Piękny tytuł, prawda?

Kościół wyróżnia:
1. Powołanie do życia w małżeństwie.
2. Powołanie do kapłaństwa, życia zakonnego.
3. Powołanie do życia w samotności/bezżeństwie.

A jeśli ja się nie czuję powołany do życia w samotności? Swojej orientacji nie wybrałem, a ta orientacja narzuca mi samotny styl życia jeśli chcę należeć do kościoła.
Ja czuję powołanie do życia w małżeństwie czyli bliskości i miłości z drugą osobą, z racji swej orientacji jest to osoba tej samej płci. Dlaczego mam uciekać od swojego powołania? Ja zdecydowanie nie jestem powołany do bycia singlem. Bycie singlem nie jest moim wyborem, ja tego nie chcę.

Jestem w kościele i czuję się jego uczestnikiem, czy więc wspólnota kościoła ma dla mnie jakąś dobrą radę?

Forum niestety nie daje opcji edycji posta - błąd!

Tak, w KKK jest: (...)osoby homoseksualne są wezwane do czystości.
Więc to nie jest powołanie, a wezwanie

powołanie «zdolność i zamiłowanie do czegoś; też: przeświadczenie jakiejś osoby o tym, że wybrany zawód, droga życiowa są dla niej najwłaściwsze»

wezwanie- «kazać komuś stawić się gdzieś»

Wniosek: rodząc się i wychowując w rodzinie katolickiej, samemu zostając później katolikiem i po pewnym czasie stwierdzając u siebie skłonności homoseksualne jestem wezwany, a więc zobowiązany, zmuszony do takiego a nie innego życia. Tu nie ma ani grama mojego wyboru, moje życie nakreśliło się samo.

Wniosek 2: zwykli ludzie są do czegoś powoływani, więc czują do tego zamiłowanie, ludzie homo są wezwani do takiego, a nie innego życia.

Skoro jesteś katolikiem, to nieś swój krzyż.

Ubolewam, że duszpasterstwo dla osób homo nie istnieje.
Liczba publikacji na temat życia w małżeństwie jest ogromna, znajdzie się tam odpowiedź na praktycznie każdy aspekt życia w małżeństwie, w tym nawet jak czerpać radość z orgazmu bez zachodzenia w ciążę . Ale już o tym jak ma żyć człowiek homo we wspólnocie, w kościele to ani widu, ani słychu. Radź se człeku sam.
Jest prawo, ale nie ma porad jak żyć.

Laam- wybacz, ale nie tylko homoseksualizm wyklucza małżeństwo. są ludzie bardzo chorzy, którzy też nie mogą realizować swoich marzeń - niekoniecznie tych małżeńskich, ale też są choroby małżeństwo wykluczające. To tak, jakby osoba niewidoma chciała być pilotem.
Każda z tych dróg, o której piszesz, zawiera w sobie szereg powołań cząstkowych- będąc singlem można być np. dobrym nauczycielem, lekarzem. - Może powinieneś skupić się na pracy? Poszukać przyjaciół.
Bóg nie powołuje nikogo do zła i życia w grzechu.
Pewnie myślisz, że nie mam pojęcia, o czym mówię. - Ale ja też jestem sama, mimo heteroseksualnej orientacji. czasem jest mi przykro- ale dziękuję Bogu za to, co mam. Pomyśl- żyjesz, jesteś zdrowy? Ciesz się tym.

Dzięki baranek, trzeba non stop walczyć. Pokora to podstawa, nie ma co się obrażać na swój los
A zły tylko szuka luki w którą może wejść i by zacząć siać ferment.

Bóg daje ukojenie, tylko trzeba mu na to pozwolić i samemu się przymknąć.

Czemu nie? http://www.rmf24.pl/fakty/swiat/news-ni ... nId,167532

Znalazłeś definicje bardzo ogólne, wręcz świeckie, a więc trochę poza istotą tego działu.
Co powiesz na inne:

- Powołanie - "specjalny rodzaj współpracy z Bogiem w przestrzeni najgłębszych pragnień człowieka, które to Bóg złożył w jego sercu".
- Wezwanie - "zobowiązanie do bycia świętym, do stania się przybranym dzieckiem Boga, do miłości do Boga i do ludzi, a ostatecznie do tego, aby kiedyś przebywać z Bogiem w niebie przez całą wieczność".

Tak więc każda osoba, także homoseksualna jest powołana do współpracy z Bogiem w przestrzeni jej najgłębszych pragnień a jednocześnie wezwana do tego, by w tej współpracy coraz bardziej upodabniać się do Boga - stać się świętą.

Jestem osobą która była homoseksualna, nawet z epizodem transseksualnym / transgender. Czy próbowałeś, próbujesz coś z tym zrobić? Nawet nie jako forma terapii w jakimś ośrodku, ale chociaż prywatnie, osobiście, poprzez wiarę, modlitwę, zaufanie i walkę, walkę, walkę i jeszcze raz walkę. A wiem co mówię. Bo przez to przeszłam i przechodzę.

Nawiązuję także do pewnych Twoich wypowiedzi które istnieją w innym wątku. Masz jakieś homoseksualne doświadczenia? Ja mam i to bardzo mocne. Były bardzo mocno wdrukowane. I dało radę bez wymazywania sobie pamięci.

