....a było to w "Ananda Sutta" SN 44.10

Zapytany przez Anandę, Buddha powiedział iż nie udzielił odpowiedzi, ponieważ udzielenie pozytywnej odpowiedzi na pierwsze to eternalizm [pogląd o wiecznej, niezmiennej duszy], a na drugie to annihilacjonizm [pogląd iż śmierć jest anihilacją świadomości].

No jak się ślubuje to warto dotrzymywać, ale z tym alkoholem to jak np. za jazdą samochodem lub przyjmowaniem antybiotyków - w obu tych drugich wypadkach oznacza to nieuniknione zabijanie (muszki, bakterie)...
Nie zapominajmy jednak o intencjach.
Jak się wsiada do samochodu z intencją zabijania muszek, albo pała żądzą mordu do bakteryj to jest to nie zbytnio buddyjskie
Podobnie jest z alkoholem - jak pijesz aby "się nawalić" to nie jest to działanie pozytywne, ale np. właśnie Eucharystia ma pozytywne intencje i nie chodzi w niej, aby "złapać fazę" czy coś podobnego...

Jest jeszcze jedna ważna sprawa, o której warto wspomnieć. Bo nie wiem z jakiej pozycji napisałeś to co wyżej (raczej nie buddyjskiej).

Jeżeli w buddyzmie jedynie rozum pozwalałby dojść do uniwersalnej prawdy wówczas żadna praktyka nie była by potrzebna. Ma się to zupełnie inaczej, oczywiście. Bez praktyki, samym czystym rozumieniem nigdy nie daje się osiągnąć tego co buddyzm próbuje przekazać, rozumie się jedynie słowa ale nie sięga tego, na co wskazują.

@lemoniada – medytacja nie jest wynalazkiem wyłącznie buddyjskim Kształtowała się niezależnie i występuje niemal w każdej z tzw. wielkich religii. Jeśli brakuje Ci medytacji w chrześcijaństwie to zapraszam tu: http://www.wccm.pl/index.php?id=150 i tu: http://www.lubin-medytacje.pl/main.php?menu=3.

@booker, Zencognito i Dominikdano – ciekawa dyskusja na pytanie czy można być jednocześnie buddystą i chrześcijaninem Dalaj Lama kiedyś powiedział, że to trochę tak jakby próbować przytwierdzić osłu głowę jaka – pytanie po co? Takie "2 w 1" - jako chemik mogę powiedzieć, że w praktyce kiepsko się sprawdza Myślę, że warto poznawać inne tradycje po to, żeby lepiej zrozumieć i doświadczyć swojej własnej. Ale trzeba się zdecydować w końcu na jedną i być jej wiernym, bo mieszanie może doprowadzić do jakiejś duchowej schizofrenii. Choć istnieli i istnieją mistrzowie duchowi/mistycy, którzy trzymali taką łaskę (czy jak kto woli wgląd) żeby życiem zaświadczyć, że nie ma „…Żyda ani Greka ani buddysty ani chrześcijanina …”
Pozdrawiam i dobrej nocy.

Kaycee, zgadzam się

@booker
Mam wrażenie, że chrześcijanie, którzy potrafią korzystać z dobrodziejstw buddyzmu (na poziomie intelektualnym i praktycznym) dla rozwoju swej własnej wiary i praktyki, bez jakiegoś wew. pomieszania to jednak dość specyficzna grupa. To osoby, które bądź urodziły i wychowały się w Azji i Azja ze swoją kulturą i mentalnością jest ich domem lub osoby, które spędziły w Azji sporą część swego życia i dobrze ją rozumieją – kilka przykładów tu podałeś.
Ale to co się dzieje np. u benedyktynów w Lubiniu na sesjach medytacyjnych z buddystami w ramach dialogu międzyreligijnego to nie jest próba łączenia buddyzmu i chrześcijaństwa. To tylko dowód na to, że umiemy wspólnie medytować i doświadczamy tych samych owoców medytacji (radość, pokój, miłość, współczucie itp) mimo różnic. Ale dla siedzących tam na poduszkach chrześcijan ten czas medytacji to czas bycia/trwania w obecności Boga, który jest bliżej nas niż my sami siebie. A dla buddysty?
Pozdrawiam wieczorową porą

A ja mam pytanie.
Jezus kiedyś powiedział tak:
Jana 14:6

Czy jakikolwiek związek naśladowców Chrystusa z buddyzmem, nie kłóci się z tą wypowiedzią?

Jezus powiedział "jam jest droga i prawda i życie". Jest to przekaz z najwyższego poziomu świadomości.
Tylko urzeczywistniony mistyk wie co to jest. Na poziomie umysłu nie sposób tego pojąć. Wszelkie teologiczne dociekania są więc chybione. Bowiem nie da się pojęciami przekazać prawdy dotyczącej świadomości mistyka.
Można ją ując w formie takiej, jak to powiedział Jezus - "jam jest droga i prawda i życie", ale to raczej wszystko co można.

Gdyby się dało to lepiej wyjaśnić, prościej opowiedzieć, to Jezus zrobiłby to sam, bez uczoności teologów. Dlatego wymysły tych ostatnich można bez żalu wyrzucić do kosza.

