Na piaszczystych wybrzeżach pogrążonej w wiecznych wojnach Somalii wyrosła republika piratów zagrażająca międzynarodowej żegludze. Tylko w tym roku, biorąc okupy za porwane statki, somalijscy piraci zarobili prawie 50 milionów dolarów, a w ich niewoli wciąż znajduje się 16 jednostek i ponad 250 marynarzy.

Piraci porywają i łupią statki nie tylko w Zatoce Adeńskiej, głównym szlaku morskim między Europą i Azją, ale także na otwartych oceanach. "Nie mamy z nimi żadnych szans - przyznał niedawno somalijski minister żeglugi Ahmed Said Awnur. - Mają więcej pieniędzy, lepszą broń, szybsze statki i łodzie, a w dodatku mają znajomości, co sprawia, że w swoich miastach na wybrzeżu mogą się czuć bezpieczni i bezkarni. Nie boją się nawet obcych wojsk, bo chowają się wśród cywilów lub za plecami zakładników. Nic im nie można zrobić".

(tak jak wielu terrorystów islamskich- dop. moje)

Najpotężniejsze państwa świata posłały do walki z piratami wojenną armadę.


Długi na pół kilometra saudyjski supertankowiec "Sirius Star" z dwoma milionami baryłek ropy naftowej wartymi ponad sto milionów dolarów płynął w kierunku Przylądka Dobrej Nadziei, by, okrążywszy Afrykę, ruszyć do Ameryki. Piraci zaatakowali go 15 listopada prawie tysiąc kilometrów od afrykańskich wybrzeży.

(...)
Kapitan i oficer techniczny to Polacy. Nie pierwsi, którzy dostali się do niewoli somalijskich piratów. Pod koniec lat 90. u wybrzeży Somalii piraci napadli i zamordowali polskiego żeglarza Krzysztofa Zabłockiego, który samotnie opływał świat. Wcześniej zaatakowali tam polski statek "Bolesław Krzywousty".

Piraci są królami życia. Mieszkają w pałacach, które wyrastają wśród ruder i lepianek w rybackich wioskach i portowych miasteczkach. Rozjeżdżają bezdroża drogimi terenówkami, kupują garściami najnowocześniejsze telefony komórkowe i laptopy, żują świeże liście khat - rośliny o działaniu narkotycznym


Opanowany przez piratów "Sirius Star" zawrócił i popłynął w kierunku wybrzeży Somalii. Kotwicę rzucił w pobliżu miasteczka Harardhere, od dawna znanego jako piracka twierdza. Tam właśnie kończy swoją wędrówkę wiele uprowadzanych przez korsarzy statków, a ich załogi miesiącami czekają na okup.

Tę pustynną, kamienistą, jałową krainę nazywają tu Puntlandem. Przed dziesięcioma laty, gdy Somalia pogrążała się w wojennym chaosie, starszyzna miejscowych rodów uradziła, że jedynym ratunkiem będzie ogłosić niepodległość i odgrodzić się od reszty somalijskiego nieszczęścia. Wcześniej tak właśnie postąpili mieszkańcy północnego skrawka Somalii, którzy utworzyli tam własne państwo Somaliland. Nikt na świecie nie uznał ani Somalilandu, ani Puntlandu.

(...)


Mohamud Muse Hersi, prezydent samozwańczego Puntlandu, niegdyś rabuś i watażka, zapytany przez dziennikarza, czy to prawda, że jego urzędnicy utrzymują konszachty z piratami, odparł: "To więcej niż prawda". Budżet całego Puntlandu sięga najwyżej 20 milionów dolarów - połowy pirackich zysków.

Bosaso, Eil, Garowe i Harardhere żyją z piractwa i służą piratom. Tutejsze sklepy zaopatrują ich we wszystko, co niezbędne, na łupieżcze wyprawy, apteki dostarczają lekarstw. Tylko broń sprowadzana jest z Jemenu lub Mogadiszu. W miejscowych hotelach i knajpach piraci mieszkają, jedzą i używają życia. Tu także przetrzymują branych do niewoli zakładników. Na tutejszych straganach kupują żywność.

Somalijscy piraci znani są z tego, że dbają o jeńców. Nie ze szlachetności, lecz z wyrachowania. W rybackich portach nie ma dźwigów, które mogłyby rozładować towary z uprowadzonych statków. Pirackim łupem są więc same statki i brani do niewoli marynarze. Piraci starają się, by nikomu włos z głowy nie spadł, bo w ten sposób wytargują wyższy okup. I rzeczywiście, poza kilkoma nieszczęśliwymi wypadkami (pewien rosyjski kapitan umarł podczas porwania na serce, a przypadkowo wystrzelony pocisk trafił w głowę marynarza z Filipin) żadnemu z jeńców nie stała się krzywda. Są dobrze żywieni, trzymani w znośnych warunkach, porywacze pozwalają im się nawet modlić.

Te zasady nie zmieniły się nawet po kwietniu tego roku, gdy francuscy komandosi dokonali desantu na Eil i odebrali piratom okup zapłacony za uwolnienie dwojga podróżujących jachtem Francuzów. W gwałtownej nocnej strzelaninie zginęło kilku piratów, a sześciu zostało pojmanych i wywiezionych do więzienia we Francji. Pozostali piraci z Eil odgrażali się, że jeśli ich towarzysze nie zostaną uwolnieni, będą odrąbywać głowy każdemu wziętemu do niewoli marynarzowi z Europy. Ale nigdy nie spełnili groźby.

