Witam...
Powołanie, życie z Bogiem, pomoc innym w dążeniu do zbawienia. Pamiętasz Panie Boże, kiedy byłem często zły, nie myślałem o innych i robiłem głupstwa? A moim wielkim problemem była masturbacja. Wtedy to do mnie powiedziałeś, że masz w stosunku do mnie jakiś zamiar, który ,mnie zaskoczył. Dlaczego Panie Boże w Trójcy Świętej obecny ja? Ten, który nie rozumiał czesto istoty miłości? Pamiętasz, kiedy mówiłem, ze to nie dla mnie, że nie nadaje się i zagłuszałem wszelkie myśli na ten temat czesto przy tym robiąc głupoty? Ale znalazłeś sposób by do mnie dotrzeć, a wtedy powiedziałem, ze dobrze Panie Boże, ale pomyślę nad tym poważniej, gdy się zmienię na lepsze...
Słowa chyba to były puste o tej zmianie, bo przez długi czas się nie zmieniałem. Nic nie robiłem by być lepszy., a postanowienia zerwania z nałogiem kończyły się "fiaskiem" Ale byłem głupi i pewnie nadal jestem.
I tak w święta Bożego Narodzenia 2005 roku postanowiłem się zmienić, co dziwne dla Niej - osoby, w której się zakochałem, zauroczyłem. Poszedłem do spowiedzi i chciałem zmiany dla tej osoby. Nowy rok zaczałem z różancem w rece, który trzymam po dzień dzisiejszy w ręce... Postawiłes Ja Panie na mej drodze, a ja dla niej się zmieniac chciałem:) A Ty to skrzętnie wykorzystałeś i wyszło na to, ze zmieniłe msię dla Ciebie. Jak Ty Panie to zrobiłeś? Mój rozum tego pojąc nie może, ale jestem szczęsliwy, choć pokusy czasem wracają, ale przecież "Wszystko mogę, w tym który mnie umacnia". Dziekuje Ci za ten dar i prosze o Twa pomoc, bo przede mną wiele decyzji i wiele dobra do zrobienia. Sam nie dam rady. Chciałem Ci podziekowac także za Twą Mamę - Maryję, która także mi tak pomogła. Twoje Miłosierdzie jest wielkie, a ja tak czesto byłem głupi i tego nie zauwazałem i pewnie nadal czesto nie zauważam. Wiem, ze nie jestem godzien, by poswięcic wszystko i iść za Tobą, ale jednak proszę o pomoc, bym sie nie bał. Bo czesto przychodzą momenty, w których pojawiają się mysli, jaki to jestem głupi, grzeszny i się nie nadaje. Że tyle mogę mieć, że nie bede miał żony, dzieci... Że będę kiepskim duchownym. Wiem, ze jestem tylko marnym człowieczkiem, który wiele głupot narobił, ale to jest piękne - powołanie do świętości:)

Przepraszam jeśli kogoś uraziłem tymi słowami, ale chciałem się tym podzielić. Może formę złą wybrałem, ale tak jakoś wpadła mi taka do głowy. Chciałem jeszcze dodac i zachęcić do odmawiania Różańca Św. i Koronki do Miłosierdzia Bożego. Modlitwy te pomagają w rozeznaniu powołania:)
Pozdrawiam i jeszcze raz przepraszam, jełsi kogoś uraziłem:)

A czy marzenie- tęsknota za czymś - nie świadczy o powołaniu ?

Mam pytanie związane z powołaniem:przeczytałam niedawno, że powołanie do stanu zakonnego/kapłaństwa jest uzależnione od tego czy ktoś działa w swojej wspónocie/ w prafii, czy przynależy do jakiś "grup" i pod koniec wyszło tak, że jak ktoś nie działa w parafii to wogóle nie ma powołania. Czy to prawda?? w jakim stopniu??Bardzo prosze odpowiedzieć na ten temat.

To ja
Nie wiem, gdzie coś takiego przeczytałaś na temat powołania. Powołanie pochodzi od Boga i myślę, że Pan Bóg nie uzależnia tego od zaangażowania danego chłopca czy dziewczyny w działalność parafialną. Owszem, praca we wspólnocie może pomóc w rozeznaniu powołania, bo zawsze w jakiś sposób zbliża do Boga, ale żeby miała być warunkiem, to nonsens.

Astra dziękuje za odpisanie. Przeczytałam to na jakiejś stronie internetowej, chyba na forum, gdzie ktoś pytała o powołanie , nie pamiętam kogo to była wypowiedź tylko ta działalnośc parafialna i powołanie mi utkwiła w głowie.

Za przeproszeniem - dość głupia koncepcja. Rozumiem, że nie Twoja

To nie ma nic do rzeczy. Przykład - kard. Lustiger, emerytowany metropolita paryski. Jest Żydem - nawrócił sie i został księdzem, biskupem i kardynałem. W parafii - hmm, pewnie nie działał.

Albo wiele różnych powołań, często zakonnych, opisywanych w różnych książkach - bardzo czesto głos Boga odnajdywali ludzie, którzy wcześniej nie mieli z Kościołem nic wspólnego, byli niewierzący albo po prostu wiara i życie sakramentami ich nie interesowała.

Bóg wybiera. Bóg daje łaskę - niektórych obdarowuje łaską powołania. Nie ma znaczenia, czy nie chodził ten człowiek do kościoła, czy działał aktywnie we wszystkich duszpasterstwach w parafii.

ToMu napisał: Mnie się wydawała podejrzana (podejrzanie głupia) i dlatego zapytałam. Dzięki za odpowiedź. A to, że nie moja to już wyżej wyjaśniłam

Odrobina prawdy w tym jest- wprawdzie działalność w duszpasterstwie nie jest warunkiem powołania, ale często tam powołanie może się kształtować lub umacniać.

Powołanie to faktycznie tajemnica, którą każdy z nas musi sam zgłębić. Czasami czujemy się bezradni, nie wiemy jaką podjąć decyzję. Modlitwa to słuszna droga będąca rozmową z Bogiem, a zarazem antidotum na wątpliwości.

Mimo że mam zaledwie 17 lat już czuję powołanie do kapłaństwa... Codzienna modlitwa, wieczorna Msza Św., czytanie książek dotykających tematyką wiary = to wszystko wprawia mnie w ogromną radość. Trudno to opisać - człowiek chodzi cały w skowronkach, a sama myśl o przyjęciu Eucharystii staje się wydarzeniem ważniejszym niż piątka z francuskiego...

"Uśmiech wielkości paszczy lwa" - taką minę mam codziennie Modlę się, bym nigdy nie stracił tej radości życia i modlitwy

Nie wydaje mi się aby powołanie zakonnicy do świętości było bardziej wymagające od powołania do Niej osoby świeckiej. Jan Paweł II bardzo często wskazywał powołanie jako dar dla każdego. W zakonie jest łatwiej znaleźć czas na modlitwę, kaplica w domu... Żyć nie umierać. W świecie naszym, tak zagonionym jest trudiej, ale nie jest to niemożliwe. Dom, praca, szkoła, wspólnota... tam dokonuje się nasze uświęcenie. Jednak czas na modlitwę jest niezbędny...
"Teraz żyję, teraz..."