Rozważania na temat I Listu do Tymoteusza

muzzy

Mam trzy pytania które zrodziły mi się po przesłuchaniu następujących fragmentów listu:
Rozdział 3:
2 Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony2, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, 3 nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, 4 dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. 5 Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży?

No właśnie - jak? Celibat jest niebiblijny. Dlaczego odrzucenie tego średniowiecznego wynalazku tak się opóźnia zwłaszcza, ze Św. Paweł nauczał że biskup oprócz trzeźwości i niskłonności do bicia powinien mieć żonę? Zdaję sobie sprawę z tego, że to nie Św Paweł pisał ten list, ale to jednak kanon Pisma.

Rozdział 4:
1 Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów. 2 [Stanie się to] przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane. 3 Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, [nakazują] powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę. 4 Ponieważ wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre, i niczego, co jest spożywane z dziękczynieniem, nie należy odrzucać.

Wyżej znowu o celibacie. W "ostatnich czasach" (czyli kilkaset lat temu) niektórzy zaczęli zabraniać wchodzić w związki małżeński. Chodzi oczywiście o Kościół Rzymskokatolicki. Jak katoliccy teologowie tłumaczą tę sprzeczność z Pisma z Tradycją? No i dlaczego nie nadeszły czasy ostateczne? (Albo to małe opóźnienie)

Rozdział 5:
9 Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża, 10 ma za sobą świadectwo o [takich] dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmyła nogi świętych, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele. 11 Młodszych zaś wdów nie dopuszczaj [do służby Kościołowi]! Odkąd bowiem znęciła je rozkosz przeciwna Chrystusowi, chcą wychodzić za mąż. 12 Obciąża je wyrok potępienia, ponieważ złamały pierwsze zobowiązanie. 13 Zarazem uczą się też bezczynności krążąc po domach. I nie tylko są bezczynne, lecz i rozgadane, wścibskie, rozprawiające o rzeczach niepotrzebnych.

Nie wiem czy w instrukcji dla proboszczów jest o tym, żeby na służbę na plebanii czy przy kościele w inny sposób brać tylko wdowy >60 lat, które obmywają nogi itp. ale to nie jest moje pytanie. Dlaczego młode wdowy autor listu uważa za takie, które chcą wyjść za mąż, ze uczą się bezczynności krążąc po domach, są bezczynne i wścibskie i rozprawiające o rzeczach niepotrzebnych? Czy tak jest dlatego, że w Piśmie napisano, czy tak było tylko w I w.?

Bardzo proszę o rzeczową odpowiedź na powyższe trzy pytania, jestem bardzo ciekawy interpretacji.