Czy katolik słysząc słowa krtyki kierowane w swoja stone zawsze musi ich biernie wysłuchiwac? Cyz nie moze powiedziec komus ze nie ma racji albo zeby sie odczepił itd?

A kto ci powiedział, ze katolik ma biernie dac sie opluwać i ma niereagować na żadne zaczepki?

Jezus nie był bierny gdy go spoliczkowano przed Sanhedrynem.
Apostołowie także nie milczeli gdy byli oskarżani, ale przedstawiali swoje racje dowodząc, ze przeciwnik sie myli

no to o co chodzi w nadstawianiu 2 policzka? Pan Jezus nie zawsze sie odzywał na oskarżenia

Znaczy to tyle, ze nie powinno sie oddawac pieknym za nadobne. Czyli raczej nadstawic sie na kolejny policzek niż bezmyslnie oddać.
Nie oznacza to jednak, ze nie masz prawa do obrony, gdy przeciwnik bezsensownie cie wali po głowie.
Owszem Jezus poszedł biernie na smierć, ale to dlatego, ze podjał sie byc posłusznym i by "wypić ten kielich do końca".

Przed Sanhedrynem jednak nie milczał, ale upomniał tego, który do uderzył.

Tu trzeba nieco rozwagi i - hmm - doświadczenia w wierze. Ciężko odgórnie wydać dyrektywę kiedy nadstawić - będzie milion sytuacji i każda inna. Dla osób zaprawionych jest to bardzo oczywiste i łatwo oceniają kiedy należy a kiedy nie.

Na pewno nigdy nie należy oddawać, a co do reakcji bezpośredniej to myślę, że należy sobie odpowiedzieć na pytanie - jakiego rodzaju jest to atak, z jakich pobudek on wynika. Jeśli nas napadną, a my jesteśmy w stanie to należy się bronić. Ale jeśli gderliwa podeszła wiekiem sąsiadka znowu złapała nas na klatce i ma do nas pretensje o niestworzone rzeczy to przecież idiotyzmem jest wszczynać z nią awanturę. A już wyjątkowej rozwagi wymagają sytuacje gdy ktoś atakuje nas za wiarę i system wartości lub gdy je obśmiewa i plugawi. Ja uważam, ze tutaj milczenie jest najstosowniejsze (ofc nie chodzi o sytuacje gdy widzimy jak kradną monstrancję albo malują sprayem kościół).

Szczerze mówiąc denerwuje mnie ten mechanizm w wierze. Co zrobił Jezus w danej minucie, bo ja nie wiem co ja mam zrobić. Albo bezmyślne powielanie czegoś, bez zrozumienia sensu. Jezus swoim życiem dal nam przykład, a nie instrukcje jak mamy czynić w każdej chwili. Mamy się dać skatować bo Jezus nie powalił kogoś ciosem karate? Jezus nie milczał i nie godził się na bezpodstawne bicie, czy oskarżenia. Zrobił tyle ile mógł i co ważne, tyle ile musiał. Każdy sam ocenia czy w danej sytuacji należy się bronić, czy nie ma to sensu, bo krytykującemu nie chodzi o rozmowę, ale o wyżycie się. Tuta trzeba po prostu samemu podejmować decyzje. Ale w granicach pewnych norm.

otóż to - trzeba zrozumieć sens. Dlatego pisałem o osobach "zaprawionych".

Kurcze, zawsze WIST umie ubrać w słowa to, czego ja nie potrafię

Dlatego WIST jest moderatorem, a ty tylko moim (i nie tylko) przesladowcą

Dziękuje Panowie

DODAŁ BYM TYLKO COŚ OD SIEBIE ŻE TRUDNO NADSTAWIĆ DRUGI POLICZEK

Kiedyś usłyszałem pewne stwierdzenie: "żeby nadstawić drugi policzek trzeba go najpierw mieć". Potem usłyszałem wyjaśnienie i byłem w takim szoku, że przez dobre 10 minut nie mogłem o niczym innym myśleć. Otóż powiedziano mi, że można przywalić w mor... buzię że Jezus nie był bierny, tylko rozważny. A te nadstawienie policzka to tylko symbol tego, żeby rozpoznać sytuacje, które tego wymagają. Ja robię tak, że jeżeli ktoś mi coś zarzuca, to go najpierw wysłuchuję, a dopiero kiedy skończy powołuję się (najczęściej) na Pismo Święte i obalam jego tezy. Mam jeszcze inną koncepcję dotyczącą drugiego policzka: "znasz mnie z tej strony, a z tamtej?"
myślę, że zrozumiecie o co mi chodzi

