Quantcast
Wątki bez odpowiedzi | Aktywne wątki Teraz jest Cz mar 28, 2024 9:08



Odpowiedz w wątku  [ Posty: 99 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Następna strona
 Życie w samotności? jak się z tego wyrwać? 
Autor Wiadomość
Moderator
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So paź 23, 2010 23:17
Posty: 8669
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Masz dopiero 27 lat, a piszesz o tej swojej samotności, jakbyś miał z 50. Jeśli mógłbyś stać się "zgorzknialcem", to pewnie przez takie myślenie.

Z całą pewnością, bez względu na to, jak życie by się nie potoczyło, warto dojść do jakiejś równowagi wewnętrznej i pogodzenia z rzeczywistością (konkretnie z tym, że w życiu bardzo różne scenariusze są możliwe). U Ciebie ta kwestia ewidentnie kuleje.

Ja nie wiem, czy księża nie będą mieli nic przeciw udzieleniu Ci ślubów czystości, skoro kierujesz się motywacją negatywną, a nie pozytywną. Ale może taka praktyka też istnieje, trzeba by popytać.


W każdym razie nie ma powodu rezygnować z możliwości znalezienia partnerki życiowej już teraz. Założyłeś minimum 3 lata, więc może warto coś jeszcze spróbować? Rozmawiałeś o swoich sprawach z koleżankami? Może coś by podpowiedziały albo kogoś znalazły i zapoznały Cię z jakimiś kobietami?

A może jakieś portale randkowe? Nawet jeśli w nich nie widzisz sensu, to przynajmniej można zdobyć tam jakieś doświadczenia w nawiązywaniu kontaków z kobietami. Nie ma powodu, by miało zaszkodzić. Jest nawet taki dla chrześcijan:
http://zapisanisobie.pl/
Albo coś takiego:
http://www.przeznaczeni.pl/

Może też wybierz się na najnowsze ŚDM? Tam też się niejedna para zapoznała.

_________________
Don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

~ Pink Floyd, "Hey you"


Cz sty 21, 2016 13:40
Zobacz profil

Dołączył(a): Śr lis 11, 2015 10:35
Posty: 236
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
"10 Porad jak być prawdziwym mężczyzną z zasadami.
Co oznacza w dzisiejszych czasach być mężczyzną? Jak mężczyzna może świadomie wyrażać swoją męskość, bez stawania się albo zamkniętym zimnym draniem, albo mięczakiem pozbawionym ikry? Jaki jest dla mężczyzny najbardziej świadomy sposób wyrażania siebie?

Oto 10 sposobów na bardziej świadome męskie życie:

1. Podejmuj prawdziwe decyzje.

Mężczyzna rozumie i szanuje potęgę wyboru. Żyje życiem które sam wykreował. Wie, że jeżeli przestanie podejmować decyzje przyjdzie stagnacja, oraz to że rozkwitnie kiedy wybierze jasną i klarowną ścieżkę.

Kiedy mężczyzna podejmuje decyzje, otwiera drzwi do tych miejsc, które chce otworzyć i zamyka drzwi do tych, których nie chce. Skupia się na celu jak kierowany pocisk. Nie ma gwarancji, że osiągnie swój cel i jest tego świadomy, ale nie potrzebuje tego typu gwarancji. Po prostu odnajduje przyjemność w poczuciu, że nieunikniony jest efekt po wciśnięciu przycisku "odpal".

Mężczyzna nie wymaga aprobaty innych ludzi. Podąża za swoim sercem gdziekolwiek ono go zaprowadzi. Kiedy mężczyzna podąża drogą wyznaczoną przez serce, a cały świat będzie mu przeciwny, będzie to miało małe znaczenie dla niego.

2. Przełóż związki na drugie miejsce.

Mężczyzna który twierdzi, że jego numerem 1 na liście poświęceń jest partnerka (lub rodzina), jest albo zbyt nieszczery, albo zbyt słaby na to żeby mu ufać. Ma odwróconą hierarchię lojalności. Mężczyzna który ceni inne jednostki ponad własną spójność, jest nędznikiem a nie wolnomyślicielem.

Mężczyzna wie, że musi poświęcać się czemuś większemu niż zaspokajanie potrzeb kilku osób. Nie chce stać się "udomowionym", ale chce zaakceptować odpowiedzialność, która pochodzi z większych wyzwań. Wie, że jeżeli unika tego obowiązku, staje się czymś mniej niż mężczyzna. Kiedy inni widzą, że mężczyzna jest nieugięcie oddany swoim wartościom i ideałom, darzą go szacunkiem i zaufaniem, nawet gdy nie mogą zapewnić mu bezpośredniego wsparcia.

Najszybszą i najpewniejszą drogą dla mężczyzny do utraty szacunku innych (jak i szacunku do samego siebie) jest pogwałcenie jego własnych wartości.

Życie będzie testowało mężczyznę, żeby sprawdzić, czy lojalność względem innych ludzi będzie stawiał przed lojalnością względem własnych zasad.

Będzie miał wiele pokus, które obnażą jego prawdziwą lojalność. Największą nagrodą dla mężczyzny jest życie w spójności, a największą karą będzie krzywda wyrządzana samemu sobie, za stawianie czegokolwiek ponad własną spójność. Za każdym razem kiedy mężczyzna poświęca swoją spójność, poświęca swoją wolność... i samego siebie. Staje się obiektem drwin.

3. Bądź gotów na porażkę.

Mężczyzna jest gotów na przyjmowanie porażek. Jest gotów na to, że może się mylić. Prędzej sprawdzi swoje możliwości i odniesie porażkę, niż będzie pasywny.

Jednym z największych oręży mężczyzny jest zaufanie do samego siebie. Kiedy nabiera wątpliwości i martwi się o porażki, umniejsza swoje możliwości. Inteligentny mężczyzna rozważa możliwość porażki, ale nie zajmuje umysłu bezcelowym zamartwianiem się. Przy porażce akceptuje jej wynik i działa dalej w oparciu o ten wynik.

Mężczyzna rozwija się bardziej przy porażkach niż przy sukcesach. Sukces nie przetestuje jego determinacji tak jak porażka. Sukces ma swoje wyzwania, lecz można nauczyć się więcej siebie przy działaniach, które pociągają za sobą ryzyko. Kiedy mężczyzna rozgrywa swoje życie w bezpieczny sposób, traci witalność i traci przewagę.

4. Bądź pewny siebie.

Mężczyzna mówi i działa w oparciu o pewność siebie. Jego postawa jest jego własnością.

Mężczyzna nie przywdziewa pewności siebie tylko przy sukcesach. Często rozważa porażkę jako prawdopodobny rezultat. Lecz gdy szanse zwycięstwa odwracają się, wciąż emanuje pewnością siebie. Nie z powodu ignorancji albo z powodu zaprzeczenia, lecz jako udowodnienie sobie że ma siłę aby przejść ponad zwątpieniem. Tworzy sobie dwóch najcenniejszych sojuszników - odwagę i wytrwałość.

Mężczyzna przyjmie porażkę, przyjmie przytłoczenie przez okoliczności na które nie ma wpływu, ale nie przyjmie zwątpienia w siebie. Wie że kiedy przestanie ufać samemu sobie, przegra. Podda się losowi kiedy będzie to konieczne, ale nie podda się strachowi.

