Pod moim ostatnim pytaniem ktoś napisał żeby pójść do spowiedzi generalnej aby nie dręczyły mnie grzechy o których zapomniałem. Przecież na spowiedzi generalnej też mogę zapomnieć. Czy to jest tak że spowiedź generalna odpuszcza wszystkie grzechy nawet te o których się nie pamięta a zwykła spowiedź nie ?

Tobie nic nie da taka spowiedź, jesteś skrupulantem. Po wymienieniu 60. grzechów podczas spowiedzi spokój zachowasz na kilka minut, może nawet nie dotrwasz do komunii świętej, bo przypomnisz sobie jeszcze 21 grzechów*, których nie wymieniłeś. Wskazany jest za to stały spowiednik, który będzie znał twe problemy i popracujecie nad ukształtowaniem prawego sumienia. Powinieneś mieć jednak do niego zaufanie, bo prowadzenie ciebie to sprawa posłuszeństwa. Przejrzałam wszystkie twe wpisy. Pytaniom o grzech nie będzie końca, zakładasz wciąż nowe wątki na użytek konkretnej odpowiedzi. To droga donikąd, bo zapętliłeś się w błędne koło. Odpowiedzi na konkretne zapytanie nie pomogą ci w wyjściu ze skrupulantyzmu, nie zmienią sumienia.
______________________
*już się boję, że zmienisz ich liczbę lub czas

Więc co ma zrobić kiedy przypomni mi się jakiś grzech ? Musze jak najszybciej pójść do spowiedzi i nie mogę przyjąć komunii czy mogę przyjmować a ten grzech wyznać "przy okazji" ?

Nie przy okazji, tylko przy najblizszej spowiedzi. To czy mozesz przystapic do Komunii Sw. zalezy czy byl to grzech ciezki, ale tez swiadczy o tym jak cenisz czystosc podczas przyjecia-spotkana Boga.

Najlepiej robic rachunek sumienia jak nalezy, to bedzie mniej problemow.

Nie 5 min. przed spowiedzia, tylko spokojnie i szczegolowo, az uznamy ze nie ma wiecej, a zwlaszcza przyznac sie przed Bogiem do wszystkich grzechow, a nie szukac wymowek, czy usprawiedliwien, albo zastanawiac sie czy cos powiedziec, czy nie, lub w jaki sposob powiedziec na spowiedzi.

A jeżeli był ciężki ? To nie jest mi odpuszczony dopóki go nie powiem ? Kiedy mi się przypomni nie mogę iść do komunii ?

Nie dasz rady sam, lęk cię przygniecie i nie dojdziesz do Stołu Pańskiego a jak nawet dojdziesz, wyrzuty będą dotyczyć niegodnie przyjętej komunii. Zwykły śmiertelnik macha ręką na grzech, który mu się przypomniał po odejściu od konfesjonału. Pamięta słowa: więcej grzechów nie pamiętam...nie rozumie tego, że ich nie ma, ale nie pamięta w tej chwili. Postanawia, że, o ile to wazne, wrzuci w pamięć, by odnieść się do tego przy następnej spowiedzi...ale nie jutro! Nie ma też problemu z grzechami, bo ich najzwyczajniej nie widzi. Kiedyś napisał ks. prof. j. Tischner, że ludzie nie potrafią się spowiadać, mówią o poczuciu winy lub krzywdy a nie widza swych grzechów. Skrupulanci widzą grzech tam, gdzie go nie ma. Potrzebują energicznego spowiednika, który ich zapewni, że bierze nawet grzech na siebie a oni mają być spokojni i nie zadręczać się nieistniejącymi grzechami.
Moralność ma strukturę hierarchiczną, tego skrupulant nie widzi.. są sprawy bardzo ważne, ważne i mniej ważne. Praca nad sobą polega na wybiórczym traktowaniu swych wad, nigdy wszystkie od razu.

Kiedyś mi spowiednik powiedział ostro, jak zmęczona i przymulona licznymi wypowiedziami skrupulantów o ich kilkudziesięciu grzechach, że ja nigdy o pewnej sprawie nie powiedziałam, bo wówczas inaczej spoglądałam - jesteś na innym etapie, zajmij się praca nad dziś, nie cofaj się do przeszłości. Raz wystarczyło, by wszystko zresetować.

Ty potrzebujesz jednak wsparcia na jakiś czas, byś doszedł też do tego - Boga nie interesuje wyliczanka grzechów, ale praca nad swoja dojrzałością a więc pozbycie się skrupulantyzmu; jest on murem, nie pójdzisz w dojrzałość. Nad tym trzeba popracować, nie nad zapomnianymi grzechami. Bóg czeka aż uwierzysz, że jesteś kochany i niczym nie musisz na to zasłużyć. On będzie cię kochał nawet wówczas jak wdepniesz w bagno. Co najwyżej pochyli się, by podać ci pomocną dłoń.

Grzech ciężki nie jest wcale tak łatwo popełnić. Jest zasada - spowiedź zaczyna się od grzechu najcięższego kalibru, by czasem go 'nie zapomnieć'.

Stop, stop!