Natomiast da się te słowa, jeśli się pojmuje ich mistyczne znaczenie, inaczej nieco przedstawić.
I wtedy jest to bardzo bliskie buddyzmowi:
Jam droga (bezkresna, bez początku i końca) - wszystko. wszędzie i zawsze nie ustaje, ciągle przeistacza się (niczym płynąca rzeka, ale w Galilei rzeki nieraz wysychały, więc droga oddaje lepiej sens nieustawania),
Jam prawda - wszystko wszędzie i zawsze nie jest fałszem (tylko demaskując fałsz przejawiającego się świata poznaje się ostateczną i wyzwalającą z iluzji prawdę),
Jam życie - wszystko wszędzie i zawsze nie jest ani trochę martwe (nie ma różnicy między zjawiskami, wszystkie rzeczy i zjawiska są jednym nieustającym żywym Życiem. Mistyk jest tym bezkresnym życiem. W rzeczywistości nie ma nigdzie niczego martwego. Mistyk nie zna podziału na to co ożywione i nieożywione. Dla niego wszystko jest tylko ożywione).
Ale kto to pojmuje?

Jezus powiedział też "Ja jestem bramą, kto nie przejdzie przeze mnie nie będzie zbawiony".
Jakiż piękny koan! - przyznałby to każdy mistrz zen.

Paradoksalnie Ojcowie Pustyni i Mistrzowie Buddyjscy wypracowali (nie wiedząc nawzajem nawet o swoim istnieniu) niemal identyczny sposób kontemplacji oparty na krótkim zdaniu czy słowie. W nowoczesnym języku taką modlitwę/praktykę nazywamy medytacją a to zdanie/słowo mantrą.
To co sprawia, że nazwę tę praktykę chrześcijańską to moja wiara i doświadczenie Boga oraz moja mantra zawierająca Jego imię.
Na poziomie języka pojęć, definicji i intelektualnych przemyśleń znajdziemy pomiędzy buddyzmem a chrześcijaństwem równie dużo (o ile nie więcej) sprzeczności co podobieństw. Nie ma sensu temu zaprzeczać. Moim zdaniem jak się jest mocno osadzonym we własnej chrześcijańskiej tradycji to zaznajomienie się z buddyjską filozofią może tylko ubogacić.
I przypomniało mi się zdanie usłyszane na rekolekcjach z ust pewnego jezuity – hindusa. „czasem (a może i całkiem często) znajdziecie lepszych chrześcijan poza Kościołem” Dało mi do myślenia

Ja znam prostsze wyjaśnienie tych słów, bo informuje o tym Święte Pismo.

Mnie chodziło o coś innego.
Dalej Jezus powiedział: "Nikt nie przychodzi do Ojca, jak tylko przeze mnie".
To znaczy, że tylko nauki Jezusa są tą jedną właściwą drogą życiową.

A jakże często różnią się one od nauk buddyjskich.

Pismo Święte nie jest informatorem, a tylko kompilacją przeróżnych tekstów, z których każdy czerpie co tylko zechce. Nauka Jezusa jest też w nie wkomponowana poprzez dopisanie do żydowskiej Tory tekstów powstałych w kilkadziesiąt lat po jego śmierci - tzw. Nowego Testamentu złożonego z mniej lub bardziej dokładnych relacji naocznych świadków (4 szt. kanonicznych) , listów apostolskich, często nieznanego autorstwa i gnostyckiej apokalipsy, którą doklejono najpóźniej do kanonu.



A gdzie w tym cytacie to wyczytałeś?
Akurat tutaj niczego takiego Jezus nie mówi.

Mówi, że "Nikt nie przychodzi do Ojca, jak tylko przeze mnie" i dokładnie tylko to mówi.
Ale niewielu pojmuje znaczenie tych niezwykłych słów.
To jest właśnie przekaz z najwyższego poziomu świadomości, skierowany do mistyków intuicyjnie chwytających znaczenie. Trafia wprost w ich osobiste doświadczenie duchowe.
Dla zwykłych ludzi brzmi to najczęściej jak paradoks, albo traktują to jak poezję, rodzaj utworu, który chcą zinterpretować na zasadzie -"co autor słów chciał przez to nam powiedzieć?"

Tak na marginesie: Jezus jest osobą...

Jezus jest osobą z punktu widzenia zwykłych ludzi.
Był nią za życia i jest obecnie, ale nie jest osobą z poziomu świadomości mistyka.
Właśnie mistyk "przychodzi do Ojca" tylko "przez Jezusa (Jezusa-mistyka, nie-osobę)".

Nie-osoba to człowiek, który zmienił świadomość, kompletnie utracił siebie, przestał być czymś osobnym, oddzielonym od wszystkiego, dzięki temu, tej bezosobowej świadomości poznaje Ojca bezpośrednio. Jakakolwiek osoba, ograniczona sobą, nie może tego dokonać.
Nikt nie przychodzi do Ojca, a jedynie mistyk.

Mam inne zdanie na temat Pisma Świętego.
Natomiast buddyzm na poczatku swojego istnienia nie miał w ogóle świętych pism.
Wartości przekazywano z ust do ust.
Dopiero wiele lat później (około 500) podjęto się spisania owego, w zasadzie nie mając pewności, czy nadal jest to nauka Siddharthy Gautamy.
Jest zresztą wielu nauczycieli, którzy innych uczą swojej wersji oświecenia (Budda to "Oświecony").

To proste słowa i nie ma się tu potrzeby doszukiwać jakiegoś mistycznego przesłania.

Jeżeli ktoś chce mieć uznanie w oczach Ojca Jezusa, to musi się w życiu kierować tym, co mówił Jezus.