III. "Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną!"

2110 Pierwsze przykazanie zabrania oddawania czci innym bogom poza Jedynym Panem, który objawił siebie swojemu ludowi. Zakazuje zabobonu i bezbożności. Zabobon to pewnego rodzaju wynaturzony przerost religijności; bezbożność jest wadą sprzeciwiającą się, przez brak, cnocie religijności.

Zabobon

2111 Zabobon jest wypaczeniem postawy religijnej oraz praktyk, jakie ona nakłada. Może on także dotyczyć kultu, który oddajemy prawdziwemu Bogu, na przykład, gdy przypisuje się jakieś magiczne znaczenie pewnym praktykom, nawet uprawnionym lub koniecznym. Popaść w zabobon 37 #NAZWA? wiązać skuteczność modlitw lub znaków sakramentalnych jedynie z ich wymiarem materialnym, z pominięciem dyspozycji wewnętrznych, jakich one wymagają.

Bałwochwalstwo

2112 Pierwsze przykazanie potępia politeizm. Domaga się od człowieka, by nie wierzył w innych bogów poza Bogiem i nie oddawał czci innym bóstwom poza Jedynym Bogiem. Pismo święte nieustannie przypomina o odrzuceniu "bożków ze srebra i złota, uczynionych rękami ludzkimi", które "mają usta, ale nie mówią; oczy mają, ale nie widzą..." Te czcze bożki czynią człowieka pustym: "Do nich są podobni ci, którzy je robią, i każdy, który im ufa" (Ps 115, 4-5. 38 . Bóg natomiast jest "Bogiem żywym" (Joz 3,10; Ps 42, 3 i in.), który daje życie i działa w historii.

2113 Bałwochwalstwo nie dotyczy tylko fałszywych kultów pogańskich. Pozostaje stałą pokusą wiary. Polega na ubóstwianiu tego, co nie jest Bogiem. Ma ono miejsce wtedy, gdy człowiek czci i wielbi stworzenie zamiast Boga, bez względu na to, czy chodzi o innych bogów czy o demony (na przykład satanizm), o władzę, przyjemność, rasę, przodków, państwo, pieniądze itd. "Nie możecie służyć Bogu i Mamonie" - mówi Jezus (Mt 6, 24). Wielu męczenników poniosło śmierć za to, że nie oddawało czci "Bestii" 39 , odmawiając nawet udawania kultu. Bałwochwalstwo odrzuca jedyne panowanie Boga; jest nie do pogodzenia z Boską komunią 40 .

2114 Adoracja Jedynego Boga integruje życie ludzkie. Przykazanie adoracji samego Pana czyni człowieka prostym i chroni go przed zupełnym rozbiciem. Bałwochwalstwo jest wypaczeniem wrodzonego zmysłu religijnego człowieka. Bałwochwalcą jest ten, kto "niezniszczalne pojęcie Boga odnosi do wszystkiego, tylko nie do Boga" 41 .

Wróżbiarstwo i magia

2115 Bóg może objawić przyszłość swoim prorokom lub innym świętym. Jednak właściwa postawa chrześcijańska polega na ufnym powierzeniu się Opatrzności w tym, co dotyczy przyszłości, i na odrzuceniu wszelkiej niezdrowej ciekawości w tym względzie. Nieprzewidywanie może stanowić brak odpowiedzialności.

2116 Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do Szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość 42 . Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem - połączonym z miłującą bojaźnią - które należą się jedynie Bogu.

2117 Wszystkie praktyki magii lub czarów, przez które dąży się do pozyskania tajemnych sił, by posługiwać się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim - nawet w celu zapewnienia mu zdrowia - są w poważnej sprzeczności z cnotą religijności. Praktyki te należy potępić tym bardziej wtedy, gdy towarzyszy im intencja zaszkodzenia drugiemu człowiekowi lub uciekanie się do interwencji demonów. Jest również naganne noszenie amuletów. Spirytyzm często pociąga za sobą praktyki wróżbiarskie lub magiczne. Dlatego Kościół upomina wiernych, by wystrzegali się ich. Uciekanie się do tak zwanych tradycyjnych praktyk medycznych nie usprawiedliwia ani wzywania złych mocy, ani wykorzystywania łatwowierności drugiego człowieka.

