Jestem z chłopakiem od 1,5 roku, jest on bardzo dobrym człowiekiem i mnie kocha, jednak ja ostatnio zdałam sobie sprawę, że z mojej strony to nigdy nie było prawdziwe uczucie, choć bardzo chciałabym go pokochać... ale nie umiem:( to nie jest taka 'miłość' jak z książek, jaką mogę zaobserwować u znajomych par... mi czasami brakuje sił na ten związek.. walę głową w ścianę dlaczego mam takie serce z kamienia... co według Was powinnam zrobić? Dlaczego człowiek nie ma wpływu na to czy pojawi się uczucie!?

Miłośc to nie uczucie to coś wiecej wg mnie miłość znakomicie opisuje cytat
"Zakochanie się jest jak szaleństwo. Wybucha jak wulkan, a potem się uspokaja. Wtedy jest czas, by pomyśleć. Czy wasze korzenie tak się już splotły, że nie da się was rozdzielić. Bo... na tym polega miłość. Miłość to nie brak tchu, ciągłe podniecenie, chęć kochania się w każdej sekundzie. Nie bezsenna noc pełna marzeń, że on całuje całe Twoje ciało. To tylko oznacza 'zakochać się'. A to każdy z nas może sobie wmówić. Miłość to jest to, co zostaje, gdy 'zakochanie się' kończy."

Bardzo dobry cytat. Może po półtora roku znajomości opadły te pierwsze najbardziej gwałtowne emocje
i czas zastanowić się, czy jest szansa na wytworzenie się więzi o których napisał(a) brickgame.

domi91 to mu to szczerze powiedz. Szczerość to podstawa związku, bardzo ważna przed ślubem
Nie można się zmuszać do miłości. Wiele związków się rozpada, bo okazuje się, że to nie to czego szukali.
W moim otoczeniu miałam parę, która po 4 latach stwierdziła, że to była tylko fascynacja, która nie przerodziła się w miłość. Nie wiem, która strona tak czuła. Ale wyobraź sobie, że miałabyś spędzić z taką osobą kilkadziesiąt lat, urodzić dziecko itp.
Gdy to "ta" właściwa osoba to się to czuje. Jesteś młoda, wolna i masz jeszcze czas .

miłość to nie czucie ani szybsze bicie serca

Po tak krótkim opisie i to jeszcze przez internet niewiele da się powiedzieć, a już na pewno nie da się dać jednoznacznej rady (poza tym myślę, że rady w takich kwestiach (niezależnie od kogo) nie powinny być w stylu "powinnaś zrobić to", "powinnaś zrobić tamto", tylko bardziej pokazujące czym się kierować). Nie da się nic powiedzieć, bo z tej wiedzy jaką mamy przyszłość może wynikać bardzo różna. Może być tak, że to chwilowa (lub niechwilowa) wątpliwość, malutki kryzys, który podobno w wielu parach występuje w takich okolicach czasowych i wszystko będzie dobrze. A może być tak, że to wątpliwość o realnym i ważnym podłożu, która ostrzega przed błędem. Nie da się tego stwierdzić.

To co da się powiedzieć z pewnością to to, że książkowe/filmowe wzorce miłości i zakochania pokazują raczej coś nierzeczywistego. Być może tęsknimy za czymś takim, ale filmy pokazują właśnie miłość bezproblemową, totalne, ciągłe zauroczenie, całkowite zaabsorbowanie emocjonalne, bezustanne motyle w brzuchu, itd. Innymi słowy, przedstawiają zauroczenie jako miłość. A co do innych par... jedne pary są bardziej żywiołowe, ekspresyjne w wyrażaniu uczuć (przez co wydaje się jakby bardziej się kochały), inne mniej, co wcale nie znaczy, że te pierwsze są lepsze lub bardziej kochające się.