5. Wyrażaj miłość aktywnie.

Mężczyzna jest aktywnym dawcą miłości, nie pasywnym odbiorcą. To mężczyzna pierwszy rozpoczyna rozmowę, pierwszy prosi o to czego potrzebuje i pierwszy jest do tego żeby powiedzieć "kocham cię". Czekanie na pierwszy krok ze strony kogoś innego jest dla niego niestosowne. Wszechświat nie daje nagrody za niezdecydowanie. Wrota obfitości otwierają się dla niego tylko kiedy jest w ruchu, w działaniu.

Mężczyzna jest źródłem energii. To jest jego zadanie - obowiązek - dzielić się miłością ze światem. Musi oduczyć się pobierania energii od innych i stać się samemu radiantem energii. Musi pozwolić tej energii przepływać od źródła, przez niego samego, do świata. Kiedy zaakceptuje tą rolę, z pewnością będzie żył prawdziwym życiem.

6. Korzystaj z energii seksualnej.

Mężczyzna nie ukrywa swojej seksualności. Jeżeli inni przy nim maleją, bo jest zbyt męski, przyjmuje to jako normalną reakcję. Nie odczuwa potrzeby obniżania swojej energii tylko po to, żeby unikać wzbudzania obaw.

Mężczyzna przyjmuje konsekwencje bycia samcem, nie przeprasza za swoją naturę. Dba o to, żeby jego energia nie utknęła na poziomie pożądania. Kierunkuje większość swojej energii seksualnej do serca i głowy, gdzie może ona służyć wyższym wartościom, nie tylko zwierzęcym instynktom. (Możesz to osiągnąć przez wizualizację wzrostu, rozszerzania się energii i przepływu jej przez całe ciało)

Mężczyzna kierunkuje swoją energię seksualną w cele które pochodzą z serca. Czuje jak ta energia pulsuje wewnątrz i pcha go do działania. Czuje się niekomfortowo kiedy stoi bezczynnie. Pozwala by energia seksualna eksplodowała przez serce, nie tylko przez genitalia.

7. Staw czoła twoim strachom.

Jeżeli mężczyzna się czegoś boi, jest to wystarczający powód żeby to zrobić.

Testować należy także własne strachy. Kiedy mężczyzna chowa się przed swoimi strachami, wie że
wypadł z nurtu spójności z samym sobą. Czuje się słaby, bezradny i przygnębiony. Nieważne w jaki sposób będzie się pocieszał albo dążył do odzyskania spokoju, nie przezwycięży wewnętrznego przerażenia. Osiągnie spokój tylko wtedy gdy stawi czoła swoim strachom.

Mężczyzna zaprzyjaźnia się z ryzykiem. Nie gra w chowanego ze strachem. Zwraca się w jego kierunku i angażuje się śmiało.

Mężczyzna odnosi sukces lub porażkę. Tchórz nigdy nie podejmie próby. Cząstkowe wyniki nie są dla mężczyzny ważniejsze niż jego cel i kierunek.

Mężczyzna czuje się mężczyzną zawsze kiedy spogląda strachowi w oczy. Czuje się nim nawet bardziej kiedy idzie w kierunku tego czego się obawia, jakby żeglował na wewnętrznym wietrze obaw.

8. Szanuj męskość innych mężczyzn.

Co zrobi mężczyzna, kiedy widzi przyjaciela podejmującego się wyzwania, które prawdopodobnie zakończy się porażką? Czy będzie odciągał go z tej drogi? Nie, mężczyzna będzie zachęcał przyjaciela do kontynuacji.

Mężczyzna wie, że lepiej jest zadziałać i przyjąć naukę płynącą z porażki. Mężczyzna szanuje decyzję przyjaciela aby podjąć wyzwanie. Nie odmówi mu nauki płynącej z doświadczenia porażki. Może zaoferować mu pomoc albo wskazówki, ale wie że przyjaciel musi odnieść serię porażek, aby rozwinąć odwagę i zaufanie do samego siebie.

Kiedy widzisz innego mężczyznę który zmaga się na siłowni z dużymi ciężarami, nie podbiegasz mówiąc "Czekaj, pomogę ci z tym, może we dwóch łatwiej to podniesiemy"? Nie, to by obrabowało go z doświadczania rozwoju, i prawdopodobnie zamieniło go we wroga.

Droga mężczyzny jest wypełniona przeszkodami. Zazwyczaj jest na niej więcej porażek niż sukcesów. Przeszkody pomagają mężczyźnie odkryć to co jest prawdziwie ważne dla niego. Poprzez wiele poraż;ek, mężczyzna uczy się wytrwałości w podążaniu za wartościowymi celami, oraz porzucania celów które wartości nie przedstawiają.

Mężczyzna poradzi sobie z wieloma upadkami na deski. Po każdym fizycznym upadku poczuje duchowe rozwinięcie.

9. Zaakceptuj odpowiedzialność za twoje związki.

Mężczyzna wybiera świadomie swoich przyjaciół, kochanki i współpracowników.

Aktywnie szuka towarzystwa ludzi którzy będą go inspirować i dawać wyzwania, a także świadomie odsunie tych którzy ściągają go w dół. Mężczyzna nie obwinia innych za problemy w swoich związkach. Kiedy związek przestaje być zgodny z drogą wyznaczoną przez serce, podejmie rozstanie bez obwiniania oraz poczucia winy.

Mężczyzna czuje się odpowiedzialny za związki które stają się częścią jego życia. Egzekwuje odpowiedzialność innych ludzi za ich zachowania, ale równolegle podejmuje własne decyzje dotyczące tolerowania takich zachowań.

Mężczyzna uczy innych jak ma być traktowany poprzez związki jakie przyjmuje do swojego życia. Mężczyzna nie pozwoli na wypełnienie jego życia negatywnymi albo destruktywnymi związkami; zdaje sobie sprawę że byłaby to forma gwałtu na samym sobie.

10. Umieraj godnie.

Największym wyzwaniem dla mężczyzny jest rozwinięcie wewnętrznej siły do tego żeby wyrażać prawdziwego siebie. Musi nauczyć się dzielić miłością ze światem, bez zwątpienia. Kiedy osiągnie satysfakcję z tego płynącą, może pogodzić się ze śmiercią. Jeżeli tego nie zrobi, śmierć staje się jego wrogiem i ściga go przez resztę jego dni.

Mężczyzna nie może umrzeć godnie, jeżeli nie żyje godnie. Mężczyzna żyje godnie jeżeli zaakceptuje swoją śmiertelność i czerpie siłę z tego, że jego fizyczna obecność jest tymczasowa. Kiedy mężczyzna staje twarzą w twarz ze śmiercią i akceptuje nieuchronność śmierci... kiedy nauczy się widzieć śmierć jako sojusznika zamiast jako wroga... jest końcowo gotów do wyrażania prawdziwego siebie. Więc mężczyzna nie jest gotów na to aby żyć w pełni, dopóki nie zaakceptuje że jest już martwy."

Spełnij kilka tych punktów to od dziewczyn się nie uwolnisz. Powodzenia.


Cz sty 21, 2016 22:27
Zobacz profil
Moderator
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So paź 23, 2010 23:17
Posty: 8669
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
...

11. Wklejaj niedorzeczne i wewnętrznie sprzeczne porady od czapy.

_________________
Don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

~ Pink Floyd, "Hey you"


So sty 23, 2016 0:41
Zobacz profil
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
12. Zawsze podawaj nazwiska autorów tekstów, które przytaczasz, lub przynajmniej odsyłaj do stron z których teksty "pożyczasz".