Magia - zagrożenia
mw

Magia znana była większości starożytnych cywilizacjach, w których fukcjonowała w formie zabobonu albo praktyk religijnych. Tam też poajwiał się czarownik, mag czy szarlatan, odwołujący się do tajemnych mocy. Osoba taka cieszyła się zwykle silnym autorytetem nie tylko wśród zwykłych ludzi, ale i wodzów czy władców. Najczęściej sądzono, że szafarz tajemnych sił posiadał władzę nad magicznymi siłami, a nie na odwrót, że to siły zła zdobyły władzę nad nim samym. Podobnie jest i w dzisiejszych czasach: wróżący i posługujący się magicznymi akcesoriami uważają, że potrafią kontrolować nieznane siły. Tymczasem praktyka egzorcystów wskazuje jasno, że uprawianie magii i okultyzmu pod każdą postacią prowadzi do różnych form demonicznych zniewoleń.

Powszechność zjawiska magii wśród tak wielu różnych kultur nie może budzić wątpliwości co do istnienia i możliwości wykorzystania złych mocy. Dawniej zajmowanie się magią miało elitarny charakter. Dziś każdy, kto tylko zechce, ma łatwy dostęp do akcesoriów magicznych i podręczników okultystycznych, które reklamowane są w mediach bez jakichkolwiek zastrzeżeń. Co więcej, różne formy okultyzmu pojawiają się w lekturach dla dzieci i w zabawach podwórkowych (Harry Potter, Pokemony). Magię albo uważa sie ją za nieszkodliwą zabawę, albo fałszywie rozróżnia na białą i czarną.

Wg egzorcysty diecezji rzymskiej, ks. Amortha, magia nie jest jedynie czczą wiarą, ale odwoływaniem się do sił demonicznych, aby dla własnych korzyści wpływać na bieg wydarzeń i inne osoby. Zaznacza on, że chociaż magia wyraża się w różnych formach, to zawsze ma ten sam skutek: oddalenie człowieka od Boga i doprowadzenie go do grzechu i śmierci duchowej. Ponadto konsekwencjami mogą być opresje czy inne formy dręczeń ludzi przez złego ducha.

Czynności magiczne
mw

Rozróżnia się dwa rodzaje magii:
naśladowczą - opierająca się na zasadzie podobieństwa w formie i sposobie postępowania (np. lalka voodoo),
zaraźliwą - która opiera się na zasadzie kontaktu fizycznego (zarażenia).

W celu wywarcia wpływu na ofiarę, czarownik posługuje się jakąś częścią jej ubrania, ciała (włosy, paznokcie), czy fotografią. Wykonuje on obrzęd w określonych porach dnia lub roku z zastosowaniem pewnych formuł, przyzywając przy tym złe duchy. Rzucone zaklęcie może spowodować, że jego ofiara nabędzie odrazy do wszystkiego, co święte (obrazów, sakramentów, modlitwy), może także przejawiać w różny sposób zło. Zgubne skutki dotykają także osobę zlecająca dokonanie czaru.

Inne czynności magiczne mogą obejmować tworzenie mikstur, mieszanek, napojów, tworzenie talizmanów. Za ich pomocą można doprowadzić do zniszczeń nie ograniczających się jedynie do sfery duchowej ofiary, np. do usunięcia kogoś ze stanowiska, przymusowego związku małżeńskiego lub wywołania różnych chorób czy dolegliwości.