To jest trudne, nawet bardzo. Ale nie trzeba się poddawać. I zmiany nadchodzą, nie od razu w jednym momencie, ale jednak. Chociaż na tyle że możesz stać się biseksualny, a to już jest pewien plus, ponieważ odzyskanie pociągu seksualnego / emocjonalnego do płci przeciwnej daje szansę na związek zgodny z wolą Boga, o ile wiara ma dla Ciebie znaczenie kluczowe.

Jeśli chcesz z tego wyjsć to nie należy słuchać środowiska LGBT czy też głosów mówiących o tym że taki już jesteś, taki się urodziłeś, takim Cię Bóg stworzył i takim Cię chce Bóg. Proces uwolnienia polega także na odrzuceniu tożsamości homoseksualnej.

Z czasem homoseksualny pociąg może osłabnąć, nawet tak bardzo że przestanie mieć jakiekolwiek znaczenie. Te moje słowa to nie obietnica, to nadzieja, bo wszystko zależy od determinacji.

Owszem, to jest mocna zmiana. Wymaga wysiłku, podjęcia prób, walk, gdzie czasem przegrywasz i wstajesz na nowo, jeśli tego chcesz. Ale przemiana jest możliwa. Teraz raczej odczuwam to jak powrót do siebie, powrót do czegoś co powinno być tą właściwą drogą w życiu.

Kiedy jesteś na początku tego wszystkiego, kiedy stoisz przed takim wyzwaniem, wtedy wydaje ci się że to jest zmiana orientacji, czyli jakaś kosmicznie trudna rzecz, mission impossible, ale potem, kiedy realnie doświadczasz tych zmian to zaczynasz rozumieć i odczuwać że to nie jest żadna zmiana orientacji, ale raczej powrót do właściwej orientacji, takiej jaka powinna istnieć dla przyrodzonej płci.

Niestety, ale jeśli jesteś wierzącą osobą o skłonnościach / orientacji homoseksualnej, to musisz stawić temu czoło jeśli nie chcesz taki być. Orientacja egodystoniczna istnieje jako pojęcie, ale tutaj stawia się na afirmację.

Ty jednak, jeśli nie chcesz być homoseksualny, musisz podjąć z tym walkę która nie należy do rzeczy łatwych i przyjemnych. Polecam walkę osobistą. Jest to możliwe. Wiara wiele pomaga.

Życie jako singiel nie zawsze jest wyborem. Kto chce być samotny i wybiera sobie świadomie taką ścieżkę w życiu? Niemal nikt. Lęk przed samotnością, przed samotnym życiem, jest jednym z najsilniejszych.

Czy naprawdę myślisz i wierzysz w to że kiedy zakochasz się i to mocno, prawdziwe, to nie będziesz myślał o tej osobie w podtekstach seksualnych i nie będziesz pragnął tej osoby fizycznie? To raczej nie jest możliwe.

Myślisz że ja będąc w związku z piękną kobietą która jeszcze dodatkowo lubiła tę kobiecość i swoją zmysłowość / seksowną figurę / podkreślać całą sobą i swoim strojem, myślisz że nigdy nie pojawi się żadna myśl typu - porwać do łóżka w jednym momencie, albo chociażby dotknąć, albo spojrzeć, a czy takie spojrzenie jest nadal czyste, czy to spojrzenie na siostrę? Zwiążek z ta kobietą nie był czysty, był mocno erotyczny.

Przecież nie zwiążesz się z facetem nawet tylko romantycznie / emocjonalnie, który Cię zupełnie nie pociąga. Nawet do takich związków wybiera się osobę w której jesteś w stanie się zakochać i która będzie Ci się podobać również fizycznie.

I cóż, ale wiele, a nawet zdecydowana większość związków homoseksualnych jest nietrwała i opiera się na bliżej niezdefiniowanej miłości pojmowanej w formie uczucia, seks, ewnetualnie przyjaźń. Nie ma w tym konkretnego spoiwa. Osoby homoseksualne lubią podkreślać że pary hetero trzymają razem kredyty i dzieci, przysięga małżeńska czy ogólnie małżeństwo, nawet jeśli to jest prawdziwe to jednak jest, a w związku homoseksualneym tego raczej nie ma.

I kiedy kończy się fascynacja erotyczna to zazwyczaj kończy się taki związek homoseksualny, przecież z facetem nie stworzysz tego co mógłbyś stworzyć z kobietą, nie doświadczysz tego, tej prawdziwej miłości i tego realnego bycia razem, tej komplementarności która wynika z różnicy płci chociażby i tej komplementarności współżycia. Nadal będziesz głodny i nigdy nie znajdziesz tego co naprawdę potrzebujesz i czego realnie szukasz w drugiej osobie.

Przeciez to nieprawda co piszesz w drugiej polowie swego postu, jest wiele par gejowskich zyjacych ze soba jak malzenstwa do smierci, tylko ty o nich nie wiesz.

To co piszesz to wyjątki. Jestem wśród społeczności gejowskiej / LGBT od kilku lat i wiem jak to wygląda od środka. Wśród lesbijek może bardziej szuka się stabilnego związku, chociaż też to często nie wychodzi, a wśrod gejów mężczyzn relacje są oparte dość często na sferze seksualnej.