To, że grzechy są złe to wiemy.

To, że powinniśmy z nimi walczyć, rozumiem, że tak.

To, że powinniśmy je nienawidzić. miałem z tym wątpliwość, ale rozumiem, że mogę.

Rozumiem, że mogę w swoich wyobrażeniach siekać, deptać, tępić, wypleniać, wystrzeliwać, gnoić, dezintegrować, rozwalać, kasować, miażdżyć, niszczyć wszelkie pokusy.
Że mogę zbudować sobie twierdzę z dyscypliny - podejść do okrutnego i sadystycznego masakrowania wszelkich złych myśli, bodźców.
Że mam do dyspozycji w celach wyżej wymienionych całą moją wolę

tak długo jak zakładam, że ostatecznie sam ich nie pokonam i że powinienem pozostawić to Bogu.

Zgadza się? Chciałem się upewnić, że mogę, że tak powiem, iść na całego w mojej małej prywatnej wojnie, żeby było mi łatwiej walczyć.

Pierwsza rzecz, czemu pytasz?
Druga, w swojej prywatnej wojnie, sam, nie zajdziesz daleko. Zawsze jest to walka gdzie Bóg jest niezbędny. Inaczej chwile po pięknych deklaracjach zapłaczesz że się nie udało.

czemu pytam? a nie do końca. W moim poście jest trochę deklaracji na temat czegoś co w gruncie rzeczy nigdy w życiu wcześniej nie zauważyłem a czym postanowiłem podzielić się z innymi

i trochę pytania o to gdzie z tym podejściem zajdę. Jak słusznie zauważyłeś, bez Jezusa nie w dobrym kierunku. Jemu pozostawiam brudną robotę usuwania grzechów a sobie kontr-interweniowanie na poziomie fizycznym.

Było w tym jeszcze inne pytanie o samo założenie "walki" z czymkolwiek. Słyszałem już stwierdzenie, że swoje słabości (grzechy?) należy próbować zrozumieć-kontemplować, zastanowić się nad nimi.
Dla mnie to coś zupełnie innego, nawet jeśli nie zakłada interakcji z grzechem, lecz samo rozważanie jego istoty.

Taka psychologia duchowa myślę że może być pomocna. Z tym że nie kontempluje się samego grzechu, lecz to czym jest dla mnie, czemu mu ulegam, w czym jest problem i czy jest nim aby na pewno ten właśnie grzech, a może coś głębszego.

czy konkretny grzech jest "źródłem" problemu? Czy tkwi ono gdzieś indziej?

Nie wpadłem na to, spróbuję nad tym po-mędrkować, ale będę ostrożny.
Nie wiem na co wpadnę sam.

Masturbacja jest grzechem, ale czy jedyny problem masturbującego się jest właśnie ona? A może jest w tym inny problem, choć nie grzech, brak akceptacji siebie, brak przekonania że czystość jest wartością itp. Obżarstwo, pycha i inne podobnie. Natomiast trochę nie za bardzo rozumiem istoty tego wątku. Trochę to wygląda tak jakbyś nie był pewny niczego i dopiero szukał jak żyć po bożemu.

w pewnym sensie tak to właśnie u mnie wygląda. Czasami patrzę na różne idee "z boku" i oceniam je/analizuję/poddaję pytaniu. Mimo to staram się tym nie przejmować zbytnio i utrwalam sobie pewne wartości mocniej.

Czasami bywa jednak, że te same wartości, których tak mocno się czepiam (np. wiara w postęp cywilizacyjny) widzę w zupełnie innym świetle. Wtedy właśnie nie jestem pewien.

Możliwe również, że dopiero niedawno "oczy mi się otworzyły" i zauważyłem, że błądziłem, chociaż wydawało mi się, że nie

ale zakładam, że tym razem nie mylę się co do tytułu swojego tematu

Zatem zastanowiłbym się czy problem nie jest gdzie indziej. Ilekroć ktoś podchodzi do takiego tematu jak walka z grzechem jako do zagadnienia wymagającego dyskusji, pytania innych co myślą, czuję że coś jest nie tak. Dziwnie to brzmi po prostu. Mamy za zadanie stawiać opór złemu, anie można się okłamywać że to się zawsze uda jak zechcemy. Z Bogiem jednak dojdziemy do zwycięstwa, bo nie chodzi o ilość zwalczonych pokus, ale ciągłe odrzucanie ich. Kiedy mówisz że zwalczysz dyscypliną wszystkie pokusy to już właściwie przegrałeś. Jeśli jednak powiesz że nigdy ostatecznie nie ulegniesz, to zakładasz dobrze. Inna sprawa że to tylko forum, nikt nie da Ci recepty, a równie dobrze ktoś może źle doradzić, a Ty się tym będziesz sugerować.

Domniemam zatem, że moje zamysły są pozytywne. Przynajmniej jak na razie. Popytam jeszcze później księdza przy konfesjonale i jeśli wszystko się będzie zgadzać, to myślę, że będę mógł rozwiać ostatnie wątpliwości i obrać już na pewno nowy kurs.

Myślę, że można już zamknąć ten wątek.

Powiem tak, jeśli wystarczyła Ci krótka rozmowa, z anonimową osobą z netu, ksiądz przy spowiedzi w ciągu 5 minut potwierdzi, to już z góry obrałeś zły kierunek. I to jest właśnie bardzo dziwne.