So sty 23, 2016 8:56
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn lip 13, 2015 23:24
Posty: 30
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Mariel napisał(a):
12. Zawsze podawaj nazwiska autorów tekstów, które przytaczasz, lub przynajmniej odsyłaj do stron z których teksty "pożyczasz".


Ta lista "porad" wygląda jak żywcem wyjęta z idiotycznych porad dla "samców alfa" albo poradników jak podrywać. Uprzedzając pytania: nie, nie szukałem takich bzdur w internecie, ale będąc jeszcze na studiach miałem kolegę, który na prośbę o skopiowanie dwóch plików dorzucał od razu prawie całą zawartość swojego dysku, m.in. takie pdf'y. Nie chcę przypominać sobie mojego zażenowania czytając pierwszych kilka stron więc pominę to lepiej milczeniem ;)
Aczkolwiek chciałbym dodać, że po przeczytaniu tej listy 10-iu "wskazówek" nie czuję potrzeby żadnej zmiany w moim życiu - ani się niczego nie boję (oprócz Boga), z racji pewnych wydarzeń w moim życiu o śmierci miałem okazję sporo myśleć i nie boję się jej, bo może jakoś do Raju mnie Bóg przyjmie, odpowiedzialnie podchodzę do każdego człowieka, z którym muszę współpracować albo którego spotykam przypadkowo na ulicy itp. itd. Może miłość to trochę jak wygrana w totka - wygranych w tym przypadku co prawda sporo, ale są osoby, które chociaż chcą podejść do sprawy bardzo odpowiedzialnie i z serdecznością, czekają albo olały sprawę. Ja się skłaniam bardziej ku zaprzestaniu oczekiwania na cud i jeżeli Bóg pozwoli, to miłość poznam dopiero w Raju (już sama nadzieja, że tam każdy będzie równy i nie będzie smutku czy zazdrości, że inni mieli X dziewczyn a ja żadnej napawa radością).


Soul33 napisał(a):
Masz dopiero 27 lat, a piszesz o tej swojej samotności, jakbyś miał z 50. Jeśli mógłbyś stać się "zgorzknialcem", to pewnie przez takie myślenie.

Z całą pewnością, bez względu na to, jak życie by się nie potoczyło, warto dojść do jakiejś równowagi wewnętrznej i pogodzenia z rzeczywistością (konkretnie z tym, że w życiu bardzo różne scenariusze są możliwe). U Ciebie ta kwestia ewidentnie kuleje.

Ja nie wiem, czy księża nie będą mieli nic przeciw udzieleniu Ci ślubów czystości, skoro kierujesz się motywacją negatywną, a nie pozytywną. Ale może taka praktyka też istnieje, trzeba by popytać.

W każdym razie nie ma powodu rezygnować z możliwości znalezienia partnerki życiowej już teraz. Założyłeś minimum 3 lata, więc może warto coś jeszcze spróbować? Rozmawiałeś o swoich sprawach z koleżankami? Może coś by podpowiedziały albo kogoś znalazły i zapoznały Cię z jakimiś kobietami?

A może jakieś portale randkowe? Nawet jeśli w nich nie widzisz sensu, to przynajmniej można zdobyć tam jakieś doświadczenia w nawiązywaniu kontaków z kobietami. Nie ma powodu, by miało zaszkodzić. Jest nawet taki dla chrześcijan:
http://zapisanisobie.pl/
Albo coś takiego:
http://www.przeznaczeni.pl/
Może też wybierz się na najnowsze ŚDM? Tam też się niejedna para zapoznała.


Może i jestem jeszcze w miarę młody ;) ale od zawsze czułem się nieco starszy niż wynika to z metryki, a ponieważ przez ostatnie 3-4 lata w moim życiu prawie w każdej dziedzinie działy się straszne a niezawinione przeze mnie czy rodzinę rzeczy, czuję się jak ktoś, kto bezpowrotnie stracił młodość, którą cieszyli się rówieśnicy a ja musiałem rzucić wszystko. Wiem, czas leczy rany itp. ale mimo wszystko czuję, że te dobre 8 lat, kiedy bardzo bardzo bardzo chciałem mieć dziewczynę czy nawet założyć rodzinę, przepadły i pewnie jest to naturalny ludzki odruch. To tak, jakby bardzo chcieć drogi samochód a nie mieć na niego pieniędzy - mimo zbierania na auto, lata lecą i widząc brak postępów, człowiekowi ten samochód obojętnieje i przychodzi czas na zajęcie się innymi sprawami. Ja wiem, że na nic nigdy nie jest za późno i ludzie mając po 50 lat dopiero uczą się jeździć albo poznają co to komputer, ale w kwestii miłości takie przesuwanie sprawy chyba nie działa. Można się złościć na dzieciaków w wieku 17-18 lat, że tylko dziewczyny i seks im w głowie, ale chyba to najlepszy czas na poznanie tego i gdybym mógł, oddałbym wszystkie swoje pasje i osiągnięcia, żeby móc cofnąć się do ogólniaka i wtedy może poznałbym, co to chociażby iść na spacer trzymając się za ręce z koleżanką bliższą sercu.
Wspomniałeś o pogodzeniu się z rzeczywistością - może właśnie pogodzenie się z samotnością i przygotowanie się do ślubu czystości to będzie najlepsze świadectwo, że jednak się pogodziłem z tym, co zgotował mi los?
Hmmm, nie czytałem jeszcze na temat motywacji pozytywnej czy negatywnej, nie wykluczam, że moja motywacja może być odczytana jako negatywna, ale jeżeli będę wytrwale żyć w swoim postanowieniu i ślubie, to jaka to różnica? Pokusy czyhają takie same na jednych i drugich, jak ten z pozytywną motywacją natknie się na potężne problemy w życiu, to może jeszcze łatwiej złamać ślub niż taki ktoś jak ja, kto złe już doświadczył i lepiej pewnie nie będzie, a jak będzie to i tak z racji wieku wstyd mi będzie przed samym sobą w ogóle zaangażować się emocjonalnie w jakąś znajomość z kobietą, która będzie już doświadczona a ja goły i wesoły.
O swoim problemie rozmawiałem raz z bardzo zaufaną koleżanką, aczkolwiek ona problemu nie rozumiała, bo jest w związku od kilku ładnych lat i po prostu nie wie co to życie bez ukochanej osoby a od dłuższego czasu nie widziałem się z żadną inną koleżanką a tym bardziej nie miałem okazji rozmawiać z którąś na poważne tematy.

