Pewnie mnie niedługo i tak zbanują.


Kiedyś "w starych dobrych czasach" dostawało się ekskomunikę z ich strony. Teraz musisz latać z papierami i upraszać, żeby łaskawie raczyli skreślić cię z ksiąg parafialnych czy innych list. Postęp cywilizacyjny?


Stagnacja polskiego rodzimowierstwa to temat na osobną dyskusję w sumie.


W pogaństwie magia z religią się przeplata bardzo ciasno.

Można w dyskusji np. spróbować wypracować jakieś konstruktywne wnioski z błędów przeszłości, ocenić, czy dziś sprawy idą w dobrym czy złym kierunku, zastanowić się, jak w tej dziedzinie poruszać się w świecie, o kótrym już wiemy, że jest ujmowany z różnych perpektyw... ot, chocby żeby nie zakładać z góry, że akt zmycia chrztu/desakralizacji jest każdorazowo wyrazem wrogości lub po prostu kpiną z Kościoła, bo może ludziom coś takiego bywa czasem jednak potrzebne?

Mam tylko jedno pytanie.
Czy chcesz dojść do jakiejś obiektywnej prawdy ma temat tego, czy chrzest da się "wymazać" i jakie kryteria obiektywności wtedy przyjmiesz, czy chcesz po prostu sobie popisać?

Nie ma czegoś takiego jak usunięcie z ksiąg. Co najwyżej adnotacja o dokonaniu apostazji.
I nie jest to równoznaczne ze "zmazaniem" chrztu.
Fakt bycia ochrzczonym pozostaje faktem.

Wiem

A ty?

A ja?
Ja chcę sobie pomoderować i poanalizować, co, jako autor tematu, chcesz powiedzieć.

Skoro zaczęło się odbijanie pytań to znaczy, że mogę już temat zamknąć jako nie rokujący, czy jednak chcesz jakiejś poważnej dyskusji?

Zatem: jak myślisz, czy w odczuwanej przez niektóre (ciekawe w sumie, jak liczne) osoby potrzebie dechrystianizacji/odchrzczenia można upatrywać pokłosia przesadnej masowości chrztów, niskich wymagań wobec chrzczonych? Historycznie i współcześnie.

Kto jest adresatem tego pytania, bo się zgubiłem.

Jakie obiektywne kryteria?
Trudno w zasadzie powiedzieć, bo samemu Kościołowi koncept się zmienia po co jest chrzest - niedawno np. ogłosili, że zmarłe niechrzczone dzieci jednak idą do nieba, a nie do Otchłani. Tym samym w zasadzie podważając sens chrztu niemowląt niejako - taki trochę gol samobujczy. Ale to nie ma zdaje sie mocy wiażącej i w ogóle ogłoszone bo teologom "tak się wydaje".

Z drugiej strony jeśli jednak odrzucić zbawienie nieochrzczonych noworodków to - to teorie o Miłosiernym Bogu mozna sobie niejako między bajki włożyć.



Pytanie czym jest chrzest i to jak właściwie dział zabija katolicyzmowi niezłego ćwieka.

Co tu się dziwić, że poganie się go niejako boją?

Ciekawe jest to, co napisałeś. Możesz mi wskazać jakiś dokument z taką nauką?

Fakt, mała wtopa. KRK sprytnie wybrnął z tego limbusa oświadczając, że na Niebo dla dzieci zmarłych bez chrztu ma nadzieję...

Zdaje się, że nie są zachowane jakiekolwiek dokumenty wczesnośredniowiecznego pogaństwa, a rytuały, do których wątkotwórca nawiązuje w pierwszym poście, zostały wykoncypowane lub zgoła objawione przez Szatana swoim czcicielom.

Z drugiej strony, w wypadku, gdyby (zakładając, że coś takiego w ogóle miało miejsce, a nie jest li tylko konfabulacją zainteresowanych tym antychrześcijan) religia rodzima wspierała radny styl rządzenia, w którym przywódca jest pierwszym z pośród równych sobie, chrzest całego narodu można zinterpretować jako swoisty zamach stanu, wprowadzający nadrzędne i jedyne Bóstwo, którego relacja z zastępami podlegających Mu duchów, ma być odtąd wzorem jedynie uprawnionej relacji panującego do starszyzny.
Tu warto przypomnieć, w jaki sposób doszło do chrystianizacji Irlandii, gdzie św. Patryk podbił serca pogan głównie tym, że nie bał spokojnie spać w sytuacjach, w których dzielni i potężni pogańscy woje dosłownie umierali ze strachu. To właśnie najmocniej przekonało irlandzkich rodzimowierców, że patrykowe Bóstwo jest najsilniesze, a nawet nadrzędne wobec wszystkich innych. Dlatego z ochotą przyjmowali chrzest, pragnąc, jak każdy wojownik, służyć pod komendą zwycięzcy.

P.S. Po powtórnym przeczytaniu swojego postu, pozwolę sobie (wraz z przeprosinami) złożyć gratulacje wszystkim, którzy przezeń przebrnęli.

Pisanie o "sprycie" Kościoła jest protekcjonalizmem.