Obiecałam zmarłemu dziadkowi i Bogu że nie obetnę nigdy nawet 1 cm włosów,a jeśli obetnę żeby mnie spotkało najgorsze nieszczęście. Coś mnie nagle naszło i obcięłam 6 cm. Złamałam obietnicę czuję się fatalnie, włosy przestały mi rosnąć a co więcej wypadają. Mam osobowość chwiejną emocjonalnie typu borderline i chaotycznie podejmuję decyzję a potem żałuję. Czy jak się wypsowiadam i będę szczerze żałować zostane zwolniona z konsekwencji?

Z (doczesnej?) kary za grzech tak - w Kościele Katolickim
będziesz z tego zwolniona (dzięki sakramentowi pojednania),
ale chyba pamiętasz jakie konsekwencje poniósł Samson za dopuszczenie do ścięcia swoich włosów?

Przy najmniej zginął jako bohater...

ja jestem chwiejna emocjonalnie i u mnie się zmienia z godziny na godzinę, teraz chciałabym mieć długie włosy ale mi przestały rosnąć i wypadają. Co muszę zrobić żeby zostać od tego uwolniona tylko spowiedź i żal za grzechy?

Czyli to co teraz napisałem, będzie za jakiś czas nieaktualne.
Weź Skrzypowitę - na mocne włosy i paznokcie.
Jeśli spełnisz wszystkie 5 warunków dobrej spowiedzi - tak, to wystarczy.

po mojemu to nie grzech
Ty jesteś właścicielem włosów i Ty o nich decydujesz
ścięcie włosów o 6 cm to nic złego

To , że przyżekłaś pod groźbą kary , nie znaczy że kara ta zaistnieje, Ty ją wymyśliłaś , nie Bóg

nie będzie żadnej kary

odradzam na przyszłość przyżekanie

Nie. Teraz już od 2 miesięcy jestem pewna tego czego chcę. Już mi się nie zmienia. Tamta sytuacja stała się dla mnie nauczką i zrozumiałam swój błąd. Poza tym biorę leki od psychiatry żebym nie była chwiejna i pomagają.

Brałam Skrzypowitę i to samo. To chyba kara , dlatego będę prosić o jej zdjęcie ze mnie.

Spełnię 5 warunków dobrej spowiedzi i złożę obietnicę jeszcze raz i będę się jej trzymać twardo!!

Bóg nie karze i nie nagradza za życia, dlatego wypadające włosy to nie dzieło Boga
wypadanie włosów to zapewne efekt osłabienia organizmu poprzez choroby psychiczne

może przez leki, które biorę ewentualnie stres i sugestia. Ale czuję się nie w porządku wobec Boga i chcę odpokutować.

Boję się że to była przysięga bo ja wymówiłam i napisałam słowa "przysięgam..."

ja radze nie przysięgać bo to zupełnie nie ma sensu, to nie jest w duchu ewangelii
Mt 5, 33-34
http://mateusz.pl/ksiazki/js-pn/js-pn_49.htm

była to przysięga w sprawie błahej
Bóg nie jest służbistą i wie że chorujesz, a co za tym idzie jesteś osłabiona moralnie i popełniasz błędy z winy choroby
Bóg pragnie Twojego dobra i zdrowia i nie wnika w szczegóły

Rzeczywiście może za bardzo się tym przejmuję.
dziękuję za odpowiedzi

przypomniał mi się cytat z Księgi Koheleta odnośnie przysięgania : Lepiej gdy nie ślubujesz wcale, niż żebyś słubował, a ślubu nie spełnił (koh 5,4). Tylko trochę za późno dla mnie... też kiedyś coś obiecałam Bogu, ale nie spełniłam tego :/

Gwoli ścisłości, myślę, że może karać za życia:


ale oczywiście kara nie polega na jakiejś zemście. Nie wydaje mi się, żeby wypadające włosy były bezpośrednią sprawką Boga.


Jeżeli miałabyś jeszcze raz składać obietnicę o nieścinaniu włosów, to po co? Jaki byłby tego cel? Gdzie jest tu jakaś superistotna przyczyna? Nie składajmy Bogu błahych obietnic ani takich, które nie są naprawdę kluczowe w naszym życiu. Nie szafujmy słowem "obiecuję", "przysięgam". Przysięgać można miłość i wierność na całe życie, ale po co w takich niewielkich sprawach jak włosy, wygląd. Jeśli chcesz, zapytaj spowiednika czy nie mógłby Cię zwolnić z tej pochopnej obietnicy złożonej Bogu.

Bogu nie musisz niczego udowadniać za pomocą rzeczy niezwiązanych z wiarą i miłością. Jeśli chcesz Bogu coś udowodnić, to zrób to doskonaląc miłość do Niego i bliźnich, przebaczając i pomagając innym, wzrastając w wierze, itp. Ale Bogu nawet swojej wartości nie musisz udowadniać, bo on zna ją lepiej od Ciebie. Podejrzewam, że często możemy chcieć udowadniać Bogu naszą wartość, podczas gdy w rzeczywistości, podświadomie tak naprawdę chcemy to udowodnić sobie, pokazać sobie, że jestem dobrym człowiekiem, dobrym wierzącym. On wie kim jesteśmy - udowadnianie przed Nim swojej tożsamości nic nie da, bo On ją zna - za to dać może doskonalenie w wierze, nawrócenie serca, przemiana wewnętrzna.

Tego rodzaju obietnice, jak te, o których wspomina osoba zakładająca ów wątek, są "składane" chyba tylko przez osoby doświadczające poważnych zaburzeń psychicznych, mające wyraźne natręctwa religijne. Podobne "obiecujące" myśli zdarzają mi się już od dość długiego czasu. Poniżej opiszę swój incydent z "chorobliwym przysięganiem" sprzed niespełna godziny.

Ok. 12:30 dziś miałem taki incydent. Na forum o zespole Aspergera trzy razy przysiągłem solennie (chyba nawet kierowałem przysięgę do Stwórcy), że najpierw napiszę następnego posta w pewnym wątku, a jeżeli nie, to usunę wszystkie posty (swoje chyba tylko) na forum. Następną stroną, którą otworzyłem, nie była strona tego wątku, lecz strona przeznaczona do pisania nowego posta w pewnym dziale. Na tej stronie napisałem treść posta, który chciałem umieścić w wątku, z którym przysiągłem(?), że najpierw coś napiszę. Ale to nie strona tego wątku była tą pierwszą, którą otworzyłem.

W związku z tym, że nie otworzyłem najpierw tamtego wątku, miałem wątpliwości związane z tym, czy nie popełniłem grzechu związanego z niedotrzymaniem obietnicy danej Stwórcy. Następny post, jaki umieściłem, był w tamtym wątku, w którym wcześniej obiecałem. Między obietnicą a napisaniem tamtego posta na forum o zespole Aspergera nie wpisałem żadnego innego posta. Uklęknąłem i trzy razy ustnie wypowiedziałem obietnicę czy przysięgę do Stwórcy, że jeżeli usunę posty na forum, to będę mieć grzech ciężki i że będzie to coś gorszego niż niezrealizowanie tamtej obietnicy. Nie chcę tu się śmiać ani wzywać Najwyższego nadaremnie. Ale mam ewidentne problemy z psychiką i duchowością.