a czy jeśli człowiek robi coś ze swoim życiem, żeby osiągnąć to, czego pragnie - to dzieje się wola Boga, czy wola człowieka? czy to jest grzech?

Jeśli człowiek robi coś ze swoim życiem, bo chce osiągnąć dobro, i robi to dobrymi metodami, to na pewno nie jest grzechem.

Jest faktem oczywistym, że nie zawsze się udaje. I czasem trzeba się z tym pogodzić.

Dokładnie - magia jest siłą, a siłą dobra nie da się czynić.

a jesli siłą /fizyczną/ uchronisz kogoś od samobójstwa, czy wypadku, to nie jest dobro?

a kto powiedział, że magia jest siłą?

poza tym, jeśli ktoś jest pasywny... to tylko CZASEM jego niedziałanie uczyni dobro. ale czasem pasywność jest niewskazana.

mógłbym podać masę sytuacji, w których oglądanie się na cud od Boga i przeniesienie na Niego odpowiedzialności, przy jednoczesnej pasywności - dałoby negatywne skutki. ale myślę, że każdy potrafi sobie wyobrazić chociaż jedną taką sytuację.



jak stwierdzić, czy jest to brak przyzwolenia na to od Boga, czy może brak umiejętności człowieka, lub jego pasywność?[/quote]

Bardzo prosto. Trzeba zrobić wszystko, co możliwe i dobre (oba warunki muszą być spełnione). I zaniechać zła, nawet jeśliby miało być skuteczne.

Zresztą, moje doświadczenie wskazuje, że dobro jest nieskuteczne jedynie chwilowo, bardzo szybko karta się odwraca. Trzeba tylko trochę cierpliwości i zaufania.

tak bardzo prosto, że niczego nie wyjaśniłaś . zawsze można zrobić tylko tyle ile się może i umie. czy kiedy się czegoś nie umie, to można zwalić winę na Boga? gdzie jest granica?



a moje wskazuje, że najpierw myślisz, że robisz coś dobrego, a w kategoriach długoterminowych okazuje się, że lepiej by było, gdybyś tego nie robił.

np. ktoś daje bezdomnemu jałmużnę, on wydaje ją na wódkę, wypija całą i zamarza na ławce w parku. a wcześniej oszukiwał, że wyda na bułkę.[/quote]

A od kiedy to dobro jest kwestią umienia/nieumienia?

nie wiem od kiedy, bo odniosłem się do słowa 'mozliwość', nie do słowa 'dobro'.

Jeżeli ja więcej nie mogę/nie umiem, to albo powinnam się postarać o pomoc kogoś, kto może/umie więcej, albo odpuścić. Zależnie od mojej oceny wagi celu i środków, których mógłby ktoś użyć, dla jego osiągnięcia.

Jeśli w ogóle mówimy, że wolą Boga nie było, by coś się stało, to takie stwierdzenie zakłada, że zrobiliśmy wszystko, co dla nas było możliwe i dobre. Co nie znaczy oczywiście, że gdzieś nie popełniliśmy błędu, albo że właśnie zrobiliśmy wszystko i cel jednak zostanie osiągnięty, tylko za jakiś czas.

Xiu, ja nie widzę problemu. Robię, co mogę, umiem i co uważam za dobre. Nie ma przymusu osiągania sukcesów, nigdzie też nie zostało napisane, że moje pomysły muszą być najlepsze.

Mówiąc uczciwie, średnio mnie interesuje, czy fakt doraźnej klęski mam nazywać "wolą Bożą", czy może uznać je za chwilowe zwycięstwo zła (mówię o sytuacji, gdy nie mam poczucia popełnienia błędu). Nie wiem, okaże się kiedyś. Widać na zwycięstwo dobra muszę poczekać