Na ŚDM się nie wybieram, bo praca i szczerze mówiąc, nigdy mnie nie ciągnęło na takie w gruncie rzeczy wesołe kościelne "eventy" (w parafii jak ksiądz zapowiada jakieś przedstawienia, koncerty czy cokolwiek innego, idę na inną godzinę na mszę, bo po prostu nie trawię całego tego "radosnego uniesienia". Dla mnie wiara czy Kościół mógłby być do bólu nudny i poważny i to na mnie działa) . A z portalami randkowymi nigdy nie eksperymentowałem i pomimo tego, że w różny sposób przez internet poznałem kilku prawdziwych przyjaciół nie tylko z Polski, to jednak były to osoby w jakiś sposób powiązane z moimi zainteresowaniami, co sprawiało, że pociągnięcie znajomości dalej było łatwe no i na przestrzeni miesięcy/lat przerodziło się to w serdeczne przyjaźnie. Jeżeli miałbym poznać dziewczynę, to mam nadzieję, że od razu się w sobie zakochamy, bo stwierdzenie, że jednak się kochamy po roku czy dwóch latach znajomości to jednak jakieś nieporozumienie, które jednak w przypadku osób tej samej płci zupełnie mi nie przeszkadza, bo miłość a przyjaźń to chyba jednak dwie różne sprawy. Nie wiem, jak miałbym wybrać i o czym miałbym rozmawiać z zupełnie nieznaną dziewczyną, która żyje w swoim świecie mając zupełnie inne zainteresowania, poglądy czy wykształcenie a którą znam tylko z małej fotki na profilu. Wydaje mi się, że akurat w tej sprawie wolę pozostać tradycjonalistą i dziewczynę wolę poznać "face to face" a nie "monitor-monitor" nawet, gdyby miało to oznaczać spotkanie kogoś o zupełnie innym światopoglądzie, to jednak jakoś bym to przełknął, a tak przez neta CHYBA zbyt łatwo będzie zaszufladkować kogoś w kategoriach "może być" i "NIE!". Ale dobra, nie chcę się rozpisywać o czymś, o czym nie mam bladego pojęcia i przez te 3 najbliższe lata może nawet spróbuję założyć profil na jakimś serwisie randkowym. Co prawda mam pewne obiekcje przed randkowaniem na typowo chrześcijańskich "randkowniach", bo boję się, że z pozoru sympatyczna osoba będzie jakimś fanatykiem religijnym albo będzie dość oziębła, zamknięta w sobie albo zwyczajnie niezbyt przebojowa (takie mam wyobrażenie o kimś, kto zanadto afiszuje się ze swoją wiarą albo szuka miłości opartej o religię - na 99% jestem w błędzie, ale takie osoby czy związki zna chyba każdy i wygląda to częściej jak brat z siostrą a nie mąż i żona), ale może latem, jak człowiek będzie opalony, wysportowany i nie trzeba będzie się przejmować mrozem, to coś pokombinuję ;) Do tego czasu może bardziej mi się wyklaruje, czy chcę w ogóle spróbować coś zmienić, czy wolę jednak życie w pojedynkę, bo tak szczerze mówiąc, pisząc te słowa przeszła mi przez myśl sytuacja, że może w ciągu tych 3 lat poznam dotyk kobiecych dłoni albo że miałbym pierwszy raz się całować i przeszły mnie ciarki i trochę poczułem się zniesmaczony, że moje życie, które ostatnio ciągle dawało mi w kość, ale które jednak jakoś na nowo polubiłem, może się radykalnie zmienić i że mając ogromne zaległości, gdy już coś się zacznie dziać, to jak ja nadrobię te wszystkie stracone lata? Albo że będzie to jednorazowa przygoda i potem będę musiał iść znowu dalej samemu ale ze wspomnieniami i smutkiem, że już nigdy tego nie zaznam. Samotność daje jednak jakieś poczucie stabilności i brnąc dalej samemu, jakoś to wszystko można poukładać i przynajmniej wiadomo, że to co trzeba było poznać mając te 18-19 lat bezpowrotnie minęło, a takie zaczynanie "na starość" to jednak chyba nie dla mnie. W najbliższych tygodniach/miesiącach chcę udać się do księdza, by wypytać o wszystko co związane ze ślubem czystości i życiem w celibacie, by dobrze przygotować się do nie tyle podjęcia decyzji, co samego zadeklarowania sobie i Bogu, że wytrwam i nie popadnę w rozpacz. I tak na pewno nigdy żadna kobieta nie będzie za mną szaleć i domagać się randki, więc przynajmniej będę mieć jakąś wymówkę przed sobą czy znajomymi ;)) Prawdopodobnie w poprzednich postach z kilka miesięcy temu pisałem, że teraz, będąc wolnym czuję się nienajlepiej będąc samemu, bo chcę i mogę a jestem sam. Natomiast gdy złożę śluby, będzie to moja własna decyzja, której będę się trzymać i taki obowiązek życia w celibacie powinien nie tyle zmienić moje nastawienie, co uczyni życie bardziej kolorowym, bo prawdopodobnie przestanę się skupiać na negatywach. To chyba tak jak po ślubie z żoną, facet z reguły przestaje rozglądać się za innymi kobietami (no wiadomo, wyjątki się zdarzają, a tych ostatnio sporo), bo ma to co chciał i Bogu swoją przysięgę złożył. Jak jest naprawdę, nie wiem, będę się dowiadywać w tym roku od odpowiednich osób.

Przepraszam za przydługawego posta!
Pozdrawiam ;)
Cz.


Pt sty 29, 2016 19:01
Zobacz profil
Moderator
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So paź 23, 2010 23:17
Posty: 8669
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Czaders napisał(a):
czuję się jak ktoś, kto bezpowrotnie stracił młodość, którą cieszyli się rówieśnicy

Po dobrej zabawie w młodości nie pozostaje nic. Czasem widzę tylko u niektórych żal, że już nie mają okazji lub możliwości bawić się tak jak kiedyś.

To całe "cieszenie się młodością" nie jest czymś, co daje trwałą satysfakcję. Taką jak robienie czegoś dobrego dla ludzi albo wychowanie dzieci. Satysfakcja może być uczuciem trwałym. Natomiast sama przyjemność jest ulotna i gdy zniknie, nic z tego nie ma.

Cytuj:
Wiem, czas leczy rany itp.

Jakie rany? Tutaj pisałeś tylko o ranach, które wynikają z Twojego podejścia lub poglądów.

W ogóle masz dziwne poglądy na parę spraw. Jakby niezweryfikowane przez rozmowy z innymi ludźmi. Może dałoby się znaleźć kogoś starszego i zaufanego? Jakąś ciotkę (bo kobietę), która odchowała dzieci i mozna by z nią porozmawiać o życiu?

Cytuj:
...w kwestii miłości takie przesuwanie sprawy chyba nie działa

Czy nie ma ludzi, którzy poznali kogoś i weszli w związek po 30-tce? Albo po 50-tce? Zdradzę Ci w tajemnicy, że kobiety z wiekiem i doświadczeniem często stają się mądrzejsze i coraz łatwiej idzie im utrzymywanie dobrych relacji z innymi, nawet gdy osoby z tej drugiej strony, tak jak wielu mężczyzn, nie są mistrzami relacji międzyludzkich.

Cytuj:
może właśnie pogodzenie się z samotnością i przygotowanie się do ślubu czystości to będzie najlepsze świadectwo, że jednak się pogodziłem z tym, co zgotował mi los?

Skąd wiesz, co zgotował Ci los? Wiedza o przyszłości niejednokrotnie pojawia się w Twoich wypowiedziach. Jesteś wróżką? Byłeś u wróżki? Jak wygląda Twoja Linia Życia?

Masz za sobą mniej niż 15 lat całkiem świadomego życia. Pozostało Ci jeszcze z 40 lub więcej - ewidentnie najwyższy czas wykupić miejsce na cmentarzu ;)

Na pewno ślub czystości jest łatwiejszy. Sam to zdajesz się widzieć.
Ale czy na pewno nie chciałbyś bliżej poznać kobiet? Nie mam tu nawet na myśli związku. Kobiety są fajne, mogę zapewnić. A po 30-tce i często po urodzeniu dzieci jeszcze fajniejsze. Ponadto, odmienny od męskiego, kobiecy punkt widzenia często może być ciekawy i wzbogacający.

Cytuj:
rozmawiałem raz z bardzo zaufaną koleżanką, aczkolwiek ona problemu nie rozumiała, bo jest w związku od kilku ładnych lat i po prostu nie wie co to życie bez ukochanej osoby

Może podobnie, jak czytelnicy tego wątku, myślała, że chcesz kogoś znaleźć?