Grzech zapomniany, nie zatajony jest ODPUSZCZONY. Innymi słowy, jeśli się przypomni po spowiedzi, można iść do Komunii, niezależnie jak ciężki by nie był. Zapomniane grzechy ciężkie należy wyznać podczas kolejnej spowiedzi (może być np. za miesiąc), ale zaznaczając, że są zapomniane (co oznacza, że odpuszczone). Do grzechów lekkich się nie wraca.

Spowiedź generalna jest konieczna tylko w jednym przypadku: jeśli były spowiedzi świętokradcze, tzn. takie w których zatajono grzech ciężki. To znaczy: ktoś pamiętał o nim i zdecydował się nie powiedzieć. Ale nie np. pamiętał przed spowiedzią, a potem w stresie zapomniał. Chodzi o decyzję: tego nie powiem, choć wiem, że powinienem. Należy się wówczas wyspowiadać od ostatniej ważnej spowiedzi. Zaleca się ją (spowiedź generalną) także przed ważnymi decyzjami życiowymi (typu np. powołaniowego) dla dostrzeżenia działania łaski Boga w życiu. Zdecydowanie ODRADZA SIĘ ją skrupulantom.

Z moich doświadczeń wynika, że do skrupulanta nie dociera różnica między grzechem zapomnianym a zatajonym. Przerzuci problem na to, czy to na pewno było tylko zapomnienie. Lęk mu podsuwa grzech. Wciąż pyta, ale odnosiłam wrażenie, że odpowiedzi wcale nie docierają do świadomości, bo jemu lęk podstuwa już kolejny grzech i znów pojawia sie pytanie. I tak bez końca.

Nieustannie drobiazgowo analizuje swoje postępowanie, ciągle wraca myślą do grzechów z przeszłości. Drobiazgowo się spowiada, szuka rady u spowiedników, ale rzadko się do nich stosuje. Nie zastosuje się też do rad forumowiczów.

Żyje w ciągłym niepokoju, w jakimś bezustannym oskarżeniu siebie, najczęściej o byle co. Niektórzy ludzie mają tylko pewne skłonności do skrupułów, u niektórych ten stan jest czymś stałym, co jest źródłem ich głębokiego cierpienia. Taki rodzaj sumienia nie może być normą postępowania. Konieczna jest pomoc doświadczonego kierownika duchowego.

Skrajnym przypadkiem jest tzw. sumienie powikłane. Mówimy o nim wtedy, gdy człowiek, stając w obliczu jakiegoś wyboru, uważa, że cokolwiek wybierze, będzie złe. Taki ktoś znajduje się stale w sytuacjach bez wyjścia, co prowadzi do paraliżu, do nieumiejętności podejmowania decyzji. W tle takiego stanu kryje się przeświadczenie o fatalizmie zła, o niemożliwości życia w zgodzie z moralnymi normami. I w takiej sytuacji niezbędna jest pomoc z zewnątrz.


O. Jordan Śliwiński udziela porady skrupulantom...
Bardzo pomocne będzie znalezienie stałego spowiednika i zaufanie mu.
Jeśli przygotowanie do spowiedzi, zwłaszcza rachunek sumienia, jest męką niepewności i ciągłych dociekań, można poprosić swego spowiednika, aby ten rachunek robić wspólnie z nim.

Dziękuję wam bardzo za pomoc Nie raz bardzo mi pomogliście. Myślę że już jest dużo lepiej. Kiedy jestem u spowiedzi staram się pytać o rzeczy co do których nie jestem pewien i bardzo mi to pomaga. Jeszcze raz dziękuję za pomoc

Wlasnie w konfesjonale daje sie zauwazyc wyraznie jedno z glownych zadan Kaplanow.
Niemniej wielu Kaplanow jakby nie zauwaza ze konfesjonal (spowiedz) jest jednym z glownych miejsc i czasu przyjecia zagubionych owieczek do owczarni.
Pozostawienie jakiejkolwiek owieczki w jakimkolwiek czasie poza owczarnia to narazanie jej na niebezpieczenstwo, a tym samym niespelnienie podstawowego zadania.
W wielu parafiach mozna zauwazyc rodzaj harmonogramu pracy, opartym na 8-mio godzinnym dniu pracy, co samo w sobie jest traktowaniem Kaplanstwa jak zawodu i pracy zawodowej.
Kaplanstwo to nie zawod. To nieustanna misja nawracania i ratowania zagubionych owieczek 24/7, bez urlopow.
Zly jest jak bakteria, nigdy nie spi i nie ma urlopu, wiec kosfesjonaly powinny byc dostepne ciagle, a nie tylko w wyznaczonych godzinach. Nie znaczy to ze Kaplani nie moga miec urlopu-wypoczynku, ale nawet bedac na urlopie, jak widza owieczki czekajace pod brama to powinni im pomoc wejsc do owczarni. Czesto to kwestia krotkiego czasu w konfesjonale, ale jakze uzytecznie wykozystanego.
Ci co sa juz w owczarni sa bezpieczni i az tak bardzo nie potrzebuja dodatkowej opieki jak ci czekajacy pod brama owczarni.