Z drugiej strony myślę, że wcześniej czy później zakochanie, zauroczenie powinno następować, jest bardzo przydatne w umacnianiu związku (szczególnie na początku). Pamiętajmy też, że związek nie jest małżeństwem i najczęściej ludzie są z kilkoma osobami zanim trafią na swojego przyszłego męża/swoją przyszłą żonę. Na pewno jeśli byłby moment podejmowania decyzji o ślubie, to wtedy wątpliwości byłyby czymś, co zmuszałoby do odłożenia ślubu, bo branie ślubu w momencie, w którym byłoby się całym w wątpliwościach, jest błędne. Ale teraz lepiej dać sobie trochę czasu na przemyślenie tego. Być może wyobrażenie sobie siebie wspólnie jak by to było za 10-15 lat w małżeństwie i jak się z tym czujesz jest dobrym pomysłem - pokaże to Twoją reakcję, odczucia.

Jak widzisz, moje rady mogą wyglądać na sprzeczne ze sobą. To jednak tylko dlatego, że każda z nich może być błędna. Postaraj się za bardzo nie sugerować naszymi opiniami i stwierdzeniami - sama znasz siebie o niebo lepiej. A my jednak odpisujemy próbując dawać nawet nieidealne rady dlatego, że chcielibyśmy pomóc.

A dlaczego "musisz" z nim być? tylko dlatego aby go nie zranić?

Jestem z nim, ponieważ cały pierwszy rok związku czułam tą ekscytację, zauroczenie.. jednak niedawno to wszystko z mojej strony opadło... pojawiły się u mnie wątpliwości. Kochający człowiek chyba jest pewien swoich uczuć, a ja w sumie to chyba nawet nie wiem co znaczy prawdziwa miłość w tym sensie, do chłopaka... tracę nadzieję, że z mojej strony jeszcze zaiskrzy, choć bardzo bym chciała! niestety nie mam na to wpływu... Poza tym nie chcę go zranić, zawsze wpajano mi, że nie odrzuca się miłości, dlatego nie wiem czy ma to jeszcze sens... i czy "odrzucić" tą miłość..

ps. bardzo dziękuję za wszystkie wcześniejsze rady

Wpajano Ci, że nie odrzuca się miłości? Czyli czujesz, że jeśli ktoś kocha to masz jakieś obowiązki? Jak to jest?

Na pewno nie da się zmusić do uczuć. Jak się człowiek stara to robić, może wychodzić wręcz przeciwnie.

domi91 czyli co? masz zamiar być z,kimś kogo nie kochasz do końca swoich dni bo boisz się mówić o tym co Ty czujesz i odmawiać?

Czyli jezeli w małżeństwie nie będzie już zauroczenia, zakochania i innych uczuć to należy sie rozstać bo to znaczy że nie ma już "miłości" ? mi sie wydaje że to nie tak działa, tak jak pisałam wczesniej miłość to nie są uczucia a te napewno z czasem opadną tak jak się to u Ciebie stało

zauroczenie i zakochanie to nie jest miłość!!!

nie obowiązki. Nie odrzuca się miłości, w takim sensie, że nie rani się tak drugiej osoby, że to jest bardzo przykre wtedy. Ale też, że kolejna taka miłość może się już nie przytrafić i że mam nie "wymyślać wielce", bo los nie da mi już drugiej szansy... kurczę, byłam nim zauroczona i w pewnym sensie go kocham, ale jak przyjaciela... ale nie jest to takie uczucie, która dałoby mi siłę, żeby przezwyciężać trudne sytuacje, już teraz często jej nie mam i to z błahych powodów...

prosta sprawa: czy wyobrażasz sobie wasze życie jako małżenstwo? Weź pod uwagę od robienia zakupów po seks.
Czy masz ochotę być całe życie męczennicą, tylko dlatego, że nie umiesz powiedzieć "nie kocham Cię"?
Jak myślisz, jak się poczuje ta druga strona, kiedy się okaże, że cały czas ją okłamywałaś i jesteś z tym kimś, tylko dlatego, że nie potrafiłaś wyznać prawdy?