To ja się niestety nie ujmę.
Zauważ, że Ty jesteś w KK i to mimo dostrzegania różnych zjawisk, a @wybrana propaguje albo potępia (jak dla mnie) nie wiadomo co.

Nie chodzi o "obraz jaki przekazują rodzice" ale o samych rodziców. Na przykład wydaje się taki zwykle jaki jest ojciec. A jeszcze jak w domu dominowała matka, to zupełnie nie można sobie poradzić z obrazem Boga

Myślę, że absolutyzujesz swoje doświadczenia z konkretnym katechetą. Ja jestem (chyba) znacznie starszy od Ciebie i podobnego zjawiska nie zaobserwowałem.

Jeśli Alus pamięta czasy przedsoborowe, to ... nie wiadomo kto starszy . Ja pamiętam jeszcze Mszę św. Trydencką, ale ta była jeszcze odprawiana po SWII. Wg nowego rytu zaczęto w Polsce odprawiać chyba w 1968 r. Tak jakoś kojarzę mszaliki, które ksiądz rozdawał wiernym w mojej parafii. Nie pamiętam natomiast, aby ksiądz na katechezie czy w homilii straszył Bogiem. To raczej słyszało się od rodziców i innych doroslych: Bóg cie ukarze, Bóg się gniewa itp.

Pamiętam czasy mojej edukacji - czyli czas soboru i lata po soborze.
I pamiętam recytowanie głównych prawd wiary, właśnie ksiądz szczególnie uwidaczniał Boga sprawiedliwego, ale bardzo surowo karzącego.
Pamiętam homilie i ich tonację.....gdy przychodziło mówić o karach, to wielu duchownych podnosiło głos o kilka tonów.
Pamiętam jedną szczególnie z rekolekcji w czasie peregrynacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej na 1000 lecie chrztu.....ksiądz mówił 5 minut...mówił 10 minut.... a gdy doszedł do kar piekła to przez mikrofon tak wrzeszczał, głos jego odbijał od sąsiednich kamienic, aż ciarki przechodziły po plecach i miało sie wrażenie już wejścia do przedsionka piekła.

Samo mówienie o grozie piekła jest OK. Bo piekło jest ekstremalnie groźne.
Przez to że Bóg jest miłosierny groza piekła nie stała się mniej groźna.

Teraz się już nie grzmi o piekle. Zmiana wynika z tego o czym mówią nauki społeczne: straszenie nie działa wychowawczo, człowiek się przyzwyczaja i nie reaguje lub reaguje nerwicowo i myśli poprzez lęki. Czas się nałożył - Sobór i wyniki prac z zakresu psychologii. Człowiekowi powinno się pozostawić wolność decydowania dokąd chce się udać po śmierci. Miłosierny Bog nie straszy, pozwala człowiekowi zdecydować tak jak chce. Piekło pozostało dogmatem, jest to rzeczywistość realna.

Gdy 70% homilii stanowiło roztaczanie wizji piekła, które czeka zdecydowaną większość ludzkości, to nie było wskazywaniem miłosiernego Boga, a znaczną część zniechęcało do większych wysiłków zmiany życia, skoro i tak większość zagarnie szatan.
Tym bardziej przy ogromnej nieznajomości Pisma św......wizja przechodzenia do nieba przez ucho igielne burzyła nadzieję zbawienia.
Nie tłumaczono wiernym czym w czasach Jezusa było owo ucho igielne, zatem ludzie pojmowali realnie w postaci igły krawieckiej, lub większej szewskiej.



Dokładnie tak.

Byłaś dzieckiem i właśnie to zapamiętałaś w ten sposób, że tylko straszenie, ale może i ksiądz uważał, że tak trzeba .
Miałam może 6 lat. Była z rodzicami w kościele. Pamiętam nawet w którym miejscu kościoła stałam w tłumie. Nie pamiętam nic oprócz ogłoszeń i też tylko zapowiedzi Mszy św. Ksiądz głosił, że będzie Msza za duszę tego i tego, a ja przerażona patrzyłam na ludzi i na rodziców myśląc, dlaczego nikt nie ucieka, skoro ksiądz chce wszystkich dusić .

Może dlatego więcej zapamiętałam, bo z całej liturgii mszy św przed długi czas rozumiałam, i wszyscy inni uczestnicy, jedynie kazanie i pieśni w języku polskim.
Kazanie, które opisywałam, słuchałam w wieku 14 lat, już nie takie dziecko, a fakt, że zapamiętałam je na całe życie jest znamienny.
Może w miejskich parafiach księża inaczej głosili kazania, w wiejskich grzmieli i straszyli piekłem - dzieciństwo i nastoletnie lata spędziłam na wsi.
Pierwsza Ewangelia jaka dotarła na wieś, to rozdawane dzieciom przy I komunii malutkie kalendarzowe wydanie Ewangelii św Łukasza....w plastykowych siwych okładkach.

Ja też i nie pamiętam, aby ksiądz grzmiał o piekle. Nie tylko z mojej parafii, bo kiedy wyjechałam do średniej szkoły do miasta, tam też żaden nie grzmiał. A więc nie wszyscy grzmieli.

Zapewne nie wszyscy......podobnie jak współcześnie nie wszyscy o gender - przynajmniej w mojej parafii nigdy żaden ksiądz nie poruszał tego tematu.

No i doszliśmy do konsensusu .

Ważne żeby przy tego typu myśleniu, nie zaplątać się w język potoczny. Bo ani przedsoborowe roztaczanie wizji piekła, nie oznacza bynajmniej negatywnej wizji Boga, ani mówienie o nieograniczonym Bożym miłosierdziu, nie oznacza bynajmniej pozytywnego znaczenia skutków grzechu.
Nie nadawajmy pojęciom "Bóg surowy" i "Bóg miłosierny" przeciwnych znaczeń.

Dziś w nocy oglądałem (po raz n-ty...) "Ziemię Obiecaną" (jeden z filmów z okresu, kiedy Wajdę dało się jeszcze oglądać...) i natrafiłem na charakterysztyczną rozmowę "trzech przyjaciół", gdzie Moryc mówi, czemu wolałby zostać katolikiem, niż protestantem:
"A przy tym jak ja już muszę słuchać kazania, to niech ono będzie nienudne, niech ja słucham delikatnego mówienia o wyższych rzeczach, to jest bardzo nobl i to dodaje człowiekowi humoru i ochoty do życia!
A w kirche co ja mam?...
(...)A do tego przychodzi pastor i mówi.
Co pan myślisz, o czym on gada?...
Gada o piekle i innych nieprzyjemnych rzeczach.
Bądź pan zdrów. Czy ja po to idę do kościoła, żeby się zdenerwować?"