Piszę na tym forum wątek ponieważ ostatnio dużo myślę nad swoim życiem. Mam 25 lat i właśnie w tym roku kończę studia. Nad kapłaństwem zacząłem się zastanawiać już od początku studiów, ale jakoś starałem się uciekać od tych myśli i za bardzo nie zagłębiać w te sprawy. Ale jakoś ciągle wracają te myśli. Na drugim roku studiów, kiedy nie dawało mi to już spokoju rozmawiałem z duszpasterzem od powołań u Salezjanów. Powiedział mi, że ta decyzja musi we mnie dojrzeć, ale też nie mam czego się bać, bo jeśli Jezus chce, abym był w jego szeregach to nie mam czego się obawiać. Na koniec mi powiedział, że będzie czekał, kiedy przyjdę z podaniem do seminarium. Jakoś nadal nie daje mi to wszystko spokoju. Teraz już kończę studia. Od jakieś czasu również pracuję i mam bardzo fajną pracę z dużymi możliwościami rozwoju. Dlatego powstają u mnie duże wątpliwości. Z drugiej strony wewnętrznie chciałbym bym być dla innych ludzi i dla nich żyć i czerpać z tego ogromną radość. Bardzo proszę o jakąś radę i opinię.

Z góry wszystkim bardzo dziękuję za wypowiedzi.

Łukasz

Czytałam, że święty Franciszek miał kiedyś wątpliwości czy powinien poświęcić się kontemplacji czy też przyjąć czynny charyzmat ...

By rozwiać swoje wątpliwości poprosił o modlitwę min. świętą Klarę i inne osoby, sam się modlił...

Wiele zakonów ma swoje skrzynki emailowe, możesz tam napisać i prosić o modlitwę- zwłaszcza zakony klauzurowe- ich wsparcie modlitewne wręcz się namacalnie czuje...

Odpowiem Ci słowami, które kiedyś ktoś skierował do mnie na tym Forum, gdy miałem podobne wątpliwości:

I wydaje mi się, że te kilka słów jest dość wymownych

Pozdrawiam

Hmmm... decyzja trudna.. jestem młodszy od ciebie... mam dopiero 19 lat... a sam się z nią zmagam...
pójść...
nie pójść...
czasami mam takie chwile że jestem pewny swojej decyzji na 100% a papiery gdybym mógł złożyć od ręki to zrobił bym to od razu...
inni mi radzą... modlitwa, adoracja, spowiedź, czytanie Pisma Św...
wierzę że to mi pomoże...
pozdrawiam

Wątpliwości są i będą, także po wstąpieniu do seminarium. Od tego jest 5 lat formacji w seminarium, żeby rozeznać i się zdecydować ostateczne. W zakonach dochodzi jeszcze postulat i nowicjat. Wstąpienie do seminarium nie jest ostateczną decyzją, ale pierwszą ku realizacji powołania. Ostateczna decyzja jest przed ślubami wieczystymi albo przed świeceniami.

W mojej diecezji do seminarium rokrocznie wstępuje 20-30 kandydatów, do święceń dochodzi do 10-15. Więc już po tych liczbach widać, że po przekroczeniu furty wątpliwości nie znikają.

To, co mogę zasugerować, że jeżeli nie macie przeszkód, które dyskwalifikują na przedbiegach, to trzeba podjąć odważną decyzję - później jak się z seminarium wystąpi, bo okaże się jednak, ze to nie to, to końca świata nie będzie.

Salezjanie... z jakiej inspektorii jestes?

Trochę poznałem Salezjanów z Inspektorii w Krakowie. Tam rozmawiałem z duszpasterzem powołań.

Sam jestem w seminarium i obecnie zaczyna sie w Polsce dziać to, co już od dawna dzialo się na Zachodzie bądź w Ameryce, że do seminariów zgłaszali się kandydaci po studiach. Myślę, że jeżeli ta myśl u Ciebie nie znika warto byłoby spróbować. Waidomo, że zrezygnować można zawsze. Możemy tez być pewni, że tylko idąc drogą, którą przygotował dla nas Pan - będziemy szczęśliwi. Dlatego warto się modlić w intencji rozpoznania powołania. spróbować nie zaszkodzi. Sam znam, kilka osób, które z różnych powodów odeszły z semianrium, i mówiąm że czas spędzony w Domu Ziarna dużo im dał i dużo wniósł w ich życie.
Pozdrawiam
Marcin

marcin89 a te osoby co odeszły z seminarium nie miały problemów z otoczeniem??? np: Czy rodzina nie mówiła im że są nierozgarnięci , nie dojrzali lub że się wygłupiają???