Podobnie jak wielu osobom przede mną przyszedł mi na myśl król Dawid, Z kolei św Paweł nazywał siebie "poronionym płodem" Co do kazań- zawsze, gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania na ten temat. Myślę, że większy skutek przyniesie kazanie krótkie, acz poruszające. Wydaje mi się,że kazanie jest długie i nudne kiedy mówca jest nazwijmy to delikatnie słabo przygotowany. Są księża, którzy nie są najlepszymi mówcami, za to wspaniałymi spowiednikami i świetnie pracują z młodzieżą.

Uważam,że jesienna dobrze przedstawiła tę kwestię.

Na Facebook znalazłam to zdjęcie (na profilu pewnego księdza)

Św Bernadeta ledwo umiała się podpisać, a św Piotr zdradził Chrystusa 3 razy. Judasz był za to dobry w finansach.Dawid był za to mały, niepozorny i miał rude włosy

nie wiem co ich wady mogą mieć cokolwiek wspólnego z wykształceniem...

ale nieważne
co do tematu - przecież taka "miernota", jeśli się okaże miernotą niereformowalną, która nie jest w stanie przygotować kazania choćby na tróję, to pewnie po prostu poleci z seminarium duchownego.

Niekoniecznie.
Bywa, że gdy kleryk ma inne zalety
przymyka się na to oko. I dobrze.

Ale przecież w seminarium się wszystkiego uczą, klerycy przygotowywani są do każdych sytuacji.

mowa jest o "miernotach", nie każdego da się nauczyć, a samo wstąpienie do seminarium i chęć bycia księdzem jednak nie wystarczy.

Polecam przeczytać życiorys kapłana Jana Marii Vianneya, proboszcza z Ars.

no i? jego problemy wynikały z braku jakiegokolwiek wykształcenia. mówimy tutaj o współczesnych czasach, gdzie startuje się z względnie równego poziomu.

dobrze, ja tez mam pewne kłopoty z mowa (bodajze wrodzona wada wymowy), tez boje sie kazan i to bardzo, nie wiem czy dam rade ułozys jakies dobre, sensowne, nie nudne kazanie, które by sie ludziom podobało. Wiec Wise gdy nie spróbujemy to przypuszczam, ze bedziemy tego załowali do konca zycia.
Jest jeszcze inny argument, gdy idziemy do seminarium ksiadz ogłasza o tym, a potem po para miesiacah moze tygodniach widzą tego goscia na ulicy, co wtedy ludzie powiedza ? Tez sie boje.

Mam do was takie pytanie, załózmy ze wstapiłem do seminarium i okazało sie ze Pan nie chce mnie widziec jako kapłana, to czy moge odrazu wstapic do zakonu czy tak sie juz nie da lub trzeba odczekac pewien czas i wtedy do zakonu mozna wstapic ?

To zależy od wielu czynników.

Przede wszystkim od tego jak konkretny zakon
ma ustawione zasady przyjmowania do nowicjatu - czy są konkretne terminy
czy przyjmują każdego wtedy kiedy się zgłosi (oczywiście nie na drugi dzień!)

W każdym seminarium jest taki ksiądz, do którego mozna isć z takimi sprawami.
(ta funkcja chtba się nazywa "ojciec duchowy" - o ile mnie pamięć nie myli).
Może Ci od razu pomóc w staraniach o przyjęcie do zakonu
a nawet Cię "zarekomnendować". Takie sytuacje - ktoś odkrywa, że jego powołanie
to jednak zakon, wcale nie są takie rzadkie i nikt nie uwaza tego za jakiś problem.

W zakonach jest to ustawione tak, że zanim zacznie się studia teologiczne
odbywa się nowicjat (przeważnie rok) gdzie prowadzona jest formacja duchowa.

dziekuje jesienko - dobrze zdrobniłem ? jeszcze przede mną troche czasu bo 2 lata do matury.
No własnie matury najpierw ja musze napisac

Przede wszystkim nie wolno myśleć o sobie per "miernota"

Wise ile masz lat ? Przypuszczam ze kazdy sie boi tej decyzji czy wstapic czy nie ? Ja tez jak pisałem wyzej mam obawy. Obawy takze przed ludzmi - bo co powiedza. Głupie ale prawdziwe. Jesli chcesz isc ta droga to jak wyzej pisali zakon, mozesz byc bratem zakonnym przez całe zycie. Tu juz dalej nie bede pisał na ten temat bo tez mało wiem i niechce Cie wprowadzic w bład.

Ktos mi kiedys napisał bodajze na tym forum mniej wiecej tak: jest wiele dobrych dróg i kazda z nich prowadzi do Ojca.