Zawodowi wróżbiarze, magowie i uzdrowiciele w pierwszych kontaktach ze swoimi klientami są bardzo życzliwi i zachowują się jak prawdziwi przyjaciele. Przekonują, że tylko oni potrafią rozwiązać wszystkie nasze problemy. Tak naprawdę jest to manipulacja i uzależniaie człowieka od swoich praktyk. Ponieważ kiedy dają klientowi talizmam lub inny "magiczny" przedmiot, mówią mu, że co jakiś czas musi być on doładowany jego energią. Za każde takie "doładowanie" trzeba zapłacić. W ten sposób wyłudzają oni duże sumy pieniędzy. Niektórzy z magów, uzdrowicieli itp., dla zmylenia ludzi wierzących, umiesczają w swoich gabinetach różańce, figurki świętych, krzyże. Ma to na celu wzbudzenie przekonania, że magia, uzdrowicielstwo, bioenergoterapia nie są niczym złym i są zgodne z nauką Kościoła. Sami często chodzą do kościoła, a w rytuał uzdrawiania wplatają modlitwy, niemniej ich praktyki okultystyczne stanowią dokładne zaprzeczenie religii i wiary w Boga. Sami często nie są świadomi, że swoim działaniem oddają się pod działanie demonicznych mocy.

O magii białej i czarnej słów kilka
X. - były okultysta

Na początku należy nadmienić, iż magia jest jedna. Jednak aby ułatwić sobie poruszanie się po niej, ludzie zaczęli ją dzielić na magię białą, czarną, zieloną, purpurową, szarą itp. Najbardziej znane (nawet laikowi) są te dwie pierwsze gałęzie. Wiadomo, że magia czarna jest "zła", a biała "dobra". Czy oby na pewno? Zaznaczyć należy, że moralność adepta ulega stopniowej (szybszej, lub wolniejszej) degeneracji, w obu "odmianach" magii -więc nie do końca wie on czy jego uczynki są obiektywnie złe, czy dobre (często dlatego, gdyż odcina się od wzorców moralnych i jest pozostawiony samemu sobie).

Ostatnimi czasy czarna magia cieszy się rosnącą w zawrotnym tempie popularnością. Jest fasynująca i pozornie(!) łatwiejsza. Wymaga przekraczania barier moralności, dobrego smaku czy strachu, oferując w zamian złudzenie mocy i panowania nad innymi. O ile opisy rytuałów i formułki są ogólnodostępne, tak pozyskanie "narzędzi" młodemu adeptowi może sprawić problem (ale to bolączka prawie wszystkich gałęzi magii).

Magia biała wymaga dużej siły woli, aby nie ulec "ciemnej stronie", dając w zamian poczucie elitaryzmu i szerzenia dobra. Nie należy zapominać jednak, że każda magia pozostaje w konflikcie z Bogiem. W białej przejawia się to rosnącą odrazą do Kościoła Katolickiego. Częstym przypadkiem wśród białych magów jest przechodzenie (z biegiem czasu) na obszar magii szarej (dziwacznej fuzji przeciwstawnych gałęzi), lub coraz dalej idące samookłamywanie się. Cechą wspólną zarówno ciemnej, jak i jasnej strony mocy jest stosowanie demonologii na wyższych szczeblach poznania. Czarny mag wywołuje Szatana (lub innego piekielnego stwora), aby zawrzeć z nim np. pakt. Ciekawiej sytuacja przedstawia się w magii białej. Tutaj mianowicie mag radzi się, albo prosi o przysługę "anioły", lub "opiekuńcze duchy". Oczywistym jest fakt, że w drugim przypadku Szatan działa sprytniej, podając się za ducha opiekuńczego np - oszukuje adepta magii.



Jeżeli chodzi o demonologię wypadałoby wspomnieć jeszcze o szeregu duchów tworzonych przez samych magów w różnorakich celach. Często dochodzi wówczas do wyrwania się takiego demona z pod kontroli i opętania niedawnego pana.



Na zakończenie wypadałoby dodać iż praktykowanie "czystej" czarnej/białej magii jest niemożliwe. Zawsze są jakieś odstępstwa na korzyść przeciwległego biegunu. I zawsze magia jest niebezpieczna.

Swoją opinię wyraziłam, to są tylko argumenty

A że uważam się za osobę wierzącą to uznałam, że mogę odpowiedzieć. Jeśli coś nie tak - przepraszam.

Dodam osobistą uwagę: moim zdaniem magia nie istnieje