Z góry uprzedzam że ten wątek jest dziwny. Jestem w 3. klasie gimnazjum i stoję przed wyborem dalszej drogi edukacji i... życia.
Nie chcę być księdzem, może trochę się tego boję, nie chcę żyć w celibacie, chcę mieć kiedyś żonę i rodzinę (tak mi się wydaje), chcę żyć "normalnie". Moi rodzice i rodzina chcą żebym poszedł do liceum bilogicznego a potem na medycynę. Ja także tak chciałem, choć uświadomiłem sobie że trochę dla pieniędzy, to teraz naprawdę chciałbym...
Moje pytanie brzmi... Czy powinienem iść do seminarium?- dlaczego?
Kilka razy w moim życiu miałem sytuację, które wyglądały w ten sposób: nachodzą mnie myśli, że może to co robię jest złe, po długim trochę trudnym czasie dochodzę do wniosku że tak jest, potem robię tak jak czuję, że kieruje mnie Pan Bóg, okazuje się że tak jest lepiej.
Właśnie od roku mniej więcej myślałem "Czy byłbym w stanie tak oddać swoje życie Panu Bogu (kapłaństwo)", doszło do tego stwierdzenie mojej cioci "że on to chyba pójdzie do seminarium" oraz mamy, która mnie o to pytała.
Wiem, że to brzmi dziwnie ale mam takie myśli, że jak pójdę na medycynę to będzie to sprzeczne z wolą Pana Boga, że może to seminarium, ale ja bardzo tego nie chcę. Czasem myślę, że chyba wolałbym (nie daj Boże, ale jednak) np. stracić rękę, niż zostać księdzem. Wiem jednak, że to nie moja wola ma się spełnić.
Co sądzicie? CO robić?

Nie przejmować się gdyż powodu nie ma. W Kościele co wielu może zdziwić, jest wiele służb a kapłaństwo jest jedną z nich. Potrzeba nam świętych i kapłanów i świeckich. Jeśli nie chcesz, a jesteś przecież dopiero w przededniu pójścia do liceum, to po prostu sobie tym głowy nie zawracaj. Znam świetnych ludzi, co do których widzę że ich powołaniem jest rodzina i wspólnota, w której służą innym i głoszą ewangelię, nie gorzej niż niejeden kapłan.

sa różne powołania
Rozalia Celakówna też chciała isc do zakony ale Jezus kazał jej iść pracować w szpitalu

"Przez światło wewnętrzne poznałam, że P. Jezus nie chce abym była w domu ani też w zakonie. A Matka Najśw. powiedziała mi: "Módl się a poznasz wolę Bożą; co masz czynić i gdzie będziesz - Jezus Ci powie".

http://mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl/ro ... emnosc.htm

Do seminarium musisz mieć maturę, więc 3 lata jeszcze masz na zastanowienie. Zrób to do czego czujesz się stworzony. Każdy z nas jest powołany do świętości i życie zgodne z dekalogiem jest najważniejsze.

I nie upieraj się przy tym, że "ja bym tak chciał".

Powołanie to nie podpisanie pod moimi zachciankami Pana Boga - tylko faktyczne zrozumienie, usłyszenie i zrealizowanie tego, co dla mnie jest dobre, co On wskazuje, nawet gdy ja z początku tego nie rozumiem.

To chyba ostatnia rzecz, jaką bym chciał robić w życiu, ale... parę razy już tak myślałem. Nie jestem może strasznie religijnym człowiekiem.
Co mam robić? Jeżeli pójdę na bilogię a nie pójdę na medycynę zawiodę moją rodzinę...tak myślę.
Z drugiej strony chciałbym bardzo...

Wiesz co, znam księdza, który też miał problem z rozeznaniem powołania. Pewnie miał podobne myśli do Twoich. Skończył choreografię, ale Pan Bóg mu nie dawał spokoju, to poszedł do Seminarium, żeby się przekonać, że to nie to... Jest wspaniałym księdzem. Znam siostrę zakonną, która jest lekarzem. Mam też koleżankę z podstawówki, która była zakonnicą, a teraz ma męża i mieszka w Niemczech.
Także, widzisz, wszystko się może zdarzyć... że nie wspomnę o sobie... Pan Bóg jest dowcipny i czasem robi też psikusy...
Bądź dobrej myśli i nie zadręczaj się.
Najlepiej się zdać na mądrość... Bożą. Najlepsze rozwiązania są bardzo proste, nic skomplikowanego.
pozdrawiam mb

Jeśli złożyła śluby wieczyste to raczej z woli Bożej ta zmiana nie była.

Jesteś własnością Boga a nie rodziców lub rodziny . Dlatego licz sie z Bogiem i własna wolnościa przed nim a nie z rodziną . Powołanie to nasze najgłębsze pragnienia, które wyrażają Wole Bożą .
Proponuje kupic ksiązki katolickie o rozeznawaniu woli Bożej, jakieś konferencje na temat rozeznawania duchów, podejmowania decyzji z Bogiem, rozeznawania powołania i znalezienia kierownika duchowego .

