czemu się nie dziwię, bo by podcięła gałąź, na której siedzi = dosłowna interpretacja biblii

W moim przypadku nawet nie chodziło o jakieś konkretne szoki: po prostu całokształt studiów doprowadził mnie do punktu w którym musiałem przyznać, iż całość jest nie tylko niespójna, ale niewiarygodna, przede wszystkim ze względu na swe fundamenty. Ale o tym dużo pisałem...

Jeszcze nt studiowania teologii - Johny, nie wiem czy przyjmujesz rady od obcych ludzi (a do tego przeciwników), ale może?...

Studia dają jedną przewagę, dlatego radzę Tobie jednak się zapisać.

Samouk zwykle skupia się na 1-3 dziedzinach w ramach danej dyscypliny, które go najbardziej pasjonują. W tych dziedzinach może osiągnąć biegłość ponadprzeciętną. Niebezpieczeństwo polega na tym, że w pozostałych dziedzinach danej dyscypliny będzie dyletantem.

zwykle nikt nie lubi wszystkiego

Dlatego nie dziw się mojemu stwierdzeniu o gałęzi, bo faktycznie w takich dziedzinach jak dogmatyka czy sakramentologia wiele tez ostatecznie odwołuje się właśnie do literalnie odczytanej biblii, bez jakiegokolwiek odniesienia do osiągnięć biblistyki.

generalnie nie lubię takich prostych uogólnień, bo są one zupełnie nieadekwantne do tego, z czym ja się spotykam, gdy się zagłębiam w te zagadnienia. Dlatego zresztą coraz gorzej mi się dyskutuje na forum, bo wszyscy tu oczekują natychmiastowych i prostych odpowiedzi, a takich nie ma.

może czas zmienić formę i założyć własną stronkę?

Proszę, dowiedz się najpierw czegokolwiek na temat czegoś, o czym zamierzasz pisać, bo to, czego mnie uczą moi księża, papież, Biblia czy katecheza nie ma wiele wspólnego z tym, co napisałeś dalej.

Proszę przeczytaj ten tekst choć na chwilę wyzbywając się własnych uprzedzeń które zapewne posiadasz tak jak każdy człowiek

Zastanów się nad tym czego uczą Cię twoi księża, twój papież, twoja Biblia, twoja katecheza? Wszyscy ukazują Jedynego Boga, jedyną wiarę, jeden sposób na życie i tylko jedno swoje spojrzenie na świat...Jednocześnie wpajają ci strach przed wszystkim innym - każdym innym sposobem myślenia, postepowania, ustalania prawdy i wartości strasząc piekłem i ośmieszając już na wstępie wszystkich swoich przeciwników. To prosty i łatwy sposób do kontrolowania zarówno Ciebie jak i twojego umysłu bo przecież nawet jeśli chciałbyś żyć i myśleć inaczej to zaraz uznasz to za dzieło Szatana które nie ma prawa być słuszne. Nawet jeśli zaczniesz wątpić w Biblie na podstawie racjonalnych dowodów to odrazu pojawia się proste wytłumaczenie - dzieło złego Szatana. Nie podobają ci się katolickie wartości czy dogmaty - nie ważne - grożą ci piekłem i i tak musisz przestrzegać listy grzechów nawet jeśli połowy z nich nie uznałbyś nigdyt za złe. To tak jakby od małego zamykać dziecko w domu nie pokazując mu całego świata i jednocześnia cały czas wmawiać mu że cały świat którego tak naprawde nie zna jest zły...nawet jeśli spotka tam coś dobrego, lepszego niż w domu to i tak musi to być złe. Zastanów się proszę czy żeczywiście cały świat mógłby być "zły" a zamknięte mieszkanie w którym jesteś "dobre" bo tak Ci powiedzieli?? Czy inne wartości, religie, sposoby życia muszą być "złe" a chrześcijaństwo musi być "dobre" bo tak Ci od małego powiedziano i nawet nie miałeś czasu żeby zdecydować co tak naprawdę jest twoją własną drogą i jak chcesz żyć, jakie wartości są Tobie bliskie?? Przecież nie muszą się one zgadzać z wartościami wyznawanymi przez księży, papieży, cieśle z Nazaretu żyjącego 2 tys. lat temu ani z tymi spisanymi w Biblii...

Jeśli dotarłeś do tego miejsca możesz zrobić dwie żeczy - albo przemyśleć to co napisałem i pójść dalej jako wolny człowiek albo też uklęknąć i zacząć się modlić Nie mówie Ci którą z tych opcji powinieneś wybrać - czy nie lepiej abyś sam zdecydował?

Większość religii można podzielić na trzy poziomy:

1/ doktrynalny - wypływający z tradycji, dogmatów, opinii uznanych autorytetów, przywódców religijnych i mentalności samych wyznawców, którzy w większości już dalej się nie rozwijają duchowo. Oni też stanowią zdecydowaną większość w Kościele.
Jest to poziom największych różnic między religiami i najbardziej zapiekłego fanatyzmu.

2/ etyczno-moralny - doskonałości, cnoty, świętości. Na tym poziomie religie zaczynają się do siebie zbliżać. Wskazania jednej przypominają przykazania drugiej. To poziom ludzi świętych i tych którzy nie kierują się w życiu egoizmem.
Ten poziom osiągnąć też mogą bardzo zacni ludzie, którzy nie czują się związani z jakąkolwiek religią.

3/ duchowy, oświecenia, urzeczywistnienia swojej prawdziwej natury, poznania prawdy kasującej wszelkie wątpliwości co do natury tego świata itp. wglądy religijne.
Tu już wszelka różnica między religiami zanika. Pierwsi są ostatnimi a ostatni pierwszymi. Ktokolwiek chciałby tu rywalizować, natychmiast demaskuje swą ignorancję. Na ten poziom dochodzą jednak bardzo nieliczni.

Konkludując: Największe różnice między religiami zachodzą na najniższym poziomie, doktrynalnym. Na najwyższym, duchowym wszystkie religie potwierdzają tę samą prawdę. Stąd wniosek, że Jezus i Budda uczyli jednej i tej samej nauki, lecz każdy z nich na swój sposób.

Przecież doskonale wiesz, że on ma na myśli pewną grupę ludzi, pewnego stopnia świadomości. I doskonale wiesz, że uogólnia, ale jego wypowiedź nadal zachowuje sens, który chciał jej nadać. Przestań czepiać się słów, a spróbuj wysłuchać i zrozumieć, co on miał na myśli, spróbuj jego słowa odnieść do rzeczywistości. Może nie będzie się to zgadzało w 100 %, ale inteligencja pozwala dostrzec pewne podobieństwa. Można obiektywnie, bez emocjonalnie do tego podejść-wtedy się zobaczy, o co autorowi chodziło, i zobaczy się że dotknął w jakimś stopniu prawdy.

Nie wiem, może dlatego, że nie o to chodzi w dyskusji. Może chodzi o wzajemne zrozumienie, zmierzanie do zrozumienia siebie, podstaw naszego zdania, poglądów, nie wiem.

Wracając do meritum ujętym na wstępie, to w mniejszym lub większym stopniu wszystkie religie mają "genetyczny kod" totalitaryzmu, objawiający się właśnie tym, że tylko one są słuszne.