Tak przepraszam nie zauważyłem.Ale ja uznaje jako prawdziwych pustelników tylko członków zakonów kontemplacyjnych ze zorganizowanym życiem od kilku-set lat swej historii no i oczywiście żyjących według reguły a nie pustelników nie zakonników czyli anachoretów którzy żyją czy to w zakonie czy którymkolwiek innym miejscu jak im się podoba.

zachęcam do przeczytania Nocy cirmnej Jana od Krzyża i jego spotaniuz Bogiem na pustyni ducha.

Pustynia to też łaska, Bóg często wzywa na pustynię: ,,na pustynię ją wyprowadzę i będę mówił do jej serca."

O Mater Dolorosa- nie wiedziałem, że Boga można odczuwać tylko w pewnych określonych sytuacjach... Wielki mój grzech o Boże, że znajduję Cię w codzienności - przecież tego mi nie wolno robić!

Wiesz co, Jakubie? Kpisz sobie chyba. Piękno Boga polega na tym, że nie każe się On szukać poprzez wielogodzinne leżenie krzyżem. Serce otwarte na Boga znajdzie Go wszędzie. A jeśli dla Ciebie Bóg kończy się na drzwiach kościoła- żal mi Ciebie. Dla mnie Bóg jest obecny w każdej- nawet najmniejszej sytuacji: w uśmiechu, płaczu, spacerze po lesie, gdy otwieram rano oczy i gdy je zamykam wieczorem.

Nie wiem czy osiągnąłem spokój ducha zbliżony do nirwany w wydaniu chrześcijańskim, ale po prostu nauczyłem się, że z Bogiem mogę porozmawiać nawet czekając na przystanku na autobus. A im więcej poznaję innych ludzi tym więcej zauważam obecność Boga wśród nas. Bóg daje mi radość i spokój wewnętrzny które staram się przelać na moich bliskich i przyjaciół.

Otwórz Bogu serce w codzienności a zobaczysz, że jest On bliżej niż myślisz.

Z Bogiem!

Polecam wiersz Jana Kasprowicza "Przeprosiny Boga"

Żyli dwaj staruszkowie
W ogromnej zażyłości
Z staruszkiem Panem Bogiem
Prostym jak oni prości.

Chodzili z Nim na "jednego"
Do Pietra czy do Jakuba,
Nigdy się nie zachwiała
Przyjazna z Nim rachuba.

Przyjaźń to była szczera,
przyjaźń to nie na żarty:
Gwarzyli z sobą jak mogli,
Grywali z sobą w karty.

Aż tu jednego razu
Oblazła ich wielka trwoga:
Wmówił w nich jakiś ceper,
Że obrazili Boga.

Że go pospolitują,
Że miejsce jego jest w tumie,
Nie w zwykłej chłopskiej chałupie,
Nie w zwykłym chłopskim rozumie.

I widać wszelką miał słuszność
Mądrala edukowany,
Bo nagle im się wydało,
Że Bóg opuścił ich ściany.

I odtąd mieli ci starcy
Żywot już całkiem zatruty,
I chęć ich wzięła ogromna
Jakiejś ogromnej pokuty.

"Ja się ukorzę w ten sposób,
Że pójdę, na początek,
Myć nogi dwunastu dziadom
We Wielki Czwartek czy Piątek".

"A ja - oświadczył drugi -
W ten sposób grzech swój okupię,
Że będę jak święty Szymon
Lat siedem stał na słupie".

Tak idąc, tak się kajając,
Tak chłoszcząc swe niecne wady
Wcale się nie spostrzegli,
Że ktoś - ciap! ciap! - w ich ślady.

Usiedli na burcie rowu,
Straszliwie utrudzeni,
A obok nich usiadł ktoś trzeci
W jaworu chłodnej cieni.

"Cóż to się z wami dzieje?"
Zapyta wędrowiec nieznany.
"Szukamy Pana Boga,
Opuścił nasze ściany".

"Ja sobie rachuję - rzekł jeden -
Że przecież Go odnajdziemy,
Choć rzucił naszą chałupę
Nic nie mówięcy, niemy".

"Zaś moja kalkulacja -
Tak drugi się wątpić ośmieli -
Że chyba nie ma go wcale,
Nie znajdzie się do niedzieli".

Poklepał ich po ramieniu
I tak im od razu powie:
"Po co się włóczyć po świecie,
Wracajmy, staruszkowie!

Zajrzymy sobie po drodze
Do Pietra lub pana Jakuba,
A potem zagramy w karty,
To będzie najlepsza rachuba".