To bardzo trudne pytanie. Co robić w życiu? Sporo przed Tobą czasu i konieczności myślenia i zastanawiania się. Nie jestem pewna czy to dobrze, że ktoś próbuje wywierać nacisk na Ciebie. Przyjdzie czas na decyzję. Teraz masz czas na naukę, spotkania z przyjaciółmi, rozwijanie się także duchowo i modlitwę. W życiu na wszystko jest czas. To naprawdę wspaniałe, ze się zastanawiasz i myślisz o tym, co dalej. Jeżeli odkryjesz, co pragniesz robić w życiu, to może się okazać, ze to Twoje powołanie...

PS Bóg nie urywa nam rąk jeżeli nie zostajemy kapłanami czy zakonnicami, nie żądał niczego - do Apostołów kierował propozycję - Pójdź za Mną i ... Oni zdecydowali się iść. Przyjdzie czas, kiedy Bóg przemówi i do Ciebie i wtedy zdecydujesz. Teraz koń gimnazjum, kolejną szkołę, wypełniaj obowiązki domowe, buduj relacje z ludźmi, dorastaj i zobaczysz twoje powołanie stanie się nie tylko wyzwaniem i Krzyżem, ale i źródłem radości.

Witam. Jestem tutaj nowy jakoś skierowało mnie tutaj nie wiadomo dlaczego i z jakiego powodu no ale wiem, że na pewno nie na próżno. Widzisz ja też bardzo lubię biologię i dostałem powołanie. Przyszło to samo i już od zawsze było mi wiadome, że mam tylko jedną drogę, drogę którą wskazał mi Bóg. Obecnie jestem trochę młodszy od Ciebie ale już sobie bardzo sprecyzowałem czym będę się zajmował w przyszłości i poznałem misję, którą od pewnego czasu wykonuję. Otóż drogi ravo musisz czuć, że jesteś na prawdę powołany, mnie na przykład nawracanie ludzi sprawia wielką przyjemność. Z jednym człowiekiem - ateistą spędziłem dość dużo czasu. Uparcie twierdził, że Boga nie ma, nie dopuszczał do siebie myśli jego istnienia. Spędziłem z nim czas na długich rozmowach, po których zawsze wychodziłem obronną ręką i można powiedzieć, że zagiąłem biedaczynę. Oczywiście nie przyzna mi się, że zaczął wierzyć, bo wiadomo jacy to ludzie są twardzi i trochę by mu się wstyd zrobiło gdyby spadła mu z głowy korona, kiedy by mi powiedział, że zaczął wierzyć. Z ateisty uczyniłem go agnostyka - człowieka który dopuszcza istnienie Boga. Jeżeli dalej tak pójdzie to powinien się w końcu nawrócić do Chrystusa, choć zapewne mi o tym nigdy nie powie, ale i tak wyczuję kiedy to się stanie.

Pomyśl, czy jesteś gotowy na to. Dla mnie np. nie liczą się w ogóle rzeczy materialne (w tym pieniądze), a uczucia i dusza. Bowiem jak sam kiedyś stwierdziłem - "Materia przemija z wiatrem czasu, a duch trwa i zawsze trwać będzie" Bóg jest duchem pełnym miłości. Jest wieczny. Zadaj sobie pytanie: Czy wolę marnować życie dla pieniędzy, które wydam na dom i inne rzeczy, które przeminą? Czy też wolę poświęcić się Bogu i chcę ratować ludzi, których dusza jest wieczna, a owoc mej pracy nie przeminie? (O ile oczywiście będzie ona dobra) Masz do wyboru pieniądze, czyli materię, która przemija oraz Boga wraz z nawróconymi duszami, które nigdy nie przemijają i są wieczne. Ja bez wahania wybieram to drugie. Wolę być lekarzem dusz niż ciała!

Wybór należy do Ciebie. Masz jeszcze dużo czasu tak jak ja, jednak ja już zadecydowałem. Zastanów się czy wolisz, żeby owoc Twej pracy był wieczny, czy też ulotny jak materia.

Pozdrawiam gorąco.

Nie odrzucaj myśli o kapłaństwie, bo (jeśli to naprawdę) jest powołanie to i tak do Ciebie wróci. Zresztą jeśli wstąpisz do seminarium to tam masz jeszcze kilka lat, aby się zastanowić

,,Nie wyscie mnie wybrali ale Ja was wybralem,,jesli kaplanstwo jest Twoim powolaniem Bog upomni sie o Ciebie i odczujesz ze Cie wola.Narazie ucz sie,pracuj i modl o wybor wlasciwej drogi

bycie lekarzem to też piękne powołanie, z resztą każde powołanie jest piękne, jeśli tylko je dobrze rozeznamy i zgodnie z wolą bożą wypełnimy

powiem Ci tak, nie radź się czy masz powołanie na forum- bo to jest Twoja sprawa z Panem Bogiem- i jeśli Ciebie wzywa Pan, to idź i się nie zastanawiaj ani sekundy! Pozdrawiam!