Swoją drogą to ciekawy wątek... może by tak go odświeżyć? Ankieta jest dziwaczna bo nie uwzględnia jednej odpowiedzi - 'uznaję prymat ale duchowy, niejurysdykcyjny'. Po za tym trudno się nie zgodzić że Piotr był wybranym apostołem, jednak nie stwierdza to faktu że pozostali mieli mu się kłaniać (Pawłowi by to nawet przez myśl nie przeszło!).

Dlatego nie mogę uznać papiestwa takiego jakim jest. Kto się chce posprzeczać?

Czwarta opcja dodana

Didymos - przyznam że nie rozumiem...
Z jednej strony piszesz:


A z drugiej


Hierarchiczność i pokora powinna dotyczyć zatem jedynie liturgii?

I czym jest tamto stwierdzenie JP II


jeśli nie tym, czego oczekujesz, stwierdzając:
Prymat to przede wszystkim "przewodniczenie w miłości" i służenie pozostałym Kościołom lokalnym

Czego Ci brakuje, lub co przeszkadza? Na czym polega różnica rozumienia dla mnie niemal identycznych słów?

"Kłaniać się" użyłem w znaczeniu być podległym. Ja bardzo lubię instytucję pokłonów i znaku krzyża. Nie wyobrażam sobie prawdziwej modlitwy bez oczyszczenia krzyżem i pokłonów. To pomaga w skupieniu i nie pozwala zasnąć np. w ławce Kłaniam się ludziom, chcę im usługiwać (=pomagać). Posługa to też miłość. A czy przypadkiem biskup Rzymu nie ma w tytule "Sługa sług Bożych"? Żaden z apostołów nie podlegał Piotrowi, który był "umiłowanym bratem", z najtrudniejszą misją w Rzymie. Co wcale nie znaczyło że Paweł nie mógł mieć innego zdania I chwała mu za to bo nie wiem czy powstałyby jego listy gdyby Piotr zakazał mu nauczać pogan. Zakazywał zresztą, ale był równy Pawłowi, więc nie mógł nic zrobić. Dzięki temu zostaliśmy ochrzczeni
Zapomniałem dodać że każdy arcybiskup kłania się biskupowi, a każdy patriarcha wiernym. I co?


To jedno z piękniejszych słów JPII.
Wiesz czego mi tak naprawdę brakuje? Braku realizacji tych słów przez biskupa Rzymu. To wszystko co mówił to były Weberowskie "typy idealne", mające mało wspólnego z rzeczywistością. Przykładem jest Dominus Iesus, które będę wytykał KK do znudzenia, ponieważ bardzo boli. Boli tym bardziej iż JPII wydaje się w tej sytuacji mieć wiele twarzy. Nie trudno zauważyć dwutorowość działania KK. Z jednej strony akcja pod hasłem "ekumenizm" (pod berłem papieża), a z drugiej "tylko KK posiada pełnię". To zadatki na schizofrenię. KK musi się w końcu opowiedzieć po jednej stronie: ekskluzywizm i pozostanie we własnym błotku, bądź inkluzywizm i otwarcie się na ludzi, przy okazji może powrót do Tradycji Apostolskiej, Tradycji Kościołów lokalnych.

Wszystko w gestii Benedykta XVI

Witam wszystkich. Przeczytałem wasze posty i ogólnie widzę to tak:




1. Piotr wyróżniny jako kamyk (petros) niosący wiarę Skały (Petry) tj. Chrystusa (Mat. 16:18; 1 Kor. 10:4)
2. Piotr został wybrany do pasienia owieczek (ludzi) a wiemy, że byli to ci z Izraela i nie Izraela-Jana 10:16; Jana 21:16
3. Piotr został wybrany z myślą jaką wyznał tj. że Jezus jest Mesjaszem. Jego „wiara” niczym wiara Abrahamowa nawiązywała do wszystkich narodów czasem zwanych poganami. Dlatego też czytamy w Dziejach apostolskich właśnie o tym wybraniu Piotra na tę posługę–Dzieje 15:7
4. Być może Piotr był w Rzymie, ale jeśli mamy dochodzić, czy był tam ustanowionym biskupem nad biskupami w dzisiejszym słowa znaczeniu, albo wogóle biskupem ? Orygenes podaje, że Ignacy był cytuje „drugim następcą Piotra na stolcu biskupim Kościoła Antiochii” (Orygenes, Homilia VI in Lucom). Tak więc Piotr był napewno biskupem w Antiochii. Czy Piotr był biskupem najpierw w Antiochii a potem w Rzymie? Wiemy tylko z pewnych relacji, że Piotr z Pawłem głosili w Rzymie i wzmacniali kościoły i (wspólnoty) i byli biskupami równożędnie (patrz: Klemens Rzymski –ostatni punkt tego artykułu).
5. W pierwszych wiekach słowo „Kościół” nie oznaczało często jednego dominującego, ale określone obszary wspólnot na Ziemi. W Rzymie podporządkowane były wszystkie związane z Rzymem. To, że Klemens pisał i doradzał Koryntowi (list Klemensa z Rzymu do Koryntian), to jeszcze o niczym nie świadczy. W pierwszym wieku Jakub przewodniczący Kościoła w Jerozolimie także doradzał np. Antiochi , tam gdzie swego czasu biskupem był Piotr (Dzieje ap. 15:6,7,13) . Piotr być może był wysłannikiem swojego kościoła z Antiochii. Ta sama kwestia którą rozpatrywano a w której uczestniczyli Piotr i Jakub zaistniała ponownie i opisano ją w Galatów 2:11,12. Ciekawostką jest że Piotr został zganiony przez Pawła, który był świadkiem ostatniego soboru na którym ustalono sprawę co do obrzezania. Stronami a dokładnie osobami które w tej sprawie , przewodziły i dysputowały był Piotr i Jakub. Dwie ówczesne potężne postacie ówczesnych Kościołów. Historia podaje także co do Jakuba : „Klemens do Jakuba, brata w Panu, biskupa biskupów, który rządzi w świętym kościele hebrajskim w Jerozolimie oraz w kościołach wszędzie założonych (prawdopodobnie nawiązanie do wspólnot na terenie hebrajskim)” . Euzebiusz w Historii Kościoła w rozdziale siódmym podaje: „również tron Jakuba, który jako pierwszy od Zbawiciela i apostołów otrzymał biskupstwo Kościoła jerozolimskiego, a którego księgi boże nazywają bratem chrystusowym, aż do naszej przechował się chwili. Bracia zaś tamtejsi z pokolenia na pokolenie w wielkim go mieli poszanowaniu i jasny tym złożyli dowód, jak nadzwyczajną czcią w dawnych czasach i jeszcze teraz otaczano i otacza się mężów, że są mili Bogu. Tyle w tej sprawie”. Co do wspólnoty (Kościoła) innego obszaru niż hebrajska jurysdykcja historia podaje: “„Na biskupstwo kościoła rzymskiego został jako pierwszy po śmierci męczeńskiej Pawła i Piotra wybrany Linus ” ( historyk Kościoła, Euzebiusz - KG III, 2; III, 21). Tak więc były rejony w których silnie akcentowano autorytet przewodniczacego nad określonym kościołem,ale nie było jednego dominującego w którym by rządził biskup biskupów nad Rzymem, Jerozolimą itd.
6. Oczywiście, że były sytuacje, które z mocy ważnego priorytetu powodowały, że kościoła z Rzymu musiały usłuchać inne lokalne a nawet być może pozalokalne wspólnoty. Historia podaje: „
