Święty czas adwentowy jest przypomnieniem Prawdy, ogarniającej całe dzieje ludzkie, że Chrystus przyjdzie powtórnie, aby chwałą zmartwychwstania umarłych zakończyć pewien okres czasu świata. Zapowiadał:

Kiedy odszedł, strapieni apostołowie usłyszeli potwierdzenie tej zapowiedzi:

Jezus przyjdzie, dlatego życie całego świata, życie każdego z nas jest czekaniem na Jego przyjście, jest adwentem przed tym powtórnym i ostatecznym przyjściem Chrystusa.

Proszę rozwinąć rozmowę tylko w takim kierunku, jakbyśmy byli tym pokoleniem, w którym to wszystko się stanie (pomijamy inne aspekty)


Czy czujesz, że to jest czas tego pokolenia, które doświadczy przyjścia Jezusa w Chwale
Jak sobie wyobrażasz ów czas
Czy się jakoś specjalnie przygotowujesz, jak
Czy radujesz się, mimo konsekwencji grzechu jakie poprzedzą to wydarzenie

https://www.youtube.com/watch?v=XGjkvy3A7Hk

Dzisiaj powinniśmy skupić się na czasie, sytuacjach, przygotowaniu się do Powtórnego Przyjścia Jezusa w Chwale z Nieba, ale dodaję do tych przemyśleń wyobrażenie Mesjasza przez Izrael, który żyjąc Słowem Bożym próbował sobie wyobrazić, jak będzie wyglądał Mesjasz, którego Bóg ma zesłać. Były różne wyobrażenia w czasie oczekiwania.
Najpopularniejszą myślą było, że Mesjasz przyjdzie jako Król, ponieważ jest pomazany przez Boga, jest namaszczony. Z Królem łączy się władza, przepych, splendor, blask, dostojeństwo, świetność w dodatku na kształt polityczny, gdyż zniewolony naród chciał zrzucić brzemię podległości Rzymowi.
Inna myśl oczekiwań mesjańskich był taka, że będzie Kapłanem, który też jest pomazańcem, namaszczonym przez Boga i będzie miał cechy, przywileje, prerogatywy kapłańskie. Tutaj był kłopot, aby obronić tę mizerną i jednocześnie niejasną myśl, gdyż doświadczenia z kapłanami starotestamentowymi i żyjącymi w obecnym czasie, wcale nie były najlepsze. Hołdowały temu wyobrażeniu niektóre środowiska, gdyż nie wyobrażano sobie, żeby Pan Bóg mógł zadziałać inaczej.
Najmniej popularną, z trudem przebijającą sobie drogę do świadomości Narodu Wybranego, ostatnią myślą, skupiającą się na proroctwach Starego Testamentu w oczekiwaniach, pojawia się wątek Mesjasza cierpiącego. Każdy człowiek wzdryga się przeciwko cierpieniu, ale może o nim bardzo ładnie mówić z różnej perspektywy, byle nie mnie ono dosięgło czy osobę, w której pokładam ogromne nadzieje. Cierpienie jest największą życiowo oczyszczającą próbą Miłości i Wiary.
Żydzi odmawiali Psalm 22, czytali Księgę Izajasza, inne Księgi prorockie, wiedzieli, że Mesjasz będzie cierpiał, ale kiedy już zobaczyli Jezusa umęczonego, - w dodatku ci u władzy sami się do tego cierpienia przyczynili - wtedy to doświadczenie cierpienia okazało się ponad ich siły. Uczniowie uciekli, a przywódcy w świątyni, faryzeusze odrzucili Mesjasza, żeby przepchnąć swój punkt widzenia i swoje zapatrywania do tego stopnia, że po Zmartwychwstaniu Jezusa:

Człowiek nie zawsze zwraca uwagę, nie przejmuje się czy coś jest niezwykłe lub nie, nie zależy na dochodzeniu prawdy, ale aby przeforsować swój punkt widzenia. Można powiedzieć, że jeśli fakty przeczą myśleniu człowieka, tym gorzej dla Prawdy.

Tak więc czy Wierzę zgodnie z Świętym Słowem Bożym w Powtórne Przyjście Jezusa, w mój czas, czy oczekuję czegoś bardziej po ludzku zrozumiałego w innym czasie?

To jakieś zadanie domowe dla Świadków Jehowy? I potrzebujesz pomocy?

No wiec ja nie wierze w Paruzje w "moim czasie".
Wierze:
- w Paruzje w czasie, ktory zna tylko Bog
- moje spotkanie z Jezusem, ktore nastapi po mojej smierci. Jej daty tez nie znam.

Uważam, że zapowiedź ma na celu przygotowanie nas na Jego przyjście. To znaczy, że może ono nastąpić w każdej chwili.
Bezpodstawne jest twierdzenie, że nie przyjdzie w czasie naszego życia. Nikt nie zna planów Bożych.
Należy, po prostu tak żyć, aby być gotowym Go przyjąć. W każdej chwili życia każdego z nas.

A jeśli przyjdzie po naszej śmierci - to i tak będziemy świadkami tego.

Oczywistością jest, że nikt - oprócz Boga Stworzyciela - nie jest w stanie przewidzieć nawet roku Powtórnego Przyjścia Pana Jezusa.

Myślę, że każde pokolenie, doskonaląc życie Ewangelią, z radością i troską oczekiwało Pana Jezusa w swoim czasie bytu na ziemi. My jesteśmy następnym pokoleniem pielgrzymującym. To taki sposób myślenia, w którym uświadamiamy sobie, że zasłona rzeczywistości, w której żyjemy, to jest skończona doczesność, która nie jest rzeczywistością absolutną, nieskończoną.

Ociąganie się szczerej tęsknoty za Jezusem jest naganne. Prowadzi do bierności, obojętności, straty czasu marnościami i zaniedbania życia duchowego oraz fizycznego swojego i innych, a co za tym idzie zaniedbania raczej przyśpieszają spotkanie z Panem Jezusem.

Zbliża się Adwent, czas radosnego oczekiwania na Objawienie się Jezusa Chrystusa, który Powróci.

Z dzisiejszej Ewangelii: