Analogiczne "dylematy" jak z Harrym Poterem Rowling czy powieściami Browna.

Żadne zło. Powieść. Fikcja literacka. To, że ktoś lubi coś takiego czytać, nie znaczy że wierzy w to, co tam opisane - albo od razu nie wierzy i samym czytaniem dokonuje apostazji (co chyba niektórzy chcą widzieć )

Bella, a ta lektura zbliża Cię jakoś do Boga? Bo jeśli nie, to lepiej chyba z tego zrezygnować. Na pewno powinnaś porzucić tą lekturę, jeśli odciąga Cię od wiary. Poza tym spotkałam się z opinią, że te książki promują idee mormońskie, więc może czytanie tego jest w jakimś sensie wspieraniem tego światopoglądu?

A czy czytanie "Akademii Pana Kleksa" zbliża do Boga?
Jeśli nie to dlaczego jest ona (chyba jeszcze) lekturą OBOWIĄZKOWĄ w szkole podstawowej?O jakie konkretnie idee chodzi, bo samo spotkałam się z opinią nie jest dla mnie wystarczające.

Tutaj masz (po angielsku): http://www.sanctepater.com/2010/06/mormon-imagery-runs-deep-in-twilight.html. Jeśli komuś bardzo zależy, mogę przetłumaczyć ten tekst.

Heh!

Z całą pewnością to, że główna bohaterka powstrzymuje się od kawy, alkoholu i innych używek, jak również promuje zdrowe odżywianie i często ją widać w kuchni i przy pracach domowych musi odciągać od wiary. A już jej sprzeciw wobec aborcji? No skandal...

(zaznaczam że to wyłącznie na podstawie przytoczonego bloga: z całej sagi widziałem część jednego filmu, dopóki nie zasnąłem)

Z tekstu wynika też, że mormoni nie uważają aborcji jako takiej za zło, a to że Bella odrzuca aborcję to jedynie jej osobisty wybór. Poza tym, jak zauważyłeś Ty i wiele innych osób, film i książka nie mają wartości artystycznej, a powinniśmy raczej kształtować swój gust, wybierać to co piękne i wartościowe, niż sięgać po rzeczy, które nie kształtują w nas wrażliwości na piękno. Piękno też jest ważną wartością, którą należy kultywować. Może to offtop, ale opowiem o ciekawym doświadczeniu z mojego życia. Po przeczytaniu wiele złego na temat muzyki rockowej, odstawiłam tą muzykę na jakiś czas i zaczęłam słuchać tylko klasyki i muzyki dawnej. Potem zaczęłam znowu słuchać muzyki rozrywkowej, ale już nie podoba mi się ona tak jak kiedyś, przy słuchaniu myślałam tylko o tym, żeby wyłączyć i posłuchać ulubionych renesansowych tańców Może warto na początku trochę zmuszać się do obcowania ze sztuką wysoką, aby w końcu odkryć jej piękno? Jak powiedział chyba Arystoteles, przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka, i warto zacząć przyzwyczajać się do piękna

Każdy jest inny. Ja z pięknem lubię obcować podziwiając widoki w górach i pielęgnując kwiaty w ogrodzie. Znam swoją wartość i nie wstydzę się tego że jestem taka a nie inna. Tzn wyższa sztuka w większości nudzi mnie okropnie i nie mam zamiaru ukrywać że wolę sto razy Petera Gabriela i dobrego rocka niż Mozarta. Literaturę czytam lekką, dla odpoczynku, po godzinach spędzonych nad stałym dokształcaniem się zawodowym. Może być fantasy, może być o wampirach, mogą być kryminały. Mam całkowity dystans do tego co czytam i się bynajmniej z niczym nie utożsamiam.
Podałabym tu jeden wyjątek. Dostałam kiedyś słynną książkę "Kod Leonardo do Vinci" O czym- wszyscy wiemy. Przeczytałam ją, wiedząc że naukowo i historycznie podane tam fakty nie trzymają się kupy co było wielokrotnie analizowane http://www.kosciol.pl/article.php/20041115094127359 i że traktować należy to jako fikcję ale.............. ale pierwszy raz miałam jakiś dziwny uparty niepokój i poczucie czegoś złego w tej książce. Nie śmiejcie się, pisze jedynie o swoich odczuciach, ale w końcu pozbyłam się tej ksiązki z mojej biblioteczki (trochę mi było głupio bo to był prezent) ale nie mogłam pozbyć się tego nieprzyjemnego uczucia widząc ją. Nie kupiłam ani nie przeczytałam żadnej innej książki tego autora potem. Zdarzaylo mi się w życiu coś takiego tylko raz i tylko z tą książką...

Ech.... ciągle obcujmy z pięknem, wyższą kulturą i czytajmy same ambitne książki. Ja podziwiam kogoś kto po 10h ślęczenia na uczelni, wczytywania się w liczby, cyfry czy nawet jakiś tekst ma ochotę wracać do domu i czytać "Polskię Piastów"... przeczytałam cała sagę zmierzchu i sprawiło mi to przyjemność, mimo, że nie jest to, coś co przeczytam czy obejrzę jeszcze raz, bo aż taka wymagająca skupienia nie jest to było to dla mnie miłe i na pewno od Boga mnie nie odciągnęło, ani żadnych złych wartości mi nie przekazało. Przeciwnikom pewnie przeszkadza, że autorka jest mormonką.... trzeba ją zlinczować.