witam...
niedługo Adwent, czyli czas oczekiwania na przyjscie Dzieciatka Jezus... To rownież okazja , by złożyc postanowienie adwentowe... Może macie już planowane postanowienia na adwent, by dobrze przygotowac sie na spotkanie z Dzieciątkiem Jezus.... wiec odpiszcie
pozdarwiam

postanawiam brak postanowień, bo to nie ma sensu

nigdy nie miałam postanowien adwentowych..i nie widzę w nich sensu

Postanowienia adwentowe podejmują dzieci w szkole, dlatego, że nie one są odpowiednie na ich możliwości zrozumienia Boga. Człowiek dorosły przeżywa chyba jednak adwent w trochę dojrzalszy sposób. Nie wiem czemu ma służyć w kwestii duchowości postanowienie, że np. nie będę jadła słodyczy. Post to sprawa mocno wewnętrzna, oczywiście nie wykluczam wyrzeczeń fizycznych jak ktoś lubi, ale to chyba mimo wszystko nie na zasadzie postanowienia adwentowego.

Istnieją inne rodzaje postanowień.
Nie trzeba poprzestawać na poście czy innych umartwieniach fizycznych.
Wystarczy wysilić szare k. i wymyślić coś bardziej oryginalnego.

elbrus..ale po co?

Jak to po co? Przecież KiLas82 wyjaśnił to w pierwszym poście - żeby się dobrze przygotować.

nie rozumiem co ma do dobrego przygotowania,jakieś postanowienie?

A ja was nie rozumiem. Przecież podstawowe dobre uczynki to modlitwa, post i jałmużna. Co złego jest w podejmowaniu postu w adwencie?

a kto pisze że jest coś złego?

Ja takie postanowienia łączę z modlitwą (choć nie wstawiam ich w określony okres roku). Rezygnuję lub podejmuję się czegoś dobrego, co wymaga ode mnie wysiłku i na co nie zawsze mam ochotę. Np. takie słodycze - bardzo je lubię i często rezygnacja z nich wymaga ode mnie takiej lekkiej męki I moment walki z pokusą jest moim dodatkiem do modlitwy. Poza tym ćwiczenie się przy małych rzeczach może skutkować na tyle rozwiniętą samodyscypliną, iż łatwiej będzie nam zrezygnować z pokusy grzechu.

Jestem więc zwolenniczką takich postanowień, z doświadczenia. Muszą mieć one jednak sens i nie być celem same w sobie (nie jem słodkiego, bo chcę schudnąć, albo udawadniać innym, jaką to ja mam silną wolę). A jaka może być ich rola w przygotowaniu do Adwentu? Być może za każdym razem, gdy myślimy o naszym postanowieniu, przypominamy sobie, że jest Adwent, że na coś czekamy, na czymś musimy się skupić.

np. zrezygnowac ze słodyczy, a pieniądze za słodycze przekazać dla biednych... czemu nie....
Często ludzie lubią zakupy świąteczne , poczucie magii świątecznej.... niż przygotować się dla Jezusa.

a mi zależy na wzroście własnej wiary..wiec i ograniczenia i postanowienia..i modlitwa--jest codziennie.i codziennie staram się startować w tym na nowo (w pozbywaniu starego człowieka we mnie)...nie widzę więc sensu aby dodawać sobie czegoś nowego...skoro w codzienności tak trudno być zawsze wierną i Bogu i ludziom.
Kilas oczywiście że ludzie czekają na święta,i na zakupy też..i ta magię świąteczną także chcą poczuć..i mają do tego prawo

Postanowienia mogą być:
- ofiarą podejmowaną w jakiejś konkretnej intencji (nawet własnej, np. by Pan Bóg odebrał słabość, z którą sama sobie nie radzę, czy też za kogoś innego)
- działaniem podejmowanym w ramach walki z nałogiem, czy też inną słabością.

Podejmowanie postanowień dla samych postanowień nic nie wnosi, co najwyżej wpycha w jeszcze większą pychę, bo ktoś się czuje świetny, że z czegoś potrafi zrezygnować.

Mają prowadzić do przemiany siebie i zbliżać ku Bogu. Czyli zanim się ich podejmie, trzeba zastanowić się nad sobą. One powinny być zależne od naszych słabości.

Wczoraj jedna z uczennic klasy 6 na pytanie: „od czego trzeba zacząć, podejmując się postanowień?”, odpowiedziała – „od tego, by uznać, że potrzeba mi nawrócenia”. Jeśli ktoś twierdzi, że go nie potrzebuje, nie ma też potrzeby ich podejmowania.

Dla mnie najwspanialsze są te okresy, kiedy motywuję się do podejmowania postanowień.

Podam kilka przykładów:
- wstanę pół godziny wcześniej, by znaleźć czas na spokojniejszą, dłuższą modlitwę
- zaplanuję dzień tak, by był czas na codzienną Eucharystię, Adorację
- jeśli o kimś coś złego powiem, kogoś osądzę, obgadam, zranię, sprzezywam, etc. wtedy odmówię za niego jakąś modlitwę, np. od razu Zdrowaśkę
- będę się modlić za tych, których nie lubię, którzy mnie zranili, za wrogów, etc., bądź też ofiaruję za nich Komunię św.
- zrezygnuję z czegoś, co nie jest mi potrzebne, a sprawia mi przyjemność (słodycze, chipsy, coca-cola, alkohol, rozmowy na gg, gry komputerowe, filmy, etc.), najlepiej w jakiejś konkretnej intencji
- przeczytam w tym czasie jakąś wartościową książkę, czy też fragment Pisma św.
- włączę komputer tylko wtedy, gdy muszę załatwić konieczne sprawy

itd., itp., etc…

Powodzenia Ja już się cieszę, że zbliża się Adwent

masz rację renata,taka wiara jest ważna, by żyć co dzień na nowo dla Boga. Ale mam na myśli wyjątkowy czas - Wielki Post i Adwent.