To chyba jeden z najbardziej niezrozumianych fragmentów. Pokazuje to że samo czytanie Pisma to nie wszystko. Zgadzam się z tym co napisałeś fidem o rozpoznaniu sytuacji, ale co do ogółu to trochę nie rozumiem. Natomiast jak już pisałem, nie rozumiem czemu chrześcijanin nieraz oducza się myślenia na rzecz instrukcji, którą chce znaleźć w wierze. Wydaje mi się jednak że nadstawienie drugiego policzka to wezwanie do przebaczenia i nie odpowiadania przemocą na przemoc, i tutaj z fidem się nie zgadzam do końca. Bezmyślna przemoc, nie może być zwalczana tak samo bezmyślną przemocą. Można się zatem obronić, można atakować, ale w akcie zemsty, złości, nienawiści, czy chęci odwetu. Ta scena z Jezusem przesłuchiwanym, uderzonym, może być rozumiana inaczej niż jak uniwersalny sposób zachowania na zawsze. Często kojarzy się ją z realizacją nadstawienie drugiego policzka. A można tą scenie rozumieć jako pewną sytuacje, w której Jezus zachował się jednorazowo tak jak mógł najlepiej. "Oddał" nie pięścią ale rozsądkiem i prawdą. Został niesłusznie uderzony i zaprotestował. W końcu był przed sądem, a tam nie obowiązuje prawo siły. W innej sytuacji nie musiałby zachować się tak samo. Przecież nie chował głowy w piasek, gdy głosił i dyskutował.

Oczywiście, że nie można rozumieć tej sceny bez przemyslenia i traktować ją jako dosłowną instukcję. Sama "instrukcja" zawiera podstawowy błąd, wskazujcy, że nie chodzi tu przekazanie pouczenia o mechanicznym zachowaniu, kiedy ktos cię uderzy w twarz.

Mat.5.39. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! /BT IV/

Prawy policzek! Zwróćmy uwagę, że każdy kto uderza, uderza odruchowo prawa ręką (chyba że jest mańkutem, ale to zdecydowana mniejszość) i trafi w twój lewy policzek, a nie prawy.

Ciekawa uwaga. Nigdy nie patrzyłem na to z tej strony. Może Jezusowi chodziło także o to, że jeżeli ktoś nas oskarża, to mówi o tym, co czyniliśmy dobrze, ale dla innych mogło to wyglądać inaczej. Prawy policzek, prawe czyny, lewy policzek... wiadomo. I tu mi przychodzi na myśl: "nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni", szczególnie dlatego, że jeżeli ktoś nas "bije w policzek" to z jakiegoś powodu, czyli musiał osądzić.

Nie traktować jako dosłowną instrukcję?

A zdanie: "Nie stawiajcie oporu złemu" - tutaj nie rozumiem totalnie, przecież to akurat wygląda na bardzo dosłowne zalecenie. Ale z tego wynikałoby przecież, że należy otworzyć więzienia??? Jak to się ma chociażby do dopuszczanej przez KKK wojny sprawiedliwej?

I dalej - "Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz!" - Mt 5,40
"Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące!" - Mt 5,41
"Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie." - Mt 5,42

Wszystko to, na mój mały rozumek, wygląda na dosłowne instrukcje. Tyle, że one, wydawałoby się, prowadzą do absurdalnych wniosków - należy złodziejowi (konkretniej - cwaniaczkowi, oszustowi, lichwiarzowi itd, bo tacy będą się prawować) oddać wszystko, co się posiada, a żebrakowi na ulicy dać na bułkę, tfu, to znaczy na piwo... (niektórzy naprawdę mają alkoholizm wypisany na twarzy, sorry...)

Myślę, że chyba jednak coś kręcę? Czy mógłby ktoś wytłumaczyć mi, gdzie się mylę? Dzięki.