Cytuj:
Na ŚDM się nie wybieram, bo praca i szczerze mówiąc, nigdy mnie nie ciągnęło na takie w gruncie rzeczy wesołe kościelne "eventy"

To jedź na Woodstock. Byle była okazja do poznania jakichś koleżanek (o to chodziło). Tylko ja to już za stary jestem (nie to, co Ty) i gdybym miał teraz poznawać kogoś, wolałbym, aby miała poukładane poglądy i oczekiwania od życia (np. wiedziała, że chce mieć rodzinę), a o to łatwiej na ŚDM wg mnie.

Muszę tylko zaznaczyć, że wydawało mi się, iż jest tam sporo osób powyżej 20 r.ż. ale całkowitej pewności nie mam, nie sprawdzałem.

Cytuj:
A z portalami randkowymi nigdy nie eksperymentowałem

Mam znajomych, którzy byli w wielu związkach przed ślubem, a portali randkowych bynajmniej nie omijali. Podkreślam to na wypadek, gdybyś spodziewał się tam jakichś nietypowych ludzi. Zupełnie zwyczajni też z takich portali korzystają.

Cytuj:
Nie wiem, jak miałbym wybrać i o czym miałbym rozmawiać z zupełnie nieznaną dziewczyną, która żyje w swoim świecie mając zupełnie inne zainteresowania, poglądy czy wykształcenie a którą znam tylko z małej fotki na profilu.

Jakbyś szukał profili, na których jest sama fotka i ani zdania o sobie, to faktycznie mógłby być pewien problem. Ale może lepiej szukać takich, gdzie uda się znaleźć jakieś punkty wspólne.

Tym niemniej, różne zainteresowania nie są problemem samym w sobie. Wtedy jedna osoba może opowiadać o czymś, czego druga nie wie i w ten sposób wymieniają się ciekawą wiedzą.

Cytuj:
wolę pozostać tradycjonalistą i dziewczynę wolę poznać "face to face" a nie "monitor-monitor"

A co za różnica, czy pozna się kogoś w internecie, czy w autobusie? Zwykle ludzie i tak poznają się w końcu na żywo. Nie bój się, małżeństwa przez internet nie dopełnisz, choćbyś nie wiem co z routerem wyprawiał.

Cytuj:
może nawet spróbuję założyć profil na jakimś serwisie randkowym (...) może latem

Czyli nigdy.

Cytuj:
...jak człowiek będzie opalony, wysportowany i nie trzeba będzie się przejmować mrozem

First world problems :D

Bez solarki nie podchodź do kobiety zimą.

Cytuj:
Co prawda mam pewne obiekcje przed randkowaniem na typowo chrześcijańskich "randkowniach"

Tylko jeden portal był chrześcijański z tych, które podałem. Myślałem, że może piszesz właśnie tutaj, bo Ci na tym zależy. Tym bardziej, skoro tak dużą wagę przykładasz do swojego braku doświadczenia, pomyślałem, że najbardziej odpowiadałaby Ci wierząca dziewczyna.
Prywatnie niewiele znam kobiet tak w pełni poważnie zaangażowanych w wiarę i tak samo traktujących nauki KK ale, przykładowo, nie tak dawno poznałem pewną bardzo fajną dziewczynę katoliczkę. Ona i jej siostra wzięły ślub w wieku 28 lat, po dwu i trzyletniej znajomości z mężczyznami. Z całą pewnością nie są takie, jak dalej opisujesz. Może tylko nie są specjalnie "przebojowe" ale ta cecha akurat mnie się nie kojarzy najlepiej. Poza tym to zupełnie normalne dziewczyny, fajne, wrażliwe i z poczuciem humoru.

Nie trzeba mieć takiego samego zdania na każdy temat, aby mieć dobre relacje.

Cytuj:
...będzie jakimś fanatykiem religijnym...

I np. będzie poważnie myślała o złożeniu ślubów czystości? :D

Ale całkiem serio, fanatyka wszelkiej maści można znaleźć wszędzie. Wśród katolików, feministek i ateistów.

Cytuj:
jak ja nadrobię te wszystkie stracone lata?

Pewnie w rok lub dwa.

Cytuj:
Samotność daje jednak jakieś poczucie stabilności

To fakt, zmiany zawsze mogą burzyć poczucie stabilności.

Z pewnością samotne życie może być zupełnie w porządku. Nawet ciekawe, pasjonujące i w dodatku prostsze.

Kwestia raczej w tym, że fajnie jest mieć rodzinę i dzieci (o ile ktoś potrafi je wychować - do tego trzeba przynajmniej umieć odmawiać i być konsekwentnym oraz potrafić okazać miłość; reszta jakoś przyjdzie). Ale dopóki ludzie dzieci nie mają, często w ogóle nie wiedzą, po co mieliby je mieć. I gdzieś chyba czytałem badania, że są równie zadowoleni z życia, a także nawet zdrowsi, bo więcej czasu poświęcają dbaniu o siebie.

Cytuj:
...o wszystko co związane ze ślubem czystości i życiem w celibacie.

Nadmienię tylko, że celibat podnosi poziom testosteronu.

Cytuj:
gdy złożę śluby, będzie to moja własna decyzja, której będę się trzymać i taki obowiązek życia w celibacie powinien nie tyle zmienić moje nastawienie

To bardzo możliwe, że takie swoiste spalenie mostów poprawi samopoczucie w Twojej sytuacji. Zastanowić można się jednak, czy to jest jedyny sposób na poprawę. Na pewno jest szybki i dość prosty, ale czy konieczny?

_________________
Don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

~ Pink Floyd, "Hey you"


Pn lut 01, 2016 0:18
Zobacz profil

Dołączył(a): N lut 07, 2016 8:18
Posty: 51
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Czaders napisał(a):
gdy złożę śluby, będzie to moja własna decyzja, której będę się trzymać i taki obowiązek życia w celibacie powinien nie tyle zmienić moje nastawienie


Ja niedawno złożyłam prywatny ślub czystości. Tylko, że w moim przypadku motywacja była pozytywna. Złożyłam go ze względu na Boga. Ale tak naprawdę ten ślub niczego w moim życiu nie zmienił, więc jak chcesz złożyć taki ślub to się zastanów, po co ci on potrzebny.


Ostatnio edytowano N lut 14, 2016 17:35 przez Soul33, łącznie edytowano 1 raz

poprawione cytowanie



N lut 14, 2016 8:20
Zobacz profil
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn lip 13, 2015 23:24
Posty: 30
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Soul33 napisał(a):
Czaders napisał(a):
czuję się jak ktoś, kto bezpowrotnie stracił młodość, którą cieszyli się rówieśnicy

Po dobrej zabawie w młodości nie pozostaje nic. Czasem widzę tylko u niektórych żal, że już nie mają okazji lub możliwości bawić się tak jak kiedyś.


Tak, tylko skoro można mieć fajną młodość i później żałować, że już tego nie ma, a mieć raczej średnio fajną młodość i żałować później, że było tak słabo, to wolę opcję pierwszą. Ludzie nie są skłonni do umartwiania się przez całe życie i nadrzędnym celem człowieka jest szczęście, więc nie wiem co złego w fajnej młodości. Poza tym, trochę zastanawia mnie jedno. Piszesz:

Soul33 napisał(a):
To całe "cieszenie się młodością" nie jest czymś, co daje trwałą satysfakcję. Taką jak robienie czegoś dobrego dla ludzi albo wychowanie dzieci. Satysfakcja może być uczuciem trwałym. Natomiast sama przyjemność jest ulotna i gdy zniknie, nic z tego nie ma.


czyli co, nie można cieszyć się młodością a jednocześnie robić coś dobrego dla ludzi i pomagać im i mieć naprawdę fajne życie? jedno drugie się wyklucza?


