Zamyśliłem się nad tym. Spodobało mi się, więc zamyśliłem jeszcze raz. Generalnie to ja traktuję Erydę osobowo (tak została mi przedstawiona w Principiach), ale gdybym miał się przekręcić na wiarę w Jaszę, Nyję i Marzannę, to sam nie wiem, jak bym do Nich podchodził. Chyba jak do metafor pewnych zjawisk przyrodniczych, służących oswajaniu, uczłowieczaniu, zaprzyjaźnianiu się z Nieludzkim. Do pewnego chwytu filozoficznego, mocnego jak dobre wino. No bo szczerze, Aluś ma tu sporo racji. Wierzyć w Boga Burzy? Chociaż po pięciu butelkach tequilli nie w takie rzeczy...

ARHIZ, czytasz to? Jak Ty interpretujesz Pana Śiwę?

Lurker->

Ano właśnie. Tyle że dla mnie czymś znacznie bardziej nieprawdopodobnym, żeby nie powiedzieć niemożliwym, jest jakiekolwiek bóstwo o cechach wybitnie ludzkich, wyróżniające z tego całego ogromu (Ziemia, nie mówiąc o wszechświecie) akurat człowieka, wymyślające sobie absurdalne zakazy i nakazy, chorobliwie łaknące wielbienia w formie rytuałów, itd., itp... Wszystkie tego typu wiary i religie odrzucam, widzę tu tylko wymysł ludzki i ludzkie ego. I żadna ilość flaszek mi tu na zmianę sposobu postrzegania nie pomoże

To co nas otacza, świat, wszechświat, jego ogrom i różnorodność, i taka małość w tym wszystkim człowieka, wyklucza jak dla mnie możliwość wpisania tego wszystkiego w takie ludzkie ramy i ludzkiego, szczegółowo opisanego, Boga. Natomiast pogaństwo nie traktowane dosłownie tylko właśnie jako forma pewnych metafor, po odrzuceniu tej ludzkiej otoczki, ma dla mnie sens. Bóg nieosobowy, jakaś Siła Wyższa, przejawiający się we wszystkim co istnieje, co nas otacza (również w człowieku, ale dokładnie na tej samej zasadzie jak we wszystkim innym, z tym że te inne przejawy mi osobiście podobają się bardziej ), to tak, to ma dla mnie dozę prawdopodobieństwa. Dlatego prędzej zobaczysz mnie kontemplującą nad strumykiem, czy przebywającą wśród drzew, by czerpać z nich energię, niż stawiającą na piedestale i wielbiącą jakiegokolwiek człowieka, który rzekomo miałby być lepszy od innych, bardziej boski niż reszta, łącznik z jakimkolwiek Bogiem osobowym... Ta druga opcja, nazywając to po imieniu, po prostu nie mieści mi się w głowie. Naprawdę, pomimo dobrych chęci czasami, nie jestem w stanie przyznać tu choćby szczypty możliwości prawdopodobieństwa (nie mam na myśli tylko chrześcijaństwa, a wszelkie wiary tego typu). Do pogaństwa (rozumianego niedosłownie) zdecydowanie mi bliżej
Takie jest moje postrzeganie

Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15,13)....Jak mnie umiłował Ojciec, tak i ja was umiłowałem (J 15,9).
Co jeszcze dodać?


Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy (J 16,13) - jak widzisz jednak Przewodnik.


Bóg stwarzając świat ustanowił prawa natury, więc ich nie łamie i żadne wydumane opiekunki źródełek nie są władne ich zmienić.


Jak godny zaufania jest człowiek.
Naród wybrany nie był równolegle zdeterminowany aby wszystko czynić wedle zamysłów Boga.

Dziś po południu na ulice Warszawy wyjedzie rowerowa Masa Krytyczna.
Setki rowerzystów przejeżdżają przez miasto zawsze w ostatni piątek miesiąca. Wspólne przejazdy organizowane są od 15 lat. Kolumna startuje jak zwykle o godz. 18 z pl. Zamkowego. Tym razem do przejechania będzie 27 km.

http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34 ... MAPA_.html

Co o tym sądzicie?

