Joanno, żadnemu chrześcijaninowi nie wolno palić, palenie to grzech
Nałogowiec nie grzeszy ciężko, bo nie pali całkowicie dobrowolnie, ale jeśli osoba nie będąca w nałogu sięga po papierosa dobrowolnie i świadomie - grzeszy ciężko.
Równie dobrze mogłabym się oburzać, że widziałam księdza łamiącego celibat, więc i siostry powinny móc mieć kogoś na boku ---> LITOŚCI!!!

Jeśli Jezus będzie na pierwszym miejscu - wszystko będzie na właściwym.

Nie przechowuj żadnej materialnej pamiątki dotyczącej konkretnie „tego” czy „tych”, o któych nie powinieneś już marzyć: fotografii, listów, kwiatów, tych „relikwii” drogich istot. Nie przechowuj niczego. To nie prowadzi do Boga. Jeśli wpatrujesz się w te rzeczy, odżywają na nowo dawne uczucia i wrażenia. Jeśli zaś nie patrzysz na nie, to po co je przechowywać? Stano­wią tylko zbędny balast. Wszystko to szkodzi milczeniu serca i jego wolności.

o.Marii Szczepana Chenevière OCSR, Rozmowy o milczeniu (plik; 150 kB)

Ja bym nawet powiedziała zniszcz to Chyba , że nie "przechowuj" znaczy właśnie zniszcz...

Wracając do komórki i laptopa (pewnie teraz wszyscy mnie znienawidzą... )
Z tego co słyszałam to w Jadwiżankach Wawelskich tego typu rzeczy są zabronione. Na pewno do nowicjatu (włączając także), chyba że przełożeni pozwolą. Po ślubach wieczystych takie rzeczy można mieć. Nie jestem tego wszystkiego pewna, ale może źdźbło prawdy w tym jest...
Bardzo mnie oburzały zdania typu "W dzisiejszych czasach laptop czy komórka można porównać do rzeczy osobistych". Jestuś! Szkoda tylko, że nie zrośliśmy się z "swoimi osobistymi rzeczami"! Jezus nie powiedział "Pójdź za Mną, ale nie zapomnij! weź ze sobą komórkę, laptop, wieże, aparat, konto na face booku (można tutaj jeszcze dodać te słynne poduszki ) etc."
Jeżeli ktoś naprawdę kocha Boga, to pójdzie za nim choćby nie wiem co (np. zabrali mu te poduszki )
Naprawdę, najpierw trzeba rozpoznać powołanie, i tego każdemu życzę z całego serca.

(Kurczę, kończę jak jakieś kazanie, jeszcze tylko "Amen" brakuje )

To bardzo rozsądne podejście.

Na początku kandydatka byłaby pewnie bombardowana emailami i smsami od rodziny i znajomych.

czyli idąc do zakonu w ogóle nalezy zapomniec o ludziach?to chyba jednak przesada.
bo jaki w tym cel?zamknac sie w klasztorze na swiat i modlic sie modlic.Modlic sie mozna w domu, pozniej mozna pracowac is ie znow modlic, chodzic do szkoly i sie modlic.
ksiedza jeszcze rozumiem, ale zakonnice?
a odosnie tego, co napisano wczesniej o tetrowych pieluchach...
a ksiadz biskup wczoraj na bierzmowaniu mojego brata powiedzial ze zyc w bogactwie to nie grzech i ze dobrze jest byc bogatym. w sumie mnie to zdziwilo i tez pomyslalam od razu o zakonnicach, ktore sobie zyja biednie, a ksieza bogato.

e maile i smsy to takze forma komunikacji, wiec zakon ma sie rownac z brakiem kontaktu ze swiatem.
po prostu sie dziwie.

mitusia- w formacji początkowej (postulat/nowicjat) należy się skupić na swoim rozwoju duchowym, nie na innej pracy. W takim układzie komórka czy laptop nie są potrzebne. Jadwiżanki, czy jakiekolwiek inne zgromadzenie, którego członkowie pracują w świecie, jeśli potrzebują do tej pracy nowoczesnego sprzętu, po prostu go wykorzystują. Nie ma w tym nic dziwnego.
Tak na marginesie- ostatnio odpowiadam na min. kilkanaście maili dziennie i noszę 2-3 telefony przy sobie (które co chwilę dają o sobie znać). Dużo bym dała, żeby móc się od tego odciąć i posiedzieć w ciszy. Ta cisza postulatu i nowicjatu ma ogromny sens... nawet, jeśli dla świata wydaje się szaleństwem, czy wręcz wynaturzeniem.

ja na początku formacji mogłam spokojnie pisać listy, odbierać telefony, ale po kilku miesiącach Mistrzyni sama poradziła bym zrezygnowała na czas początkowej formacji z tego, bo często jest to ucieczką od tego co odkrywasz w sobie. Kontakty z ludźmi to nie jest coś złego, nie! Ale dla formacji początkowej jest to zbyteczne, poznaje się nowy styl życia, nowych ludzi, prawdziwe znajomości przetrwają próbę czasu, wteduy właśnie okazuje się ile były warte.

"Cisza...
Cisza jest bardzo ważna,
to przez nią odzywa się Bóg."
Tak mówił na rekolekcjach oazowych jeden taki Ksiądz, który sam to gdzieś usłyszał. Dzisiejszy świat jest bardzo głośny, a istnieją przecież zakony gdzie obowiązuje całkowite milczenie. Możliwe że i w poprzednim wieku obowiązywało właśnie to bardzo ostre, CAŁKOWITE milczenie.
Znam świadectwo Siostry, która wstąpiła do tego klasztoru, gdy te zasady zostały nieco złagodzone. W ciągu roku był tylko jeden dzień w którym można było z kimś porozmawiać. Do tych rozmów był przeznaczony specjalny pokój. Siostra ta, miała w zakonie swoją starszą siostrę. Odezwały się do siebie tylko dwa razy i to tylko krótkimi zdaniami.
Cisza jest też w zakonach męskich. Mówił mi o tym taki fajny Księdzu, który sam był najpierw u Jezuitów. Okres przygotowania do Święceń Kapłańskich trwa ok. 14 lat. Na początku jest taki czas który trwa 7 lat (chyba, ale to raczej mało ważne...), o których sam powiedział że można to porównać do "dobrowolnego więzienia". "Klasztor jest otoczony wysokim murem (może zmyślał, ale ja mu czasami wierze ) i niemożna z niego wyjść, chyba że umrze któreś z rodziców. Jakby umarł np. brat, to przełożeni nie pozwoliliby na wyjazd".

Więc chcąc zakończyć w temacie; do zakonu należy (i chyba też trzeba) wziąć z sobą Ciszę (albo przynajmniej nastawienie na nią), a "nasze osobiste rzeczy" z pewnością nam jej nie dadzą.

To wszystko rozumieją Ci, którym jest to dane.
Jak komuś nie jest dane- to mu nie wytłumaczysz- a nawet nie ma chyba sensu próbować.

To co nam tutaj wydaje się surowością - to są właśnie przywileje- tak jak pisała Kawa.

Święta Klara walczyła o przywilej ubóstwa dla swojej wspólnoty- to jest właśnie przywilej- tak jak milczenie.

Mała poprawka -11 lat