Soul33 napisał(a):
W ogóle masz dziwne poglądy na parę spraw. Jakby niezweryfikowane przez rozmowy z innymi ludźmi. Może dałoby się znaleźć kogoś starszego i zaufanego? Jakąś ciotkę (bo kobietę), która odchowała dzieci i mozna by z nią porozmawiać o życiu?

Nie wykluczam, że moje poglądy mogą się wydawać dziwne (a może i są normalne, bo każdy ma inny pogląd na różne sprawy). Może w przypadku znalezienia "drugiej połówki" sytuacja się wyklaruje, póki co nie wiem, czy rozmowa z kimś starszym i zaufanym coś zmieni. I tak jestem sam to moje podejście nie ma znaczenia.

Soul33 napisał(a):
Cytuj:
...w kwestii miłości takie przesuwanie sprawy chyba nie działa

Czy nie ma ludzi, którzy poznali kogoś i weszli w związek po 30-tce? Albo po 50-tce? Zdradzę Ci w tajemnicy, że kobiety z wiekiem i doświadczeniem często stają się mądrzejsze i coraz łatwiej idzie im utrzymywanie dobrych relacji z innymi, nawet gdy osoby z tej drugiej strony, tak jak wielu mężczyzn, nie są mistrzami relacji międzyludzkich.

Tak, ale skoro można poznać wartościową dziewczynę mając 18 czy 20 lat, to jednak szkoda, że ja czekam i czekam i czekam i nie wiadomo ile jeszcze mam czekać. Nie oszukujmy się, po 30tce czy 50tce dziewicy nie znajdziesz, a dla mnie na przykład taki aspekt jest ważny. Oczywiście nie jest to tak, że babeczka jest super mega fajna, ale spała w życiu z 5 czy 10 facetami to odpada, ale gdzieś w sercu byłoby mi smutno, chociaż nie oczekuję przecież od nikogo żelaznej czystości czy braku szczęścia jak w moim przypadku. A moje prawictwo jest dla mnie problemem i to sporym i może przez to patrzę na akurat te sprawy przez krzywe zwierciadło. Ale to się pewnie odnosi do cytatu wyżej, a pisałem gdzieś, że mimo upływu lat, z racji braku doświadczeń damsko-męskich utknąłem na poziomie gimnazjum/liceum a ludzie w tym wieku pewnie nie zawracają sobie głowy prawictwem/dziewictwem, bo to jest wtedy raczej naturalne, że łatwiej spotkać kogoś, kto jest "czysty" i potem wraz z nabieraniem doświadczenia takie aspekty jak dziewictwo partnerki staje się dziwactwem albo powodem do śmiechu widząc takie posty jak moje ;)

Soul33 napisał(a):
Cytuj:
może właśnie pogodzenie się z samotnością i przygotowanie się do ślubu czystości to będzie najlepsze świadectwo, że jednak się pogodziłem z tym, co zgotował mi los?

Skąd wiesz, co zgotował Ci los? Wiedza o przyszłości niejednokrotnie pojawia się w Twoich wypowiedziach. Jesteś wróżką? Byłeś u wróżki? Jak wygląda Twoja Linia Życia?


Musiałem sprawdzić co to jest linia życia no i na obu dłoniach prosta i długa, bez żadnych przerw czy rozgałęzień. Nie mam pojęcia co to oznacza, bo opisy w internecie są beznadziejne ;)
Cóż, może w tej kwestii jestem pesymistą, ale nie wróżę sobie spełnienia w kwestii miłosnej. Pozostaje jedynie gorąca modlitwa o zdrowie na umyśle, by jakoś przejść życie samemu. Pisałeś o wróżce - skorzystałem z usług tarocistki w sprawach pracy i właśnie miłości. Niby w lecie coś ma się zmienić, ale ponieważ w sprawach pracy pomyliła się zupełnie, to jakość jej "usług" można skwitować tylko śmiechem. Tak, to był pierwszy i oby ostatni raz, gdy skorzystałem (na szczęście za darmo) z bajek wróżki. Oczywiście wyspowiadałem się z tego, ale jedna rzecz z tego wszystkiego jest na plus. Te bzdury i tak się pewnie nie sprawdzą, ALE pozwalają wyznaczyć jakieś ramy czasowe a to jest dla mnie ważne. Lubię mieć wyznaczone daty oczekiwania czy wykonania zadania, bo to pozwala pokonywać życie w określonych etapach. Teraz niby mam czekać do lata? Dobrze, poczekam z nadzieją do lata. Latem nic się nie zmieni? Prawdopodobnie złamię zasadę i zapytam jakiejś tarocistki znowu o miłość. Jak odpowie, że nic się nie zdarzy - to i tak niczego nowego nie powie. Jak znowu wyznaczy jakiś czas, gdzie coś się może zmienić, będzie dobrze, chociaż i tak nic na pewno nie ulegnie zmianie. Ale przynajmniej można trochę oszukać mózg i robić w sumie kilka małych skoków i mieć jakąkolwiek nadzieję, a nie mieć całe życie przed oczami bez żadnego wyznaczonego momentu oczekiwania na zmianę.



Soul33 napisał(a):
Na pewno ślub czystości jest łatwiejszy. Sam to zdajesz się widzieć.
Ale czy na pewno nie chciałbyś bliżej poznać kobiet? Nie mam tu nawet na myśli związku. Kobiety są fajne, mogę zapewnić. A po 30-tce i często po urodzeniu dzieci jeszcze fajniejsze. Ponadto, odmienny od męskiego, kobiecy punkt widzenia często może być ciekawy i wzbogacający.

Obawiam się, że poznawanie kobiet jest dla mnie nieco smutną sprawą. Do tej pory nie poznałem zbyt wielu i zdecydowana większość była w związkach. Te, które były wolne, były z wyglądu może i ładne, ale w zachowaniu dość dzikie - ani nie pogadasz, ani nie pośmiejesz się, takie jakieś dziwaki większe ode mnie. Natomiast doskonale rozmawia mi się już właśnie z mężatkami czy matkami - mam z takimi bardzo dobry dialog, bo są poważniejsze a jednocześnie można się pośmiać i pogadać o przysłowiowej dupie maryni. I to też jest przyczyną smutku, bo zawsze wtedy robi mi się smutno, że już są zajęte, a ja sam jak palec. Tu nie chodzi o zazdrość czy smutek, ale po prostu jest mi trochę smutno, że dziewczyny, z którymi łapię dobry kontakt są już nieosiągalne.

Soul33 napisał(a):
Cytuj:
Na ŚDM się nie wybieram, bo praca i szczerze mówiąc, nigdy mnie nie ciągnęło na takie w gruncie rzeczy wesołe kościelne "eventy"

To jedź na Woodstock. Byle była okazja do poznania jakichś koleżanek (o to chodziło). Tylko ja to już za stary jestem (nie to, co Ty) i gdybym miał teraz poznawać kogoś, wolałbym, aby miała poukładane poglądy i oczekiwania od życia (np. wiedziała, że chce mieć rodzinę), a o to łatwiej na ŚDM wg mnie.