A co cyklista tutaj kręci?
Cyklista będzie ukarany!
Był ogier,
Jest wałach!
Kto mu kazał kochać się w pedałach?


Dosyć zaskakujące w ustach satanistki: odrzucanie wytworów ludzkiego ego? Satanizm to przecież filozofia "świętego egoizmu". : )


Bóg nieosobowy jest dla mnie osobiście... dość dziwny, jeśli miałby istnieć realnie (transcendentnie, po spinozowsku czy jeszcze jakoś inaczej); co innego gdyby były to zwykłe "ludzkie wymysły". Chrzescijanie podniosą oczywiście w tym miejscu raban: ludzkie wymysły! To nie jest Prawda! Otóż pierwsze przykazanie dobrego inżyniera brzmi: działa - nie naprawiaj.


Kulturowa zagwozdka. Bóg chrześcijan jest, jakby na to nie patrzeć, bardziej bogiem greckich filozofów niż Izraelitów. Ale cywilizacja klasyczna skończyła się ostatecznie z upadkiem... cholera wie, czego właściwie. Niby Moskwę nazywają Trzecim Rzymem, ale to już nie to samo. Gdybyś wyrosła w tamtej kulturze (a zapewne byłoby Ci bardzo niewygodnie), myślę, że jeśli nawet nie zostałabyś chrześcijanką, rozumiałabyś doskonale, o co biega.


Że prawdy wiary stoją chyba wyżej od zwykłych wersetów Pisma, skoro zawarte są w każdej książeczce do nabożeństwa, w tym elementarzu wyznawcy Zbawiciela.


Aha. No to jednak byłem w błędzie.


Ach, ale w tym momencie wykluczamy Jezusa chodzącego po wodzie dla przykładu. Owszem, po wodzie da się biegać bijąc w nią mocno stopami, o ile jest w niej dużo mąki czy innego koloidu (?) robiącego z niej ciecz nienewtonowską. Biegać więc się da. Ale nie chodzić.


Ano właśnie. Jak godne zufania są pisma człowieka? Pisali szczerze, czy jednak to i owo, powiedzmy łagodnie, podkoloryzowali?

Lurker->

Egoizm się może przejawiać na różne sposoby. Jedne są mi bliskie, rozumiem, praktykuję (i to mocno), popieram, inne nie.
Poza tym nie da się popierać każdego jednego przejawu egoizmu. Już choćby dlatego, że będą sytuacje gdy czyjś będzie stał w opozycji do mojego. No a wiadomo, moje ważniejsze


Zawsze i wszędzie zdarzają ludzie niedopasowani. Do współczesności, do norm kulturowych itp. Ja jestem taką osobą (co nierzadko jest dla mnie trudne). Nie zrozumiem nigdy chrześcijaństwa, bo jest mi ideologicznie obce. Nie leży mi to (i to pomijając nawet aspekt samej wiary, chodzi o założenie pro-człowiek, człowiek w centrum, człowiek ważniejszy niż reszta, skupienie się na człowieku). Nie wydaje mi się też bym zrozumiała (w sensie przyswoiła, bo teorię znam) to żyjąc w innych czasach, czy gdzieś indziej. Po prostu byłabym tak samo niedopasowana, tak samo poza...
Za to odnalazłabym się w zupełnie innych realiach, które rozumiem i przyswajam już przy pierwszym kontakcie. Gdy natrafiam na taki element, który po prostu od początku mi pasuje, jest mi bliski, czuje się tak jakbym przypadkiem odnalazła coś, co... było kiedyś moje?

Co by oznaczało, że satanistycznego społeczeństwa nie ma i nie będzie. : / Chociaż z drugiej strony, politycy jakoś dają radę, a jak wiadomo, narody mają tylko interesy. Egoistyczne.

Jak właściwie sataniści rozstrzygają spory? Honorują arbitraż thelemitów? : )


Ja zaś jestem osobą wycofaną, co czasami bywa przyjemne (samotność nie jest taka zła), a czasami powoduje, że omijają mnie różne rzeczy i przyjemne, i pożyteczne.


