Witam, mając 9 lat miałam problemy z trzymaniem moczu i podczas pewnego wyjścia ze szkołą naprawdę musiałam skorzystać z toalety, a takiej nigdzie nie było. Zdenerwowana, że popuszczę i to jeszcze przed całą klasą (a trzeba przyznać, że to upokorzajacą rzecz ) prosiłam Boga, by mi pomógł i obiecałam, że odmówię 4000 razy Zdrowaś Maryjo (chodziło o 400 dziesiątek różańca).
Później na jakiś czas o tym zapomniałam, odmówiłam około 5 dziesiątek, a teraz znów przypomniałam sobie o tej obietnicy.
Co zrobić? Wyspowiadać się z niezłożonej Bogu obietnicy, mimo iż jest ona jeszcze możliwa do spełniania?
A może jednak muszę odmówić tyle różańców?

Nie wiem, co mam robić, a ta obietnica była głupia i lekkomyślna. Zresztą nie ma się co dziwić, miałam tylko 9 lat...

Proszę o pomoc

Sądząc po dylemacie jaki masz, to od czasu złożenia obietnicy, nie minął więcej niż jakiś rok?

Sądzisz, że Bóg jest jakimś masochistą i będzie słuchał te Twoje 4000 Zdrowasiek. Ja mam dziecko i nie wyobrażam sobie żeby je zmuszać do odmawiania 4000 zdrowasiek albo robienia równie dziwnych rzeczy w zamian za uczynioną w przeszłości usługę bądź pomoc. Robisz z Boga tyrana jakiegoś. To starotestamentowy Jahwe był tyranem ale on Bogiem nie był. Tak, że głowa do góry. Bóg Cie lubi a nudnych zdrowasiek na pewno nie. (Dlatego są zadawane jako pokuta, bo nikt ich nie lubi - nawet Bóg).

Obawiam się, że minęło więcej i oczywiście bardzo przepraszam za to, że uraziłam cię swoim niskim poziomem inteligencji.
Zapytałam jedynie czy w takim przypadku można się wyspowiadać, czy jednak należy dotrzymać obietnicy (która choć aż tak trudna do dotrzymaniania nie jest, to jednak jest męcząca).

Rumiem, że odpowiedź jest dla Ciebie oczywista, więc miło by było, gdybyś doradził takiej amebie jak ja
Dziękuję.

Ale obietnica to jednak obietnica i nie wiem, czy spowiadać się w takim przypadku
Odmówiłam nawet Nowennę Pompejańśką, więc nie jest to zadanie niemożliwe, ale jednak dość ciężkie. Więc nie wiem, czy spowiadać się, odmówić czy zapomnieć

To akurat nic dziwnego, trudno przypuszczać żeby kot zmuszał małego kota, do odmawiania zdrowasiek. Do złapania 4000 myszy to co innego.

Skoro byłaś dzieckiem, to można w tej sprawie wyluzować. Bóg bierze pod uwagę wolne i świadome wybory. A u dzieci nie jest z tym tak samo, jak u dorosłych.

Skoro jednak jesteś wierząca, do końca życia chyba i tak zdążysz odmówić te zdrowaśki, więc może wcale nie ma tu powodu do zmartwień?

Bóg nie księgowy, Zdrowasiek nie liczy i nie sporządza bilansu, a dla własnego spokoju sumienia gdy odmówisz dziennie 1 Zdrowaśkę, to z czasem zapomnisz o liczeniu i modlitwa stanie się codzienna potrzeba jak np oddychanie.

Jesteś pewien, że decyzja 9latka, nie jest na tyle świadoma, żeby traktować ją odpowiedzialnie?

Jesteś pewna, że Bóg nie liczy zdrowasiek?
A od jakiego momentu, Bóg zaczyna liczyć? Przysięga małżeńska już się łapie do Bożego wliczania?

Będziesz miłował Pana Boga swego całym sercem swoim, całą swoją dusza i całym swoim umysłem....Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego... na tym zawisło całe Prawo, czyli kto wypełnia Boga Ojca, a nie ten co jedynie woła Panie, Panie.
Bóg liczy miłość i wszystko co zawarte jest w miłości, w tym modlitwa płynąca z serca, a nie klepanie modlitw - próżno usta się trudzą gdy serce nie pracuje..

Dlaczego mówisz o klepaniu? W pierwszym poście jest mowa "prosiłam Boga, by mi pomógł i obiecałam, że odmówię 4000 razy Zdrowaś Maryjo"

Mowa jest o odmawianiu modlitwy. Dlaczego Ty mówisz o klepaniu?
Pewnie dlatego, że z jakiegoś powodu 4000 modlitw uznajesz za klepanie, ale 40 modlitw uznajesz za odmawianie. Czy 4000 tysiące modlitw nie może płynąć z serca?

Powtórzę - modlitwa musi wypływać z serca - nie z dawno zapomnianych dziecięcych przyrzeczeń.

A kto oprócz Ciebie twierdzi, że przyrzeczenia są zapomniane?

- jakbyś nie wiedział to z postu autorki tematu.

A piszę, że Bóg to nie księgowy, który rozliczał będzie z deklaracji 9 letnie dziecko, które nawet nie potrafiło pojąć ile czasu zajmie mu odmówienie 4 tys Zdrowaś Maryjo.