Zgoda, ale zarówno ŚDM jak i woodstock to zupełnie nie moje klimaty. Nie lubię takiego grupowego duchowego uniesienia, ale też nie wiem, co fajnego w taplaniu się w błocie, chociaż muzykę graną na woodstocku lubię posłuchać w domowym zaciszu. Tak czy siak, mam 99% przeczucie, że na jednym i drugim evencie spotkałbym dziewczyny już zajęte, albo wylądowałbym we friendzone ;) Nie zrozum mnie źle, bo to brzmi jak desperacja, że poznanie "zajętych" dziewczyn jest złe, bo to debilizm, ale tez nie o to chodzi, w końcu ileśset milionów ludzi jakoś mogło trafić na taką osobę, z którą "zaiskrzyło" a nie "sfriendzonowało" a u mnie ciągle nic.


Przepraszam, że nie ustosunkuję się do tematu portali randkowych, ale to na razie jest dla mnie temat obcy i nie mam za bardzo nawet jak się do tego sensownie odnieść.

Soul33 napisał(a):
Cytuj:
gdy złożę śluby, będzie to moja własna decyzja, której będę się trzymać i taki obowiązek życia w celibacie powinien nie tyle zmienić moje nastawienie

To bardzo możliwe, że takie swoiste spalenie mostów poprawi samopoczucie w Twojej sytuacji. Zastanowić można się jednak, czy to jest jedyny sposób na poprawę. Na pewno jest szybki i dość prosty, ale czy konieczny?

maddie napisał(a):
Ja niedawno złożyłam prywatny ślub czystości. Tylko, że w moim przypadku motywacja była pozytywna. Złożyłam go ze względu na Boga. Ale tak naprawdę ten ślub niczego w moim życiu nie zmienił, więc jak chcesz złożyć taki ślub to się zastanów, po co ci on potrzebny.


U mnie właśnie ten ślub może być czymś przełomowym i podstawą do rozpoczęcia życia na nowo, na nowych wartościach i postrzeganiu świata. Jasne, na pewno stare smutki będą się przebijać, ale może jednak to będzie coś nowego, nowa jakość. Wydaje mi się, że motywacja pozytywna/negatywna nie jest czymś specjalnie istotnym, przecież każdy ma inne poglądy na dane sprawy i inne przeżycia, ale grunt, żeby wytrwać w swoich postanowieniach, nie ważne czy opartych na aspektach pozytywnych czy negatywnych. A po co mi taki ślub byłby potrzebny? Pewnie po to, by uspokoić swoją duszę i samemu nadać cel swojego życia. Skoro moją niechcianą kochanką od młodzieńczych lat jest samotność, to ślub czystości byłby świadomym a co najważniejsze - MOIM WŁASNYM - wyborem i pogodzeniem się z tym, co "sprezentował" mi Bóg przez minione lata. Teraz tego nie doceniam, ale może tak było dla mnie najlepiej i mając te 50 lat podziękuję Bogu, że moje życie było takie a nie inne? (z drugiej strony mamy takie czasy, że nie wiadomo, czy za godzinę jakiś miły pan islamista nie zdetonuje w pobliżu bomby i tyle będzie z rozważań "czy w wieku 50 lat podziękuję Bogu za samotne życie".)
Jedyne, co sprawia mi straszny smutek to nadzieja rodziców i dziadków na wnuki/prawnuki. Ostatnio dość często niby przypadkiem o tym przebąkują, ale póki sam nie jestem pewny ślubu czystości i wciąż jeszcze nad tym rozmyślam, to nie mam odwagi im powiedzieć, jaki mam plan.
Aczkolwiek z każdym dniem utwierdzam się w przekonaniu, że to chyba jednak moja droga.


Cz mar 24, 2016 1:58
Zobacz profil

Dołączył(a): N lut 07, 2016 8:18
Posty: 51
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Faktycznie w wieku 50 lat trudno jest znaleźć wolną kobietę, ale to nie jest niemożliwe. A czy modliłeś się o dobrą żonę? Podaję ci link do pewnego artykułu, który może cię zainteresować:

http://www.pch24.pl/nie-czekam-juz-dluz ... 147,i.html


Cz mar 24, 2016 10:32
Zobacz profil
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn lip 13, 2015 23:24
Posty: 30
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
maddie napisał(a):
Faktycznie w wieku 50 lat trudno jest znaleźć wolną kobietę, ale to nie jest niemożliwe. A czy modliłeś się o dobrą żonę? Podaję ci link do pewnego artykułu, który może cię zainteresować:

http://www.pch24.pl/nie-czekam-juz-dluz ... 147,i.html



Dzięki za link! Tak, ślub prywatny to jest chyba to, czego mi trzeba, ale jak wspominałem, chcę dać sobie ze 3 lata na dobre rozeznanie.

Za dobrą żonę modliłem się dość długo do św. Józefa, ale jak do tej pory, jest to jedyna modlitwa, która została zupełnie bez jakiejkolwiek odpowiedzi, moje prośby zostały zupełnie olane ;) Po jakimś czasie w ogóle przestałem o tym myśleć i w codziennej modlitwie od bardzo bardzo dawna nie prosiłem o nic w tej materii i w najbliższym czasie raczej nie zamierzam wrócić do rozpoczęcia próśb o dziewczynę/żonę.


Cz mar 24, 2016 11:19
Zobacz profil
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So gru 20, 2014 19:04
Posty: 6825
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Czaders napisał(a):
Soul33 napisał(a):
To całe "cieszenie się młodością" nie jest czymś, co daje trwałą satysfakcję. Taką jak robienie czegoś dobrego dla ludzi albo wychowanie dzieci. Satysfakcja może być uczuciem trwałym. Natomiast sama przyjemność jest ulotna i gdy zniknie, nic z tego nie ma.


czyli co, nie można cieszyć się młodością a jednocześnie robić coś dobrego dla ludzi i pomagać im i mieć naprawdę fajne życie? jedno drugie się wyklucza?


Według tego co mówi "Soul33" to jeśli nie masz żony, to trzeba żyć troche tak, jak jaki zakonnik.

Czaders napisał(a):
Zgoda, ale zarówno ŚDM jak i woodstock to zupełnie nie moje klimaty.


ŚDM ci nie pasuje? ty na pewno jesteś katolikiem?

_________________
Wymyśliłem swoje życie od początku do końca bo to, które dostałem mi się nie podobało.


Cz mar 24, 2016 14:44
Zobacz profil
Avatar użytkownika

Dołączył(a): N wrz 06, 2015 10:22
Posty: 630
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
maddie napisał(a):
Faktycznie w wieku 50 lat trudno jest znaleźć wolną kobietę, ale to nie jest niemożliwe. A czy modliłeś się o dobrą żonę? Podaję ci link do pewnego artykułu, który może cię zainteresować:

http://www.pch24.pl/nie-czekam-juz-dluz ... 147,i.html


Przede wszystkim trzeba się modlić o rozeznanie woli Bożej w życiu, a potem Pana prosić o to, aby wskazywał i umacniał nas w tym, co zamierza na życie przygotować. Czasami ludzie latami się o coś modlą, a Pan Bóg tego nie daje, bo... Pan Bóg ma inny plan na nasze życie i chce nam dać coś innego, ciężko to niektórym przyjąć z pokorą. Właśnie, pokora, pokora, pokora, Królowa cnót!