"Dyć to nasz Pan Bóg, o, raty!
O, przepraszamy Cię mile
Za głupią myśl naszą, że mógłbyś
Rzucić nas choćby na chwilę".

sory ze wchodze w temat moze mi ktos powiedziec co zanczy UNUM COR ET ANIMA UNA

Jedno serce i jedna dusza

W wolnym tłumaczeniu "jedno serce i jeden duch".

Google życzą Wesołych Świąt

Opat ja Cie rozumiem bo też znajduje Boga w codzienności i doświadczam tego co ty ale ja myślałem że chodzi Ci o ciągłe jakby odczuwanie Boga w sobie.Odczuwanie prawdziwej miłości najszczerszej miłości do Boga która przynosi radość wzruszenie i pokój ducha.Takie prawdziwe uczucie do Boga pojawia w moim przypadku rzadko ale najważniejsze że w ogóle się pojawia.A to że Bóg jest wszędzie w każdym i we wszystkim to ja wiem,myślisz że jestem aż takim prymitywem żeby tego nie wiedzieć?Po prostu nie zrozumiałem dokładnie tej Twojej wypowiedzi .

Pewnie dlatego, że na pustyni, w samotności, w oddzieleniu od świata nie można przegapić Boga.

hmmm ciekawa mysl i jakze mi znana. Jakub zanim podejmniesz decyzje zycia pustelniczego musisz odpowiedziec sobie na kilka podstawowych pytac:
Czego szukam? Jak sobie wyobrazam zycie pustelnicze, jego forma,zycie codzienne,obowiazki i samowyrzeczenia?
Nie mam zamiaru tlumaczyc albo wykladac na temat zycia pustelniczego, poniewaz tych wiadomosci mozesz zasiegnac na internecia albo z ksiazek. Chce cie uwrazliwic ze zycie pustelnicze nie ma nic wspolnego z fizycznym umartwieniem i chorym znecaniem sie nad swoim cialem( swiatynia Ducha Swietego), peowadzinie zycia z wyczeczeniami ale ma bardzo glebokie podloze duchowe bez znaczenia jakiej religii czy wiary jestes.
Ten temat jest jak rzeka....dozo by pisac i pisac...

Widzę że niektórzy chcą pójść na pustynie rozumiem fizyczną, cóż samo pragnienie nie jest złe, ale czy to jest pragnienie krótkotrwałego wyciszenia czy do końca życia. Cóż zakładam iż ktokolwiek tego pragnący chce jeszcze mocniej pokochać Boga i tutaj robią się schody, ponieważ jeśli chcesz kochać mocniej zdaj się na Boga On wybierze Ci drogę, sposób i zapewniam najtrudniejszy i którego sie nie spodziewasz i na pewno nie chcesz lub gdybyś wiedział sam byś na pewno nie wybrał ale jeśli zdasz się na Niego, zaufasz mu zapewniam iż doświadczysz i pustyni i obecności Boga. Dlatego dalszym krokiem wiary jest zdanie się na Niego czyli nie ja planuję tylko już On do czego zachęcam ale to droga najtrudniejsza:)

Ja bym chętnie z Tobą poszedł Życie pustelnicze od dawna mnie ciekawiło i inspirowało. Nie mam żadnych kłopotów ze sobą, w życiu mi się układa, ale często marzę o tym, aby choć przez jakiś czas pobyć samemu na totalnym odludzi. Całkiem sam, tylko z Bogiem i dziką przyrodą. Kto wie, może kiedyś się na to odważę.

Możesz to marzenie zrealizować - w Rytwianach. www.pustelnia.com.pl Rewelacyjne miejsce, prowadzone przez rewelacyjnych księży. bardzo polecam - znajduje się 50 km od Sandomierza. Zresztą, niegdysiejszy klasztor kamedułów.

Każdemu facetowi potrzebna jest pustynia by dotrzeć do Boga. A gdzie wychodził Mojżesz i Abraham?

JakubM powiedziałeś ''Mam pragnienie od dawna odejść na pustynię.Czy ktoś z Was jest chętny??Proszę o radę co robić w tej sytuacji.''

Może jesteś poprostu zakłopotany i nie wiesz co masz robić w życiu, a pustynia to tylko taka przenośnia miejsca w którym chciałbyś się zatrzymać i wyciszyć.

Ja też mam problem narazie nie wiem czy czuję powolanie czy coś innego. Zastanawiam się nad seminarium.