Rok 180 - "Ad hanc enim ecclesiam propter potentiorem principalitatem necesse est omnem convenire ecclesiam, hoc est eos, qui sunt undique fideles, in qua semper ab his, qui sunt undique, conservata est ea, quae est ab apostolis traditio."( Z tym bowiem Kościołem z powodu jego priorytetu musi się zgadzać każdy Kościół, to jest ci wierni, którzy gromadzą się zewsząd).
Tzw. św.Ireneusz
W Dziejach apostolskich mamy jednak inny Kościół np. Jerozolimski, który z powodu swojego priorytetu nauczał tych z Antiochii, Syrii, Cylicji (ustalony dekret). Sam Jakub prócz Piotra, Jana i Pawał pisał i pouczał. Widzimy więc potężne wspólnoty ,które zwały się Kościołami, które miały swoich przewodzących. Kiedy wg. Historii Jan apostoł wrócił do Efezu,to będąc biskupem pouczał. Wcześniej nadal był tym, który z racji swojego priorytetu wysłał pouczenia do siedmiu zborów: Efez, Smyrna, Pergamon, Tiatyra, Sardes, , Filadelfia. Dodatkowo Jan pisząc prawdopodobnie już listy w Efezie podał, że kto go i jego wspólnoty nie słucha, to nie słucha Boga (1 Jana 4:6).Jego nauczanie było również dominujące w sprawie określonego priorytetu.
7. Dowody wskazują, że Piotr był szczególnie wybrany , ale i Paweł i Jakub i Jan, ale każdy wg. uznania Bożego i według określonego kontekstu. Nikt z nich jednak nie zawiadywał całą społecznością Kościoła na Ziemi wobec wszystkich obszarów jako biskup biskupów. Potwierdza to Hegesippus (Hegesippos), należący do pierwszego pokolenia proapostolskiego. Pisał on: „Rządy w Kościele objął razem z apostołami brat Pański, Jakub, ten sam, którego od czasów Chrystusowych aż do naszych, wszyscy zwali Sprawiedliwym, jako że wielu innych nosiło imię Jakub”.
8. Do czwartego wieku słowo papas czyli “ojciec” było używane wobec całego tzw. dziś duchowieństwa (Wikipedia). Tak więc argument, że jak znaleziono na temat Kaliksta I (217 – 222) napis w katakumbach dowodzący, że nazywano go “papas” to nie oznacza, że był “papieżem” w takim słowa znaczeniu jak dziś tzw. “papież”. Wielu było nazywanych “papieżami” czyli ojcami. Nawet sam Paweł . Papas wywodzi się bowiem od patria (ojcostwo). Dopiero od IV wieku słowo “papas” przybrało inny wydźwięk.
9. Rok 107 - Ignacy z Antiochii, pisze list do Rzymian w ktorym nazywa Kosciol rzymski "przewodzacym w milosci". Czy to oznacza, że był przewodzącym wszystkim wspólnotom na Ziemi? Nie. To oznacza, że w pewnym okresie przewodzili w miłości. Tak jak inne zbory kościół w Rzymie miał swój czas (por. Obj. Jana 2:4).
10. Jeśli chodzi o Linusa to Klemens Rzymski podaje, że to był “trzeci z rzędu tamtejszych biskupów, po Pawle i Piotrze”. A więc wyraźniej i dobitniej widać, jak nawet Paweł miał okazję być biskupem Rzymu,którego to zrównano z Piotrem.
WNIOSKI: Kościoły określonych rejonów powinny mieć swoich biskupów (episkopos a także presbiteros) , ale także winny słuchać braci ,którzy mają poznanie mądrości (1 Kor. 14:29). Tak jednak nie jest we współczesnym świecie. Słowa Jezusa zostały zarzucone. Ten kto chce być pierwszy powinien być sługą. Czyli każdy powinien się wyprzedzać w tym, by kościoły współpracowały a określone rejony które posiadają swoich przewodnicząchy, by słuchały nauczania biblijnego. Niestety dziś słychac echo synów grobu: KTO BĘDZIE PO TWOJE PRAWICY A KTO PO LEWICY? Straszne ale wg. mnie prawdziwe. Wypychanie się by być Kefasowym (Piotrowym, Apollosowym, Pawłowym itd. ).

Pozdr.