Domi91 - zostaw go. Brutalnie ale szczerze bo z doświadczenia. Byłem w takiej sytuacji w życiu 3 razy (Najpierw z jedną dziewczyną raz, potem z drugą dwa razy próbowaliśmy i zawsze kończyło się tak samo).

Druga strona była bez zarzutu a ja mimo to mnie kompletnie nie zależało. Spotkania traktowałem jak odrabianie pańszczyzny, rozmowy to samo. Po prostu z czasem co raz bardziej traktowałem ją jak kulę u nogi aż nabrałem w sobie tyle odwagi że sam przed sobą powiedziałem - to nie ma sensu, ranię ją i oszukuję.

Oczywiście najpierw było tak jak u Ciebie - "nie byłem przekonany". A potem to już pełen hardcore i marzenia o pojawieniu się pretekstu do zerwania.

Podpisuję się pod zdaniem Margaret_ki.

Wiem, że dużo osób tu twierdzi że miłość to nie emocje, nie hormony, nie chemia itd., ale zastanów się uczciwie czy będziesz się przy tym chłopaku dobrze czuła, jak (i czy w ogóle) wyobrażasz sobie czułość i okazywanie uczuć między wami i seks. Przykładowo, ja sobie mogę wyobrazić życie pod jednym dachem z kimś kto mnie nie fascynuje i nie pociąga, ale seksu sobie z kimś takim nie wyobrażam.

Czyli jak księdza podrywa kobieta, to powinien rzucić sutannę i się z tą kobietą związać?

Mówimy o ''wolnych'' ludziach:) każdy ksiądz ma juz są jedną jedyną miłość, a osoba która go podrywa musi liczyć się z odrzuceniem, jak w małżeństwie, przysięga:)

W zasadzie to nie wyobrażam sobie z nim przyszłości.. choc jestesmy juz ze sobą tyle czasu, dużo razem przezylismy, to czesto najzwyczajniej nie mamy wspolnych tematów do rozmów. Poza tym w jego obecności czuję się skrępowana i chociaż spotykamy się tylko 2-3 dni w tygodniu wieczorami (studiujemy w innych miastach), to marzę czasami o samotnym sprędzeniu czasu, pobyciu sama ze sobą. On tego nie umie zrozumieć i siedzi u mnie zawsze do bardzo późna zasypiając na kanapie. Czy kochając nie miałabym myśli o chęci samotnego spędzenia czasu, bez niego? Tak jak napisal wloczykij... własnie tak się czuję coraz częściej. To jest takie okrutne:( wszystko zrobiłby dla mnie, a ja nie umiem się nawet odwdzięczyć tym uczuciem.. chyba juz nigdy do żadnego chlopaka nie poczuje prawdziwej miłości, jesli moje serce jeszcze nie zrzuciło skorupy, mając przy sobie tak złotego człowieka. A może po prostu nie zasługuję na niego.

domi a może po prostu go nie kochasz i nigdy nie pokochasz i pogódź się z tym a nie wypisujesz jakieś bzdury, że na niego nie zasługujesz i masz serce z kamienia?

chcesz go "pokochać" na siłę?
i co? pobierzecie się i on całe swoje życie spędzi w iluzji, że ty też go kochasz, a ty bedziesz cierpieć?
w imię czego?
MASZ MI ODPOWIEDZIEĆ NA TO PYTANIE!
W imię czego?

A może po prostu do siebie nie pasujecie? To nie jest kwestia bycia dobrym/złym, to jest kwestia zgodności charakterów, temperamentów, zainteresowań i wzajemnej fascynacji. Jak tego nie ma to ciężko - nie da się zmusić siebie do miłości.

polecam konferencje dr Jacek Pulikowski - Pragnij a nie pożądaj. O miłości i seksualności raz jeszcze. wystarczy wpisać w google i wyskoczy link do odsłuchania na wrzucie

A co z NIM? To tylko moje zdanie, ale gdyby mnie nie kochała, wolałbym aby się ze mną rozstała, choć byłoby to bardzo bolesne niż przez lata okazywać jej nieodwzajemnione uczucie, a jeszcze gorzej gdyby mnie nienawidziła i niszczyła.

Cudowny cytat!!

Na niewiele się zdały moje wysiłki, aby do ludzkiej świadomości dotarła prawda o miłości oblubieńczej!
Przykro to powiedzieć, ale domi91 nie jest zdolna do miłości oblubieńczej.
Gdyby była zdolna do takiej miłości, to nie zawracałaby głowy temu chłopcu. Jeżeli jest prawdą to co pisze, to właśnie odebrała temu chłopcu możliwość bycia szczęśliwym, bo dla niego domi będzie na zawsze tą jedyną, a ona się mu nie odwzajemni.
Rozsądne wyjście dla domi, to wstrzymanie się z kontaktami damsko- męskimi do czasu ugruntowania się w jej świadomości, jaki ma w życiu cel, a dopiero potem powinna podjąć decyzję co dalej.
Obydwoje (domi i chłopak) są skrzywdzeni. Stracili bezpowrotnie możliwość bycia w życiu szczęśliwymi. Sprawcami tego są wyznawcy materializmu, którzy swoim egoizmem zabijają otaczający ich świat!

Potem to nogi śmierdzą!
Ten kto to napisał jest podobny do takiego, który strzeli gdzie popadnie, a potem sprawdza w co trafił.
Tak postąpić może jedynie głupiec.
Oczywiście, miłość to nie uczucie, tylko stan ducha osoby, który jest źródłem uczuć i nie tylko szczęśliwości, ale i cierpienia.

Maluczki czy zdajesz sobie sprawę z tego, że nie mamy wpływu na to, kto się w nas zakochuje?
Czyli Twoim zdaniem co powinna zrobić domi?
Morda w kubeł i za niego wyjść?

Jesteś w głębokim błędzie!
Nikt się w nikim nie zakocha, jeżeli z drugiej strony nie będzie dla niego aprobaty!
Przecież domi pisze, że utrzymuje z tym chłopakiem bliskie kontakty od 1,5 roku.
Człowiek zdolny do miłości oblubieńczej nigdy nie pozwoli na zbliżenie się do siebie osoby, której nie będzie w stanie obdarzyć swoją miłością!

Maluczki mówią "do zakochania jeden krok" albo "miłość od pierwszego wejrzenia", więc co ma zrobić biedne dziewczę do którego miłością zapałał jakiś chłopak bo widział ją np. w szkole?
Jaki ona ma na to wpływ? Co ona ma robić?

Nie mówimy w tym momencie o sytuacji z tego wątku, która jest patologiczna.

Maluczki to jasno wyłożył w swoich kazaniach

Nawet dawał przykład niejakiej Elżbiety, która się oblubieńczo zakochała w playboyu i nikogo innego nie potrafiła pokochać.

O tu na przykład masz jego odpowiedź:
http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=50&t=31101&p=665414#p665414