A kiedy i w jakim poście ja stwierdziłam
- że łaska przemienia nas,bez naszego udziału?
- że nakazy biblijne, to tak naprawdę oznajmienia?
- że nie powinien istnieć instytucjonalny Kościół?
- że Jezus Chrystus nie jest obecny w Eucharystii? - twierdziłam i twierdzę, że jest obecny, ale w sposób DUCHOWY.

Udowodnij teraz swoje oskarżenia, albo miej odwagę przeprosić, no chyba, że ciebie i Zefcia na taki gest nie stać.

Winien Cię przeprosić, za Twoją herezję jakoby Jezus nie wiedział co mówi ustanawiając Najświętszy Sakrament? - powiedział to Ciało Moje..to Krew Moja - a Ty usiłujesz dowieść, że winien powiedzieć to ciało Moje i ta krew Moja to tylko symbolika, bo Ja jestem w nich tylko duchowo.
Co Ci jeszcze udowadniać, skoro nie rozumiesz, że zmieniasz sens słów Boga????
Raz dopominasz się Intronizacji Chrystusa Króla, obwieszczasz uroczystość w Łagiewnikach z udziałem A. Dudy, innym razem kwestionujesz wiarę katolików, że - W Najświętszym Sakramencie Eucharystii sa zawarte prawdziwe, rzeczywiście i substancjonalnie Ciałi i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus< katechizm KK 1374.

Kombinujesz, kręcisz i utyskujesz, że nie jesteś lubiana

Nie z tobą rozmawiałam i nie od ciebie żądam dowodów i przeprosin.
Nie wiem, czemu ty piszesz do mnie?
Nawet nie wiesz jak dużo osób mnie lubi, ale ty nie musisz - twój wybór.

Nie wiem za co ciebie zefciu ma przepraszac. Ja mam tylko pytanie: czy Pan Jezus po zmartwychwstaniu a przed wniebowstapieniem byl obecny cielesnie czy duchowo?

Przed wniebowstąpieniem był obecny i cieleśnie i duchowo.
Po wniebowstąpieniu na ziemi pozostaje obecny tylko duchowo.
Jest Bogiem.

Skoro jest Bogiem (w tym się zgadzamy), to dlaczego uważasz za niemożliwe rzeczywistą obecność w Eucharystii? Dlaczego ograniczasz wszechmoc Boga?

Zdajesz sobie jednak sprawe z tego, ze Jego cielesna obecnosc nie byla tak fizyczna jak jest twoja czy moja?

Czy to znaczy, ze wedlug ciebie Jego obiecana obecnosc “a oto ja jestem z wami po wszystkie dni az do skonczenia swiata“ jest duchowa czy rzeczywista?

Cała wybrana ......zero merytorycznej odpowiedzi, przejście jedynie na lubienie /nie lubienie i dziecinna zabawa nie do Ciebie rzucałam piłkę.
A najlepiej to zaznacz konkretne osoby, które Cię lubią i z którymi zechcesz rozmawiać.

Zadałam pytania, na które do tej pory nie otrzymałam odpowiedzi.
To może ty Alus, Kael, Małgosia znajdziecie na nie odpowiedzi i znajdziecie potwierdzające dowody.
No chyba, że was stać tylko na złośliwe odpowiedzi i personalne wycieczki.

Ja tych tez nie stawialam, za to tez zadalam ci pytania.

Widze, ze niewygodne.

Jakim cudem? Św. Katarzyna z Aleksandrii była bardzo wykształconą córką gubernatora Egiptu. Jakoś tamten opis nie pasuje do niej.

Stwierdziłaś w odpowiedzi na wypowiedzi servusa:
Skoro zatem w pełni podzielasz zdanie servusa, a servus to wszystko głosi, to znaczy, że popierasz i powyższe sądy. Oczywiście możliwym jest, że nie doczytałaś, jak straszne herezje głosi servus i wsparłaś go pochopnie. Ale to nie moja wina.
Proszę wskazać, gdzie tam atakuję Cię personalnie, tj gdzie odnoszę się do jakichś Twoich inherentnych cech? Albo miej odwagę przeprosić.

Czyli te dowody potwierdzone przez KK nie uznajesz?
http://www.fronda.pl/a/kosciol-uznaje-1 ... 14857.html

Małgosiaa nie ma zamiaru strzępić .... klawiatury po próżnicy, bo do wybranej nie trafiają żadne argumenty.

Odpowiedz brzmi - Pan Jezus jest rzeczywiście obecny z nami duchowo do skończenia świata.
Nie może we fizycznej postaci z nami przebywać, bo już nie jest człowiekiem.
Wiarę wyznajemy duchowo, bo nasza duchowość jednoczy nas z Bogiem.
Nasza duchowość, czyli nasza wyznawana wiara świadczy o tym, czy pragniemy żyć w jedności duchowej z Bogiem, czy nie. Jeżeli pragniemy wzrastać w świętości i miłości Bożej, to ta jedność - nasza relacja - wzrasta.
Bóg pragnie mieszkać rzeczywiście (duchowo) w naszych sercach i my możemy czuć tą więź(łączność), ale musimy tego pragnąć i swoim życiem zaświadczać o tym pragnieniu.
Jeżeli odrzucamy Boga, to Bóg i tak jest blisko nas, ale nie może zamieszkać w nas. Nic nie czyni wbrew naszej woli.

Co to w ogóle jest obecność duchowa?
To takie coś, że ktoś mi drogi wyjechał gdzieś daleko, a ja nadal mam go w sercu?
Albo mówi: będę o tobie pamiętał?
To żadna obecność. To tylko słówka.

Skąd teza, że przestał być człowiekiem?
Syn Boży stał się człowiekiem i nigdy nie przestaje nim być.

Teoretycznie tak. W pogaństwie.
W chrześcijaństwie łączymy się też z Bogiem realnie. Na przykład w Eucharystii.

Taka duchowość to duchowość pogańska. Możemy chcieć żyć w duchowej jedności ze Świętowitem czy bóstwami religii szamańskich. A Jezus powiedział: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie

Rzeczywiście, ale to nie jest tylko zamieszkiwanie duchowe (w znaczeniu: myślę stale o Bogu), ale zamieszkiwanie realne przez Ducha Świętego. To czy to czujemy, czy nie nie ma żadnego znaczenia. Owszem, "odczuwanie" emocjonalne jest możliwe ale tylko jako specjalny dar Boga na samym początku drogi duchowej.
https://www.gotquestions.org/polski/odczuwanie-Ducha-Swietego.html