a ja mysle sobie tak:
kazde powolanie pochodzi od Boga, tak samo zreszta jak wszelkie nasze niepelnosprawnosci i niedomagania.
I w zawiazku z powyzszym wydaje mi sie ze Bog nie dalby powolania komus gdyby wiedzial ze sobie ta osoba nie poradzi.
Fakt, ze np trudnosci z poruszaniem czy sprawnoscia manualna sa utrudnieniem ale chyba nie przekreslaja wszystkiego.
pozdrawiam

Co do impotencji a zdolności do małżeństwa Jasne że jest przeszkodą ZRYWAJĄCĄ bo wypadałoby o tak "drobnym" fakcie przyszłą żone poinformować przed ślubem:-D Ale jeśli ona wie a mimo to się zgadza?Też nie ma szans na ślub kościelny?

DLACZEGO JEDNAK IMPOTENCJA MIAŁABY BYĆ PRZESZKODĄ DO PRZYJĘCIA ŚWIĘCEŃ? (zadnych względów praktycznych nie widzę)

Dodatkowe wyjaśnienie do punktu 3:
- w klasztorach klauzurowych nie ma przenoszenia między domami
- w związku z tym przyjęcie do konkretnego domu jest jakoś zależne także od czynników w tym konkretnym domu przykładowo:
- jeżeli warunki architektoniczne nie niosą większych przeszkód, to można zdecyzodwać za przyjęciem
- jeżeli wspólnota jest młoda i można dzielić prace tak, żeby uniknąć jakiegoś rodzaju w przypadku tej nowej siostry... inaczej gdy wspólnota składa się głównie ze starszych sióstr i trudno jeszcze jedną młodą zwalniać z noszenia garów, kopania w ogrodzie itd
Natomiast nie zgodzę się ze stwierdzeniem, ze w zgromadzeniach czynnych jest lżej fizycznie. Prace w domu są takie same - trzeba obrobić ogródek, kuchnię, porządki itd. itd. a do tego praca z młodzieżą, nie wspominając o dzieciakach, z chorymi, a choćby i w zakrystii... to są zajęcia wymagające większej sprawności niż spędzanie wielu godzin w chórze choćby i na kolanach... Trudno założyć przy wstąpieniu, że będzie sie wykładowcą na teologii, organistką albo odpowiedzialną za rachunkowość

Ddv!
Próbując interpretować ten przepis doszukiwałam się zgodnie z sugestią Jotki wszędzie- także w KK dobrych intencji.Jest też oczywiście druga strona medalu-troska o to by klasztory nie stały się "śmietnikami" do których społeczeństwo odsyła niepotrzebnych członków. (poczytaj książki s Małgorzaty borkowskiej to zobaczysz co się kiedyś działo)Jeśli jednak jest tak jak ty piszesz to znaczy była to troska o kondycję fizyczną duchowieństwa i jego "funkcję reprezentacyjną" to jestem zmuszona podtrzymać tezy o dyskryminacji i hipokryzji Praca księdza- na ile mogę się zorientować obserwując księzy w moje j parafi- nie wymaga aż tak fenomenalnej kondycji jak sugerujesz. Porównanie z zawodem pilota jest nietrafione.

Raczej z zawodem nauczyciela , który owszem wymaga pewnego minimum sprawności fzycznej. Jednak nie przyjęcie do tej pracy kogos kto utyka lub jest "zbyt brzydki" byłobyAKTEM DYSKRYMINACJI- a takie zsady są w KPK niestety.

Widzę że napisałeś kolejną perełkę:

"Dodatkowo - doskonale chyba zdajesz sobie sprawę z tego, ze sprawność fizyczna wpływa na sprawność umysłową (chociaż - nie twierdzę, że osoby niepełnosprawne fizycznie nie są sprawne umysłowo ) - po prostu poprawia tą sprawność. "

Kondycja fizyczna

Na pewno każdy zna przysłowie "W zdrowym ciele zdrowy duch". Nic dodać, nic ująć. Osoby z różnego rodzaju kłopotami zdrowotnymi, często nie są w stanie w pełni wykorzystać swojego potencjału twórczego. .Dlatego dobrze jest uprawiać jakiś sport. Może to być np. bieganie, pływanie, jazda rowerem czy ćwiczenia na siłowni. Dzięki regularnym ćwiczeniom poprawia się funkcjonowanie systemu oddechowego, a to właśnie tlen stanowi najważniejszy pokarm dla mózgu. Dobra kondycja fizyczna powoduje również, że lepiej śpimy.

Taaa oczywiście. Osobiście doradzam Ci jednak byś następnym razem spróbował poprawiać swoją sprawnośc umysłową w bibliotece, a nie- jak to chyba czynisz- na siłowni.

"Zaś co do wiedzy na temat niepełnosprawnych"- napisałam odpowiadając Agniulce "wiem z autopsji" jeśli nie wiesz co znaczy to słowo- skorzystaj ze swej sprawności fizycznej i sięgnij po słownik ( i sprawdż tam też co znaczy "hipokryzja" skoro mi ją zarzuciłeś")


[/b]

Kan. 241 -
§ l. Do wyższego seminarium biskup diecezjalny powinien przyjmować jedynie tych, którzy, biorąc pod uwagę ich przymioty ludzkie i moralne, duchowe i intelektualne, ich zdrowie fizyczne i psychiczne, jak również szczerą wolę, wydają się być zdolni do oddania się na stałe świętym posługom.


Kan. 1029 - Do święceń należy dopuszczać jedynie tych, którzy - według roztropnej oceny własnego biskupa albo kompetentnego przełożonego wyższego - po rozważeniu wszystkich okoliczności, mają nieskażoną wiarę, kierują się prawidłową intencją, posiadają wymaganą wiedzę, cieszą się dobrą opinią, mają nienaganne obyczaje, wypróbowane cnoty, jak również inne przymioty fizyczne i psychiczne, odpowiadające przyjmowanemu święceniu.

To poczytaj sobie co nieco ... A nie opieraj się tylko na własnych wyobrażeniach ...