Głęboko wierzyc,czuc bliskośc boga,mieć nadzieję to powinno wykluczać depresję a niestety,tak nie jest.Są osoby,które pokładają nadzieję w bogu a jednocześnie odczuwaja lęki irracjonalne,a swój stan okreslają jako"moje codzienne umieranie".Wierzą w życie wieczne a jednocześnie czują lek przed śmiercią,paniczny,powodujący omdlenia,wymioty.A może to nie do końca prawdziwa wiara,moze to namiastka zaufania,religijności?

Daje to do myślenia, nieprawdaż ? A jak rozróżniasz "prawdziwą" wiarę od "namiastki religijności" ?

Ja w ogóle nie rozróżniam Pytam,co o tym myślicie.

Myślę, że sa rózne rodzaje depresji. Jedne ustępują pod wpływem zdarzeń takich jak wiara, czy przyjazd papieża. Inne nie ustąpią nawet gdyby wszyscy katolicy na świecie zaczęli się modlić za osoby nimi dotknięte.

Ale dlaczego osoby maja depresje i jednocześnie wierzą w życie wieczne,czują bezsens istnienia i jednoczesnie sa szczęśliwe w swojej wierze,wierzą w boga i jednocześnie nie mają wiary w siebie,odczuwaja niska wartośc swojej osoby.same sprzeczności.Nienawidzą siebie,za swoje lęki codzienne chorobliwe,za paraliż myślowy,za nieśmiałośc...

jesli przypuszczasz ze wiara w bogow moze byc przyczyna twojej depresji - to zostan na jakis czas niewierzaca. Jesli twoj stan sie poprawi to rob wszystko zeby nie stoczyc sie spowrotem w wiare.

Przeczytaj uważnie mój pierwszy wpis w temacie.Mówie o osobach z jakimi sie spotykam często.Wierzą ale jednocześnie ich lęki i brak sensu życia przeczy ich wierze.

Dlaczego. Nie znam lepszych odpowiedzi niż te zawarte w psychologii i neurologii, choc i one nie wyjaśniają tego jednoznacznie i w 100 %.

chwala bogom najwyzszym ze to cie nie dotknelo - ograniczenie wiary albo wiaro-ograniczenie moze byc lekarstwem a rowniez srodkiem zapobiegajacym rozwinieciu depresji.

Od kiedy to wiara lub niewiara mają coś wspólnego z depresją? Moim zdaniem to, czy ktoś wierzy czy nie, nie ma żadnego wpływu na depresję. Ale co ja tam wiem

Depresja jest skutkiem trudności, jakie spotykają człowieka w codziennym życiu. Różne problemy, negatywne przeżycia, troski codzienności itp. Człowiek jest tylko człowiekiem i co by nie było, póki nie osiągnie doskonałości jest prostym, słabym człowiekiem. Może zachwiać się, ale nie upaść. Ani logika tu nie pomoże, ani jakieś medyczne książki. Tu trzeba doświadczenia osobistych przeżyć, które tak wyraźnie kształtują osobowość każdego z nas. Zwykle jednak z depresji się wychodzi, trzeba po prostu skonfrontować się z problemem, albo po prostu się go pozbyć. A problemy moralne, etyczne wymagają właśnie głebokich przemyśleń i refleksji. Często nie obejdzie się wtedy bez przykrości.

A skądże znowu. Są rózne rodzaje depresji, kazdy ma inną przyczyne/y, ine sposoby traktowania, inne rokowania.

Dlatego,ze depresja dotyka i wierzących i niewierzących Trickster .

Bo np geny nie rozróżniają wierzacych i niewierzących.

Logiczne byłoby niedoświadczanie depresji przez wierzących bo czuc ból istnienia uniemożliwiający codzienne funkcjonowanie to sprzeczne z odczuwaniem radości życia z bogiem.