Johnny99->

Nie, nie mam problemów z samoakceptacją. Ani ochoty na dyskusje z Panem na mój temat.

Daleko nie zajdziesz, jak będziesz dyskutować tylko z ludźmi, którzy ci przytakują.

Czy ja wyraziłam się niejasno?
Kolejne ad personam będę zgłaszać.

Społeczności. Komuny. Squatu. Społeczeństwa w skali mikro. Czy sataniści potrafią egzystować tylko jako "cząstki elementarne", wymieniające od czasu do czasu między sobą fotony, ale w zasadzie bytujące osobno w pianie kwantowej?


E! Coś mi się nie chce wierzyć. Na satanie był taki jeden, mój imiennik z numerkiem. Tutaj też się jeden wielbiciel Crowleya kręci. : P


Nie ma płaskich gór. : ) Nawet na stołowe trzeba się powspinać.


Tak, ludzie są różni, kwadratowi i podłużni... a chrześcijanie i tak będą twierdzili, że ich religia stanowi panaceum, dla każdego i w dodatku za darmo. Potem okaże się, że Bóg wymaga czegoś niewygodnego, sumienie delikwenta jest ukształtowane niezgodnie z wzorcem, a ksiądz przychodzi do domu tylko "po kopercie"...


Za dużo go jest przede wszystkim.


Co nie jest takim nonsensem zwyżywszy, że pojęcie honoru ukształtowało się własnie z mieszanki germańsko-chrześcijańskiej i bez barbarzyńskiego pogaństwa by go nie było.

Mnie pociągają, oczywiście, misteria, ponieważ nic o nich nie wiadomo.


Uważaj, żebyś się nie zakochała w swoim byłym ślubnym. Powracający motyw w hinduskiej kulturze ludowej.

Lurker->

Nie wiem jak inni sataniści, ja jestem jedna Zresztą myślę, że to tak naprawdę zależy od człowieka. Albo jesteś osobą, która nadaje się do tego by funkcjonować w grupie, albo wręcz przeciwnie. Pytanie można postawić czy satanizm przyciąga bardziej któryś typ osób. Ale nie znam na to odpowiedzi.

Ja sama nie za bardzo odnajduję się w grupie. A nawet jak już zaczepię się do wspólnego projektu, to i tak traktuję to bardzo luźno. Jestem zawsze gdzieś tam obok, i bardzo umiarkowanie zaangażowana. Średnio się z tym wszystkim utożsamiam, bo to rzadko odpowiada indywidualnym potrzebom. I grupę raczej opuszczam bez żalu.
Natomiast przywiązuję się do wybranych jednostek. Jak już zaskoczy coś fajnego między mną a drugim człowiekiem i nam po drodze, to tak, chętnie działam wspólnie i przechodzę na 'my'. Wtedy to jest takie naturalne i sprawia przyjemność. I w taki czy inny sposób boli jak się skończy.
Natomiast wspólnoty generalnie nie są dla mnie.

Zresztą do tego jeszcze dodatkowo odniosę się potem, jak będę odpisywać Ci w innym wątku. Tam też o to zahaczę.


Kręcił, chciałeś powiedzieć. Dopóki bana nie dostał. I teraz już się nie kręci, a niektórym jest smutno


Co racja, to racja.
Z drugiej strony, lubię góry miedzy innymi za to, że nie są płaskie


Wiesz... nikt im nie zabrania twierdzić. Tyle że ja tego nie kupuję. Co z tego, że reklama, co z tego że za darmo, jak nie wszyscy to tolerują. Jeśli łykasz coś co Ci szkodzi, to kiepsko się czujesz, a w końcu zrobisz sobie krzywdę. I nic tu z tego, że komuś innemu służy.


To jedno. Ale to o czym pisałam powyżej, to drugie. Jeśli dla kogoś duchowość jest ważna a nie obojętna, to niewłaściwe realizowanie może tylko zaszkodzić.


Zgadza się.


Mnie w jakimś stopniu również. Ale i barbarzyństwo, w pewien sposób oczywiście, mnie pociąga.
No ale widzisz, ja już tak mam - tu skubnę, tam uszczknę, a potem sobie ulepię coś całkiem swojego


A to by było takie bardzo złe?
Wierzysz w Przeznaczenie?

Rzecz w tym, że człowiek musi, inaczej się udusi. Funkcjonować w grupie, znaczy. Homo sapiens jest zwierzęciem społecznym i jest do społecznego bytowania przystosowany jak ryba do oddychania wodą.


Mnie takie rzeczy wprawiają w rozbawienie. Nie wiem, może mi czegoś brakuje w mojej mózgownicy, ale nie potrafię się utożsamić z "projektem" na tyle, by czuć się częścią grupy. To jest przecież tylko praca, sposób na zarobienie pieniędzy. Owszem, nie powinniśmy w związku z tym uprzykrzać sobie życia, maszyna winna działać gładko i bez zgrzytów, ale dodawanie do tego jakiejś "społecznościowej" czy "lojalnosciowej" nadbudowy to już fanaberia menedżerów przerażonych, że ktoś odkryje, że tak naprawdę to oni ze swoim "fachem" (i dyplomem!) są w firmie zbędni.

Przy czym mam dziką nadzieję, że nie rozmawiam z menedżerką właśnie...


A ja nie wiem. Zawsze czegoś mi brakowało w relacjach z innymi ludźmi, jakiegoś takiego iskrzenia (ale oczywiście nie erotycznego), które zaowocowałoby trwałą i wzajemną przyjaźnią. Ktoś zresztą ten mój głód wykorzystał, cwaniaczek taki mazowiecki. Ogólnie people are harsh. Kiedy się do tego przyzwyczaiłem i to zaakceptowałem, mizantropia wynikła w sposób naturalny.


Ja bym się chyba dobrze w squacie czuł.


Aha. No to pora chyba budować przyczółek na Imladis. Mają tam rodzimowierców, a nawet tarocistów!


Dobrze powiedziane. Tylko że to nie jest tak do końca reklama. Reklamuje się towar, produkt żywnościowy, który w końcu zamienia się w... wiadomo co. A tutaj mamy raczej coś bliższego obietnicy politycznej. Warto by było zacząć wreszcie kapłanów religij rozmaitych z ich obietnic rozliczać.


Szczerze mówiąc, nigdy nie zrozumiałem tego pojęcia. Może dlatego, że Pana Boga zawsze traktowałem jako byt istniejący realnie, namacalnie, a nie tylko w wyobraźni. Teraz, kiedy przerzuciłem się na kult Erydy, coś jakby zaczyna do mnie docierać.


Co tylko zaskarbi Ci chrześcijańskie "komplementy". Ale jak to klarowałem komuś na PW, ludzie dzielą się tych, którzy przyjmują Prawdę zawartą w religii za swoją i tych świadomych, że Prawdę to noszą oni sami, w sobie.


A to już zależy od zysku karmicznego z tego poprzedniożyciowego związku. : )


Nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Prędzej mogłabyś mnie zapytać, czy wierzę w determinizm (nie wierzę).