Jest to, wydaje mi się, jednak rzecz kultury, którą się nasiąka jak gąbka od dziecka. Przy czym zauważ, nie chodzi mi o to, że byś chrzescijaństwo zaakceptowała. Po prostu nie byłoby ono dla Ciebie rzeczą obcą. Mogłabyś natomiast postrzegać je jako wroga i zwalczać aktywnie. : )

Skupienie się na człowieku... ha! Dla mnie samo słowo "człowiek" ma w sobie coś odpychającego. Brzydko brzmi. Ale powiedz, jeśli nie tajemnica, co byś sobie wybrała z tej religijnej pogańskiej mieszanki Cesarstwa, gdybyś miała szczęście (?) urodzić się dwa tysiące lat temu? Misteria greckie? Kult Izydy? A może w ogóle zabrałabyś swój tobołek i wyniosła się za Limes, do barbarzyńców?


Klasyczny przykład argumentu za reinkarnacją. Pamiętasz z tamtego życia.

Uczylam sie troche klasycznej laciny i mysle, ze rzymska kultura nie byla zla. A jak by sie nie dalo - moze na polnoc, do Wikingow? Tylko chrzescijanstwo robi z czlowieka [ciach - s33]

Zapewniam, że jest wielu chrześcijan, którzy zaczęli jako człowiek i bynajmniej nie skończyli inaczej

Miłość bez sprawiedliwości, to głupia, "małpia" miłość.
Sprawiedliwość bez miłości to okrucieństwo.
Zatem Miłość sprawiedliwie wynagradzana lub karze.




Ale nie potrafisz dowieść, że chodzenie po wodzie przez Boga to łamanie praw natury.
Dla człowieka to niemożliwe, ale chyba nie ma nic niemożliwego dla Boga, przynajmniej w kontekście fauny i flory, bo prawo wolności człowieka Bóg respektuje.


Choćby pewne elementy podkoloryzowano, to zdecydowanie zmartwychwstania Jezusa udzie nie wymyślili.

Mam właśnie taki dylemat...

Ale ogólnie racja. Tyle tylko, że nawet Apokalipsa podkreśla, że koniec świata będzie wynikał nie z Bożej miłości, a z gniewu.


Zaproponuj więc mechanizm fizyczny umożliwiający chodzenie po wodzie, w dodatku wzburzonej. Ja to widzę nie bardzo.


Hola! Precedensy istnieją, choćby w Egipcie zmartwychwstał Ozyrys.

A gdzie można spotkać zmartwychwstałego Ozyrysa ? Bo zmartwychwstałego Jezusa już spotkałam ...

W IKEI? Też się zdziwiłem.

Lurker->

Zastanawiam się czy gdyby to miało być dla wszystkich, mega popularne, to wciąż byłoby tak samo fajne…

A i owszem. Tyle że nam wrogowie Thelemitów w imię wiary wycięli


Ja lubię samotność. Chętnie ją wybieram, nie kręci mnie coś przeciwnego (tylko od czasu do czasu, w ramach odskoczni).
Co nie zmienia faktu, że moje wybory często nie ułatwiają mi życia.


No to poniekąd mam tak teraz przecież. Jednak nie do końca nasiąkłam, często się wyłamuję, pozostaję niedostosowana, idę pod prąd. Bo inaczej jestem nieszczęśliwa, w strasznej niezgodzie z sobą.


Do słowa nic nie mam, ale w ogóle człowiek, tak generalnie, jako gatunek, jest moją nieulubioną formą życia.


Do barbarzyńców oczywiście! Z okrutnym uśmiechem na ustach, wzięłabym strasznie krwawy odwet na wrogach. Za naszych Thelemitów!
'A rzeki spływają krwią!' jak to zwykł baldurzyć Montaron...


Ano. U mnie takich argumentów występuje kilka. Od czasu do czasu mi się przydarzają.

Jak przypuszczam, sama jesteś człowiekiem, więc może masz problem z samoakceptacją?