Przykład: Znałem taką dziewczynę, która była chora na depresję. Przez to była bardzo nieszczęśliwa. W końcu przekonała się, aby pójść do lekarza, dostała leki i niedługo poczuła się dużo lepiej.

Są tysiące podobnych przykładów.

Czuję smutek, ale dreczy mnie już długo temat zachęcania mnie do przychodzenia do innego kościóła i iinego wyznania że tam jest żywa wiara, nie czynią mnie nieszczęśliwą:? Niewiem co się ze mną dzieje czy to wyrzuty sumienia czy smutek.

Smutek nie trwający zbyt długo jest zbawienny, gdyż jest oznaką śmierci jakiegoś wewnętrznego przywiązania bowiem zanim martwe i zużyte uczucie zostanie zajęte przez pokój wynikający z wolności, aby on zagościł w duszy potrzeba cierpliwości. Jeśli natomiast smutek jest permanentny jest oznaką, że człowiek zamknął się na swojego ducha. Żyje często przykładnym życiem ciała i psychiki, jednak wewnętrzna pustka wypala pustynię życia. Duch daje życie i to od ducha czerpie się życie, bo przez władzę ducha jednoczymy się z Bogiem. Nie mamy łączności z Bogiem przez uczucie dlatego tak wiele rozczarowania i fałszywej dewocji w życiu religijnym człowieka. Bóg często daje pociechę dobrego uczucia, ale nie w uczuciu daje nam siebie. Udziela nam życia w duchu i to życia w obfitości. Jeśli jednak człowiek ma na względzie tylko własną psychikę tzn. obraca się wokół oczekiwań własnego JA nie jest w stanie dostrzec, że prawdziwe życie jest w nim ale w zupełnie innym postrzeganiu. A to dlatego, że wtedy człowiek musiałby utracić jakąś cząstkę siebie, swojego mniemania, poglądu, czegoś co daje mu poczucie że "żyje". Życie duchem daje zaś tak wspaniałe owoce, że nawet psychika i ciało wraca do równowagi nie niepokojone przez zachcianki i mieszanie się we wszystko EGO.

Byłam u psychologa i było strasznie, zadawał mi 100 pytań a ja nie potrafiłam nazwać swoich uczuć, siedziałam jak wryta w fotel nie mogłam wydusić słowa bo mnie ściskało w gardle, rozpłakałam się i nic... z tegoo nie wyszło

Powiem, ze to .... bardzo dobrze. Uswiadomilas sobie, ze nic o sobie nie wiesz, a to jest dobry poczatek, zeby cos zmienic.
Mysle, ze psychologa tym nie zaszokowalas, tak jak nie szokuje sie ksiezy w konfesjonale swoimi grzechami. to ich chleb powszedni, ze przychodza ludzie z problemami.
Zycze wytrwalosci.

Spokojnie. Początki bywają trudne. Następnym razem będzie inaczej.
SUPER, że się zdecydowałaś!
Trzymam za ciebie kciuki i pewnie nie ja jeden.

W trakcie wizyty warto powiedzieć psychologowi, że coś w rozmowie jest trudne. Wtedy można na ten temat porozmawiać i jakoś się tym zająć (albo np. dowiedzieć się, że tak to wygląda tylko na początku, bo od pytań trzeba zacząć).

Gdyby polecono Ci terapię, zaznaczam też, że psycholog to nie psychoterapeuta. Ci drudzy prędzej czekają aż pacjent sam zdecyduje, o czym porozmawiać.

Najważniejsze, że zrobiłaś pierwszy poważny krok, aby sobie pomóc. Powodzenia

Nic mi się nie chce, nie mam siły na nic, wszystko jest dużym wysiłkiem... Za miesiąc mam iść do psychologa a co do tego czasu mam robić, nic mi się nie chce, mam pustkę w głowie brak pomysłu.

i psycholog odwołał wizytę bo jest na zwolnoieniu, z kim mam pogadać, ćzuję wielki żal do męża, jest nieobecny z nami i często na mnie krzyczy. po co mi to, bez małżeństwa jest grzech ciężki a teraz ksiądz mi powiedział że nie mogę do komuni bo z mężem stosujemy gumki.
Załamka nie mam w nikim już oparcia

dziś miałam taką myśl ..... samobójczą

Zadzwoń np. tutaj. Tu możesz porozmawiać. I spotkasz się ze zrozumieniem.

A kto tam wie czy tysiące?
Ja to znowu znam inny przykład. Opowiadała mi jedna Pani . Je syn miał depresję. Lekarz dał mu tabletek. Później wysłali go do ,,szpitala". I tam to opowiadała walili mu te pigułki do czego popadło - herbaty, zupy itd. I jak to zobaczyła to go zabrała natychmiast. I zamiast mu się poprawić po tych tabletkach to mu się pogorszyło.
Te tabletki dzisiaj to lekarze stosują żeby dać pacjentowi po mózgu ,żeby ogłupić. I mają spokój. A pacjent niech sobie choruje. A jak pojawią się powikłania to powiedzą - słaby, interakcje, coś wrodzonego itd. Lekarz się zawsze wytłumaczy.
Czasami to lekarstwo jest gorsze od samej choroby. /Już tu widzę cały tabun przeciwników, że co tu piszę/.
Nie na darmo Syrach pisał ,,Grzeszący przeciw Stwórcy niech wpadnie w ręce lekarza". To lekarz mu z reguły nie pomoże a nawet zaszkodzi.

Gdyby to była prawda tysiące ludzi nie wychodziłoby z depresji.
Lekarza konowała w każdej specjalizacji się napotka....wycinają zdrowe nerki, amputują zdrowe nogi....ale to nie powód aby nie korzystać z pomocy medycznej.

Tylko pytanie jak odróżnić konowała od nie konowała? No bo nie ma takiego co by na wszystkim się znał.

Jest taki portal "znany lekarz" w którym pacjenci dzielą sie uwagami o lekarzach. Można popytać znajomych. Czasem i w przychodni rejestratorki czy pielęgniarki wskażą którego lekarza wybrać.