(sposób zabijania terrorystów islamskich min. w Iraku- dop. moje)

Mieszkańcy Eil przyznają, że w miasteczku nie ma rodziny, która w taki czy inny sposób nie byłaby związana z piratami i nie żyła z piractwa.



Według Andrew Mwangury z Biura Morskiego w Mombasie na somalijskim wybrzeżu dzia-ła około tysiąca piratów podzielonych na co naj-mniej pół tuzina band. Piraci mają po 20-35 lat, większość z nich była niegdyś rybakami, marynarzami, żołnierzami, partyzantami.


20 proc. okupu piraci inwestują (zakup broni, paliwa, żywności itd.). Zaś połowa okupu oddawana jest pirackim mecenasom, a także watażkom, którzy sprawując oficjalne urzędy, pomagają piratom napadać na statki, a potem nie pozwalają zrobić im krzywdy. Mecenasami piratów bywają bogacze z Mogadiszu, a także z somalijskiej diaspory z Nairobi, Mombasy, Adenu i Dubaju. Kiedyś pożyczali piratom pieniądze na zbójeckie wyprawy. Dziś inwestują w piractwo.

Na somalijskim wybrzeżu ludzie piratów wielbią, podziwiają i im zazdroszczą. Młodzi chłopcy pragną pójść w ich ślady, tym bardziej że jest to w tamtych stronach jedyny chyba sposób, by zdobyć majątek, sławę i szacunek. "Dziś jesteś biedakiem, ale wystarczy, byś skrzyknął się z kilkoma przyjaciółmi, kupił za pożyczone pieniądze karabiny i łódź, porwał jakiś statek i jutro obudzisz się milionerem" - chwalił uroki pirackiego życia dawny somalijski marynarz. "Gdy skończę szkołę, chcę zostać piratem" - mówił dziennikarzowi BBC 12-latek Mohammed Baszir Adle z Garowe.

Wydają najhuczniejsze przyjęcia, na których leje się whisky, unoszą chmury haszyszu, a tancerzom przygrywają najlepsze zespoły sprowadzane z Dżibuti czy Etiopii. Wszystkie dziewczęta z Puntlandu marzą o mężu piracie. Piraci zaś, gdy już ich na to stać, biorą sobie nie jedną, lecz cztery żony, na co zezwala islam.

(kolejna wskazówka, że piraci żyją w zgodzie z islamem-dop.moje)


Potrafią też być szczodrzy: rozdają pieniądze krewnym, przyjaciołom, budują drogi i szkoły. Kiedy zaś uda im się uprowadzić statek z pomocą żywnościową i rozładować go worek po worku - rozdzielają ryż, kukurydzę, mąkę, cukier między biedotę w porcie. (tak jak naucza iislam-dop.moje)

W rozdartej wojnami skłóconych klanów Somalii piraci wyróżniają się też tym, że nie toczą między sobą żadnych walk, nie próbują wykradać łupów i nigdy nie zostawiają w potrzebie rodzin swoich poległych lub uwięzionych towarzyszy.

(znowu wskazówka że nie są to "bandziory"-dop. moje)

Zanim w wyniku rozlicznych wojen domowych Somalia z instytucji państwowej nie przekształciła się w pojęcie czysto geograficzne, mieszkańcy pustynnego Puntlandu utrzymywali się z połowu ryb. Wyjątkowo obfite łowiska i najdłuższa w Afryce, licząca prawie 3 tys. kilometrów linia brzegowa są chyba jedynymi bogactwami, jakimi natura obdarowała Somalię.

Cudzoziemskie statki rybackie od zawsze próbowały kłusować na somalijskich wodach. Póki istniało somalijskie państwo wyposażone w wojsko, policję, sądy i urzędy, rabusie nie zagrażali miejscowym rybakom. Gdy jednak w 1991 roku obalony został ostatni prezydent kraju gen. Mohammed Siad Barre, a jego pogromcy rzucili się sobie do gardeł, czyniąc Somalię państwem upadłym i bezbronnym, kłusownicy jak sępy rzucili się na swoją ofiarę.

Somalia nie miała ani policji, ani wojska. Rybacy z Bosaso, Eil i Harardhere w swoich drewnianych żeglowcach dhow mogli tylko patrzeć, jak nowoczesne zagraniczne statki rybackie pustoszą ich bogactwa. Jeszcze inni traktowali somalijskie wody jak śmietnisko i przypływali tu, by wylewać do morza cuchnące i trujące chemikalia.

(...)

Warto zastanowić się czy piractwo i islam są jakoś powiązane

Janosik też napadał na bogatych by rozdać biednym - on też był muzułmaninem?

Nie słyszałem o piratach w sąsiadującej chrześcijańskiej od pradawnych czasów Etiopii.

Cyryl, dobrze. Twoja argumentacja ma sens, ale teraz zadaj sobie pytanie:
czy gdyby Somalia była od początku chrześcijańska to nie mielibyśmy problemu piractwa?

Cyryl, dobrze. Twoja argumentacja ma sens, ale teraz zadaj sobie pytanie:
czy gdyby Somalia była od początku chrześcijańska to nie mielibyśmy problemu piractwa?