_________________
Warto zerknąć: Egzorcyzmy | Mamre | Różaniec | Modlitwy i życiorysy świętych | Życie wieczne


Cz mar 24, 2016 21:27
Zobacz profil
Moderator
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So paź 23, 2010 23:17
Posty: 8669
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Czaders napisał(a):
Piszesz:
Soul33 napisał(a):
To całe "cieszenie się młodością" nie jest czymś, co daje trwałą satysfakcję. Taką jak robienie czegoś dobrego dla ludzi albo wychowanie dzieci. Satysfakcja może być uczuciem trwałym. Natomiast sama przyjemność jest ulotna i gdy zniknie, nic z tego nie ma.

czyli co, nie można cieszyć się młodością a jednocześnie robić coś dobrego dla ludzi i pomagać im i mieć naprawdę fajne życie? jedno drugie się wyklucza?

W żadnym razie. Napisałem tylko, że nie ma czego żałować, gdy ktoś się nie "wyszumiał" w młodości. Nic więcej. Znam też ludzi, którzy na tyle przyzwyczaili się do takiego stylu życia, imprez i panienek na jedną noc, że po ślubie "szumią" dalej.

Czaders napisał(a):
Nie wykluczam, że moje poglądy mogą się wydawać dziwne (a może i są normalne, bo każdy ma inny pogląd na różne sprawy).

Dziś się okazało, że zależy Ci na znalezieniu dziewczyny, która jest dziewicą ale jednocześnie nie ma zamiaru czekać z seksem do ślubu... To jest przecież sprzeczne.
Bez urazy, ale na nastolatki jesteś za stary.

Czaders napisał(a):
Zgoda, ale zarówno ŚDM jak i woodstock to zupełnie nie moje klimaty.

To można postarać się wymyślić coś innego. Ważne, aby cokolwiek robić. Bo na razie nie wygląda na to, abyś robił coś konstruktywnego w celu znalezienia dziewczyny. Na każdy pomysł kręcisz nosem i coś Ci nie pasuje. Ale, oczywiście, możesz też mieć inne, własne pomysły.

Czaders napisał(a):
...co "sprezentował" mi Bóg przez minione lata.

"Ból głowy staje się dopustem bożym dopiero wtedy, gdy leki nie działają".

_________________
Don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

~ Pink Floyd, "Hey you"


Cz mar 24, 2016 22:49
Zobacz profil
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn lip 13, 2015 23:24
Posty: 30
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
Soul33 napisał(a):
W żadnym razie. Napisałem tylko, że nie ma czego żałować, gdy ktoś się nie "wyszumiał" w młodości. Nic więcej. Znam też ludzi, którzy na tyle przyzwyczaili się do takiego stylu życia, imprez i panienek na jedną noc, że po ślubie "szumią" dalej.

No właśnie to jest też zagrożenie, które najwyraźniej mnie ominęło. Co prawda nie przepadam za imprezami w klubach a panienki na jedną noc to chyba też nie do końca coś, co by mnie usatysfakcjonowało i kręciło, ale też taki niechciany celibat to jednak niespecjalnie super szczęśliwa opcja. Jeżeli "szumienie" po ślubie to w większości przypadków zdrady, to akurat jest to kwestia, której nigdy nie zaakceptuję, po prostu nie wiem jak można kogoś zdradzić (tzn. nie miałem jeszcze jak się przekonać co to zdrada, chociaż przyjaciół i znajomych nigdy nie zdradziłem w żaden sposób i pewnie w przypadku żony/dziewczyny będzie tak samo, ale co ja tam wiem). Natomiast w tym wszystkim mam jedną wielką nadzieję, że to właśnie żona będzie tym kimś, z kim się wyszumimy razem i wszelkie smutki odejdą w niepamięć. O ile oczywiście Bóg uznał, że kiedyś wstąpię w związek małżeński a co do tego akurat mam wątpliwości.

Soul33 napisał(a):
Dziś się okazało, że zależy Ci na znalezieniu dziewczyny, która jest dziewicą ale jednocześnie nie ma zamiaru czekać z seksem do ślubu... To jest przecież sprzeczne.
Bez urazy, ale na nastolatki jesteś za stary.

Ja wiem, że z każdym dniem szanse na znalezienie takiej dziewczyny maleją, ale może mi się poszczęści? Pewnie większą szansę mam na wygranie w totka dwa razy pod rząd, ale póki co mam nadzieję, że może jakoś się uda ;)

Soul33 napisał(a):
To można postarać się wymyślić coś innego. Ważne, aby cokolwiek robić. Bo na razie nie wygląda na to, abyś robił coś konstruktywnego w celu znalezienia dziewczyny. Na każdy pomysł kręcisz nosem i coś Ci nie pasuje. Ale, oczywiście, możesz też mieć inne, własne pomysły.

Hmmm, to akurat prawda, nie robię niczego w tej kwestii, po prostu żyję swoim życiem i liczę, że w jakiś sposób w którymś miejscu w końcu spotkam tą jedyną. Jeżeli zacznę coś robić nastawionego tylko na poznanie dziewczyny, to pewnie będzie to uznane za desperację bez szans powodzenia, więc wolę po prostu robić swoje i cieszyć się swoimi zajęciami. Przypuszczam, że większość małżeństw poznała się właśnie przypadkiem robiąc swoje, a nie realizując sprytny plan "złowienia jelenia", bo to drugie chyba jest z góry nastawione na porażkę w dłuższej perspektywie.
No dobra, ale póki co nic się na pewno nie zmieni, późną wiosną zacznę się zastanawiać, jakby tu coś ruszyć z miejsca, ale nie nastawiam się na żadne sukcesy.


Pt mar 25, 2016 0:56
Zobacz profil

Dołączył(a): N lut 07, 2016 8:18
Posty: 51
Post Re: Życie w samotności? jak się z tego wyrwać?
dominikbartlomiej napisał(a):
maddie napisał(a):
Faktycznie w wieku 50 lat trudno jest znaleźć wolną kobietę, ale to nie jest niemożliwe. A czy modliłeś się o dobrą żonę? Podaję ci link do pewnego artykułu, który może cię zainteresować:

http://www.pch24.pl/nie-czekam-juz-dluz ... 147,i.html


Przede wszystkim trzeba się modlić o rozeznanie woli Bożej w życiu, a potem Pana prosić o to, aby wskazywał i umacniał nas w tym, co zamierza na życie przygotować. Czasami ludzie latami się o coś modlą, a Pan Bóg tego nie daje, bo... Pan Bóg ma inny plan na nasze życie i chce nam dać coś innego, ciężko to niektórym przyjąć z pokorą. Właśnie, pokora, pokora, pokora, Królowa cnót!


Tutaj się nie zgodzę. Nawet jeśli ktoś ma powołanie do kapłaństwa, zakonu, życia w samotności, ale nie chce realizować którejś z tych dróg, może wybrać małżeństwo. Bóg dał człowiekowi wolną wolę i każdy człowiek ma prawo wybrać swoją własną drogę do świętości. To nie prawda, że Bóg ma z góry ustalony jakiś plan na życie człowieka i człowiek musi go zrealizować. Różnica jest tylko taka, że jeśli człowiek wybierze zgodnie z Wolą Bożą, to wtedy łatwiej będzie mu zostać świętym, a na innej drodze trochę bardziej się "poobija" i innych też.

Czaders, ile ty masz lat?


Pt mar 25, 2016 10:27
Zobacz profil
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Odpowiedz w wątku   [ Posty: 99 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Następna strona

Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group.
Designed by Vjacheslav Trushkin for Free Forums/DivisionCore.
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL