Witam. Ja mam takie zapytanie. Gdzieś kiedyś czytałam, że narażenie przyszłego dziecka na ciężką chorobę jest grzechem ciężkim... Czy jeśli wiem, że moja ciąża może być zagrożona, że dziecko urodzi się z ciężką wadą serca i mogą też wystąpić inne choroby, a mimo to dopuszczam do zapłodnienia, to czy popełniam grzech?

Nie. Nie Ty powodujesz chorobę. Inaczej każde poczęcie człowieka należałoby uznać za skazanie go na śmierć. Nieuchronną...

Myślę że to sformułowanie jest jednak dość proste. Ty narażasz dziecko np pijąc hektolitry wódki i paląc w ciąży 10 papierosów dziennie. Nie samym faktem że wiesz jak w Twojej rodzinie było i że dziecko może odziedziczyć jakieś skłonności do chorowania.

choroba chorobie nierówna
są sytuacje, że jest 100% pewności, że dziecko będzie chore
ciężko chore, i umrze za kilka lat w wielkich cierpieniach

czy powoływanie na świat takiego dziecka
jest w porządku?

to trudna sprawa - mówiąc, że nie powinno się takich dzieci
powoływać na świat, to jakby powiedzieć, że jakieś życie
(w tym wypadku zycie dziecka chorego) nie jest warte przeżycia

w ten sposób wprowadziło by się filozofię "jakości życia"

nie wiem jak na to patrzeć

inna sprawa - kobieta bierze leki, które musi brać do końca życie
(również będąc w ciąży), wiadomo, że dziecko narażone będzie
na wady rozwojowe (i jest znacząco zwiększone prawdopodobieństwo,
że będzie miało takie wady)

czy wolno w takiej sytuacji dziecko powoływać na świat?

Jeżeli prawdopodobieństwo jakichs nieuleczalnych ciężkich wad jest mniej-więcej statystyczne to jedna sprawa, jeżeli wskutek uwarunkowań genetycznych, chorób lub urazów czy zażywanych srodków mamy 30 czy 50% to już jest zupełnie inna sprawa. W takiej sytuacji dopuszczenie do poczęcia dziecka może być nieodpowiedzialnoscią, żeby nie czyms gorszym.

j.w.

Ryzyko trzeba rozsądnie ocenić i postarać się podjąć odpowiedzialną decyzję.

Co innego spore problemy z tarczycą, do których skłonności się często dziedziczy w linii żeńskiej.

Co innego nowotwór. Jak kojarzycie założycielkę fundacji Rak`n`roll, panią Prokopowicz - to pewnie wiecie, że jej rodzice zmarli chyba jak była lekko po 20 (czy jedno jak była nastolatką) i dla niej to był po prostu wyrok na życie. Wiedziała, że będzie chora. Wiedziała, że pewnie nie dożyje 40. Miała dziecko, nie do końca planowane, ale udało się jakoś i ją i dziecko po porodzie utrzymać przy życiu, choć wymagało to nadludzkich wysiłków i sporo środków. Z drugiej strony kilkuletnie dziecko straciło matkę i jakieś ryzyko przejęło.

Co innego branie leków - tu moim zdaniem nie różni się to od alkoholu.

Co innego np. schizofrenia... Moja koleżanka jest chora. Jej ojciec był schizofrenikiem, matka miała epizody depresyjne, w dalszej rodzinie problemy z depresją, lękami ED. Bardzo wcześnie ją opuścili, rodzina była dysfunkcyjna, nie byli w stanie dać dziecku tego co powinni, a zwłaszcza poczucia bezpieczeństwa. Miała 26 lat kiedy ją zdiagnozowano. Leczy się, jest również po bardzo długiej terapii. Jakoś funkcjonuje, czasami gorzej, ale ma przyjaciół, którzy ją wspierają. Wie, że nigdy nie zdecydowałaby się na dziecko. Choć to wcale nie funkcjonuje tak, że "odziedziczyła chorobę", bo pewne ryzyko było, ale nie aż takie. Ona uważa, że nie wybaczyłaby sobie, gdyby jej dziecko również byłoby chore. Chociaż nie ma pewności, chociaż to nie jest stricte dziedziczne, mówi, że zasługiwałaby na wieczne męki, gdyby świadomie skazała niewinną istotkę na takie życie.

Co innego przekazanie wirusa HIV..

I tak dalej. Moim zdaniem to też kwestia własnej wrażliwości - jedna osoba empatycznie woli nie ryzykować, bo już niemal na sobie czuje to obciążenie chorobowe, inni nie potrafią tak spojrzeć i współodczuwać.

Jednak jak zwykle - osobista decyzja każdego.

to trudna sprawa - mówiąc, że nie powinno się takich dzieci
powoływać na świat, to jakby powiedzieć, że jakieś życie
(w tym wypadku zycie dziecka chorego) nie jest warte przeżycia

w ten sposób wprowadziło by się filozofię "jakości życia"


powtarzam tę wątpliwość
bo nikt się do niej nie odniósł

dla mnie problkem nie jest czysto akademicki
stanęłlismy z mężem przed tym dylematem

ten problem stanął przed nami jeszcze przed ślubem
- podejmując jeszcze przed ślubem decyzję o nieposiadaniu potomstwa
podpadaliśmy pod paragraf "wykluczają posiadanie potomstwa przed ślubem"

mamy ślub, potomstwa nie mamy, ślub uważam za ważny

Każda ciąża MOŻE być potencjalnie zagrożona.
Ale jeśli lekarz powie ci, że w twoim, waszym przypadku takie zagrożenie jest bardziej prawdopodobne? Korzystaj z własnego sumienia i rozsądku.
Powiem tyle: ciężko chore dziecko może wymagać opieki przez całe swoje życie. Czy będziesz w stanie mu ją zapewnić?

Podobny problem:
viewtopic.php?f=26&t=28338 - Czynniki genetyczne a moralność posiadania dzieci