i odrazę, ten jest człowiekiem kochającym.

Mixer, o tym też mówię w swoich słowach, ale nie mam na myśli tylko tej mięty którą można czuć do kobiety lub mężczyzny. Również miłość do Boga nie jest decyzją zależną od nas, ani nawet miłość do bliźniego nie jest decyzją którą można sobie podejmować. Bo wtedy to będzie nieautentyczne. Dlatego musisz najpierw poczuć ten ogień i emocje jakie niesie ze sobą miłość. Ten ogień daje Ci siłę do pomagania innym, w szczery i prawdziwy sposób, inaczej to będzie coś czym chcesz zaspokoić tylko swoją potrzebę bycia dobrym i uznanym w oczach innych i przed soba samym.