Na jakiej podstawie określa się kim się jest Na podstawie norm społecznych Schematów,.....

A jeśli się nie do końca pasuje do schematów społecznych

Jeśli ma się problem z określeniem własnego charakteru, czy czego tam jeszcze

Próbowałam się dopasować do czegoś i nijak nie da rady

Ja poprostu JESTEM

Nutko
Jesteś człowiekiem - to na pewno, nie? A poza tym - dlaczego masz się określac jednym słowem? Wiesz ile różnych można wypisać?

Ja bym mógł się jednym słowem określić- bóg może trochę nagięta teoria, ale- ludzie pragną choć 4 sekund ze mną, niby mnie nigdy personalnie przy każdym nie ma, ale jeśli usłysze jakąś prośbę, to i tak ją spełniam, zawsze jestem cierpliwy i wyrozumiały(no dobra, czasem nie:>), sprawiedliwy(zazwyczaj:P), dobry, o niezachwianym spokoju(też zazwyczaj) i takie tam:] Gdyby nie nawiasy, to już bym zakładał swój kościół Ale tak naprawde to jestem tylko zajefajny:]

Kurde, tutaj z doświadczenia archeologa:] Jest takie coś jak typologia- tworzy się ją np. do garów- w sensie określa się ich następstwo w czasie, rozwój i cechy, które pozwalają zaklasyfikować do konkretnego typu. Jest tylko jeden problem- typ idealny nie istnieje, tzn. nie ma takiego garu/toporka/czyczegoś co by idealnie spełniało wszystkie kryteria konkretnego typu. Ba! Ze skarbu 30 toporów krzemiennych sam twórca jednej z typologii powiedzieł- 5 jest typu blabla, 25 atypowych. Jest tak dlatego, że kiedys ludzie nie produkowali na taśmie produkcyjnej i kązdy produkt praktycznie czymś się od siebie różni i dopiero dziś możemy mówić o typie idealnym- np. Lamborghini Diablo VT w kolorze niebieskim, nie ważne ile ich było wyprodukowanych, wszystkie są identyczne.
Tak samo jest z ludźmi, moim zdaniem, jednak i tutaj coraz częściej indywidualiści giną w tłumie fabrycznej masówki. To takie moje zdanie

Na różne sposoby, tak aby za pomocą języka, za pomocą skończonej liczby słów, można było w miarę wiernie opisać otaczającą rzeczywistość. Np. mamy praktycznie nieskończoną liczbę kolorów, nadawanie każdemu jakiejś unikalnej nazwy byłoby niepraktyczne, w zasadzie łatwiej byłoby wówczas podawać długość fali. Dlatego pewien zakres definiuje się np. jako czerwony, inny jako zielony, niebieski itd. Takie przyporządkowanie powoduje nieuchronną utratę informacji, zamazanie różnic, bo przecież czerwony czerwonemu nie równy. Do tego pojawiają się problemy z określeniem barw na krańcach zakresów. Ale mimo tych wad, nazywanie kolorów pozwala na w miarę sprawną komunikację i daletgo jest stosowane.



Trzeba zastosować mniej ostre kryteria



To prawie tak jak Bóg

Ja też jestem
Więc już chyba nic nam do szczęścia nie potrzeba, prawda? Bo samo nasze jestestwo jest największym cudem samym w sobie. Szkoda, że tego nie doceniamy...
Egzystencjalnie się zrobiło

A określać siebie można za pomocą przymiotników

Jestem. Myślę. Czuję. Artysta życia niespełniony. Bodźcojad ogóny.
A tak wogóle to pasuje to tekst piosenki zespołu Farben Lehre pt. Jestem:
JESTEM
Wszystkowidzącym ślepcem
Poszukiwaczem światła
W ciemnokątach miasta ...

... I MYŚLĘ I WIDZĘ
I WIEM ŻE ŻYJĘ ...
I MYŚLĘ I WIDZĘ
I WIEM ŻE JESTEM ...
I MYŚLĘ I WIDZĘ
I WIEM ŻE ŻYJĘ ...
I MYŚLĘ I WIDZĘ
I JEEESTEM !

JESTEM
Wilkiem i kleszczem
Wszechobecnym cieniem
Błaznem na scenie ...

... I MYŚLĘ I WIDZĘ ...

JESTEM
Ofiarą tanich streszczeń
Maskotką przeznaczenia
... i nie wiem sam kim jeszcze ...

... I MYŚLĘ I WIDZĘ ... <tekst wzięty ze strony http://www.farbenlehre.plocman.pl/pozytywka/jestem.htm>


I tak włąściwie siebie mogę zdefiniować :]

I chwała Bogu
Nie próbuj, Nutko! To nie Ty masz się dopasowywać do "realiów tego świata" czy jakichś "psychokategorii". Pierwsze mogą Ci pomóc trochę w zrozumieniu tego świata, drugie - trochę w zrozumieniu samej siebie. Ale nic i nikt Cię na tym świecie nie zdefiniuje.
Poza tym, popieram rozalkę! Źródło radości jest w "jestem".

Jak sobie zdaję sprawę z tego, ile jest Miłości w moim "jestem", mogę sobie wtedy z radością - a co! - zakrzyknąć: "Ależ jestem podłym gitarzystą!"
Ależ jestem!

to się jest indywiduum
oczywiście w bizantyńskiej cywilizacji:P


u nas persona nie ma w zasadzie narzutu z góry tzn szablonu według którego by miała wygladać np albo się zachowywać
jeden nawias jest: etyki totalnej
by podporzadkować wszystko jej co robimy
bysmy robili to z wytycznymi Boga

jednostajność form charakterów ukrojonych według schematu nam jest obca
mysle, ze ci nic nie dolega Nutko
no chyba żebyś była tym indywiduum odbiegającym od grupy
i w gruncie rzeczy przyjmująca jakieś normy wytyczone przez guru jakiegoś


PS
nasze wojska były kolorowe
a wojska obce przeważnie były jednostajnie "wytapetowane"
teraz też sa zachcianki by np ujednlicić umundurowanie
za czasu gdy bylem w woju berety nam ujednolicali
widać jak ciśnie w nas ta paskudna cywilizacja...

Ja jestem czlowiekiem. Granice moje to granice ludzi dookola. Jestem soba i malo mnie obchodzi, jak mnie oceniaja ludzie dookola. Ja jestem ze soba szczesliwy i generalnie zwisa mi to, ze ktos mnie nie lubi. Mam znajopmych i przyjaciol, na nich mi zalezy i z ich obecnosci w zyciu sie ciesze.

Jem, pije, wydalam, placze, ciesze sie, zyje -> jestem czlowiekiem. Tylko i az.


Crosis

No własnie, realnie :
- jestem
- piję
- jem
- pomagam
- chodzę
- spotykam się z ludźmi
- rozmawiam
- cierpię
- uśmiecham się
- modlę się
więc nie dopasowuję się do żadnych schematów, które stwarzają i będą stwarzac coraz to nowe, psychologowie i inni im pokrewnych profesji.
Schemat człowieka stworzył Bóg, a co charakteru istot ludzkich, to niestety (a może stety), że ma kazda inny. I to jest fajne. Ta różnorodnośc charakterów, spontanicznośc, reakcje...
A na pytanie Nutki: na jakiej podstawie okreslam się, kim jestem? powiem tak:
na podstawie tego, co robię, tego, co czuję.