Myślę,że dlatego,że znasz waską elitę buddystów żyjących u nas,którzy dążyli do tego,aby zostać buddystami.Katolikami za to w naszym kraju są ludzie w zasadzie od urodzenia i nie muszą się specjalnie starać .Gdybyś odwiedził jakis kraj w większości zamieszkały przez buddystów ,może miałbyś mniej idealny obraz.Pokój i wewnętrzną harmonię możesz też znależć w Chrześcijaństwie.Tylko u nas niektórzy duchowni bardziej angażuja sie np. w odwierty wód geotermalnych niż pracę nad spokojem wewnętrznym.Już ktoś napisał,że Buddyzm dotrze do Europy nie jako religia ale jako psychologia oraz ,że ostatnim geniuszem religijnym ,z którym Chrześcijaństwo będzie musiało podjąć dialog jest Budda.

Pojawia się kwestia idealizowania buddyzmu

Nie od każdego buddysty bije pokój, tak samo jak nie od każdego katolika bije niepokojem.

Pozdrawiam
/M

Katolicyzm nie ma zbyt wiele wspólnego z szukaniem "pokoju wewnętrznego", choć może on być domeną niektórych świętych i wielu nacyzów przekonanych o własnej doskonałosci. Zasadniczo jednak chodzi nam o zbawienie, a nie o psychoterapię.

Tak w zasadzie jest, że nie dotyczy większości katolików.
A tylko elitarnego i wysoce ekskluzywny marginesu.



Tu kwestia nie jest już tak jednoznaczna. To co zyskuje przeciętny katolik w kościele jest rodzajem psychoterapii, a właściwie psychomanipulacji. Otóż dostaje obietnicę zbawienia w zamian za całkowite podporządkowanie się wymaganiom kościoła.
To jest wielki dramat, bo kościół nigdy nikogo nie zbawił i nie zbawi.

A ja myślałem,że droga do Boga wiedzie właśnie przez pokój wewnętrzny.
Przykładowo "Reguła Św.Benedykta" uczy jak taki pokój osiągnąć.Psychoterapia może w tych przypadkach również być pomocna.
Może nie jest ona konieczna dla zbawienia ale w ziemskim życiu bywa całkiem użyteczna.

No ja też myśle, że jeżeli chodzi o psychoterapię najlepszy będzie psychoterapeuta

Pozdrawiam
/M

Na gruncie racjonalnym dość łatwo rozprawić się z koncepcją Boga analizując jego atrybuty, w których prawdziwość wierzą chrześcijanie.

Szantidewa VII w. - na temat kreacji ex nihilo:

Jeśli byt nie istnieje w tym czasie co nie-byt, to kiedy istnieje? Nie-byt nie zniknie, dopóki byt się nie pojawi, a ten nie może powstać, dopóki nie-byt nie zniknie. Podobnie byt nie może przejść w nie-byt, ponieważ jedna rzecz posiadałaby wtedy naturę ich obu.

Powodem, dla którego "nic" nie może stać się "czymś", jest to, że to "nic" nie może się przekształcić, nie tracąc swego stanu nicości i nie może też tego zrobić, tracąc go.

Jedna ze sprzeczności , do której prowadzi pojęcie pierwotnej przyczyny:

Jeśli Bóg jest niezmienny i poza światem - to nie może tworzyć, a jeśli jest wewnątrz świata, to nie jest niezmienny.
-----------------
Gdzie wiedzie ta droga?

Do pakowania mięśni kłapaczki

A gdzie ta:
http://wisla.naszemiasto.pl/kultura/590788.html

Trzeba by z nimi popraktykować nieco, by się dowiedzieć.

A może wystarczyłoby przespać się w trumnie?

Wątpie, tak samo, jak usiąść w pozycji lotosu nie oznacza odrazu medytować.

Pozdrawiam
/M

Co spanie ma do medytacji?
Ci pustelnicy w trumnach sobie śpią, a nie medytują. To są praktyki ascetyczne, mające na celu tzw. umartwianie się (czyt. utrupienie za życia).

A co sądzisz o tym, że regułę zakonną pisze im biskup, książę kościoła, który sam sypia w piernatach?

Witam. Wiara jest łaską, tak więc każdy kto prawdziwie wierzy otrzymał łaskę od Boga, a kto otrzymał tę łaskę prawdziwie musiał szukać Boga i otworzyć swoje serce na Niego. Bóg zna serce każdego człowieka i widzi czy naprawdę dany człowiek go szuka, jeśli znajduje odpowiedni grunt do wiary wtedy daje się poznać . Człowiek nigdy nie pojmie tajemnicy Boga to w końcu to Bóg stworzył człowieka a nie człowiek sam siebie. A takie szukania , dociekania, reinkarnacje to raczej do niczego nie prowadzi moim zdaniem . Sami siebie raczej nie jesteśmy w stanie się zbawić. Tak że Buddyzm wydaje mi się jakąś filozofią a nie wiarą. Ktoś stworzył ten świat, a raczej nie ktoś tylko Bóg który jest tylko jeden ale to trzeba mieć wiarę a tą tylko Bóg może nas obdarować jeśli bo będziemy szukać prawdziwie.

Ale o co Ci chodzi? Każdy może sobie wybrać taką scieżkę jaką chce.

Nie chodziło mi o spanie. Chodziło mi o to, że nie można na sobie poznać czegoś o czym się tylko czyta albo myśli. Podobnież, nie można zrozumieć co to znaczy medytować zaledwie siadając ze skrzyżowanymi nogami, zatem nie wystarczy przespać się w truminie, zeby doświadczyć tego, czym jest zycie wspomnianych ascetów. Trzeba to przeżyć.


A nic nie sądze. Słodkich snów

Pozdrawiam
/M