Witam

Czy pojscie do spowiedzi mam sens jeśli sa takie grzechy za ktore nie zaluję. Naprawde nie ma we mnie ani troszkę żalu. (chodzi tu głownie o grzechy przeciw czystości, antykoncepcje itp)

Pytam gdyz zbliza się wielkanoc czas nakazany no i oczywiscie rodzina wywiera wplyw - wszyscy sie spowiadaja ida do komuni ...

Jak rozumiesz wyrażenie "nie mam żalu"?

Wydaje mi się, że zwłaszcza w sytuacjach związanych z czystością czasem ciężko odczuwać żal. Nie jest to jednak sytuacja bez wyjścia (jak na mój ograniczony rozum )
Można nie odczuwać żalu jako takiego w związku z popełnionym złym czynem, ale na przykład, mieć świadomość grzechu, tego, że obraziłam nim Pana Boga. Niekonieczne jest tu jakieś przeżywanie typu "żałuję, że to zrobiłam". Ważne, by żałować, że obraziłam Pana Boga ("żałuję, że zasmuciłam Pana Boga"). Jeśli tej świadomości nie ma, to chyba jednak spowiedź nie ma sensu.

Ponadto bezsensem jest chodzenie do spowiedzi tylko dlatego, że rodzina wywiera wpływ. Intencja powrotu do Boga powinna być zupełnie inna.

wyrażenie nie mam żalu oznacza w moim rozumowaniu mnie wiecej coś takiego

Nie uznaję aby popełnione przeze mnie czyny były złem - tym samym nie uznję ich klasyfikacją jako grzechu.

W mojej świadomości nie są czymś złym nagannym i obrażąjącym - nie wyrządzam nikomu krzywdy jestem dobrym człowiekiem liczę się z bliźnimi itp.

Ale jednak czyny, o których mówisz - patrząc z perspektywy Bożego prawa - są grzechem. Tak więc, jeśli w swoim sumieniu nie uznajesz ich za grzech, to z czym tu iść do spowiedzi?

Tylko pojawia się pytanie. Kogo mam słuchać? Swojego sumienia, niewrażliwego na obiektywny grzech czy głosu Pana Boga?

Ja bym tu dodała jeszcze jedno pytanie - czy mimo tego, że nie żałujesz za nie, zamierzasz z nich zrezygnować? Bo można nie rozumieć nauki Kościoła, ale uznać, że KK jednak wie, co robi i mimo wszystko się mu podporządkować.

mmm mnie tu n aczacie powiedzieli,ze zal jest nieodlcznie z wiazany zpostanowieniem poprawy.Jesli nie ma postanowienia poprawy to ponoc nie ma zalu:(
moglam cos pokrecic.tez mnie to ostatnio zastanawia.

Postanowienie poprawy - i tu trzeba sobie zadać pytanie, które postawiła Angua: żałujesz i nie będziesz chciała popełnić tego jeszcze raz Skoro wiesz, że punktu widzenia prawa Boga coś jest grzechem, a jesteś osobą wierzącą - to chyba lepiej wierzyć w rozeznanie Kościoła w tej sprawie.

Bo nie napisałaś, o co konkretnie chodzi.

1.


Więc, jesteś katoliczką, chodzisz do Kościoła, mówisz "wierzę w jeden święty i powszechny Kościół", a nie uznajesz jego nauki?? Może nie czujesz tego jako grzech, ale musisz uwierzyć Kościołowi, Chrystusowi, że tak jest.

2.
Żalów są 2 rodzaje. Jednym z nich jest żal z obawy przed karą - niedoskonały. On też jest jakby, żalem wynikającym, z tego że Kościół i przykazania mówią tak a nie inaczej i dlatego ponieważ nie chce łamać tych przykazań i żyć zgodnie z nauką KK to chce zmienić swe zachowanie.
Żal doskonały wynika z głębokiej więzi z Jezusem i to Jego osoba powoduje wstręt i pogardę dla grzechów.

3.
Jeśli to co napisałem, nie robi na Ciebie żadnego wrażenia, to osobiście radziłbym poczekać ze spowiedzią i nie iść do niej bo ktoś wywiera na mnie presję. Bo jednak brak jakiegokolwiek żalu za grzechy wypatrza sens całej spowiedzi w czasie której grzesznik z pokorą, uznawszy swe złe postępowanie, czy też obawiający się kary za złamanie przykazań przychodzi do Pana Jezusa i prosi Go o przebaczenie. Lecz jeśli Ty nie uznajesz tego za żaden grzech i nauka KK "nie robi na Tobie wrażenie" to radzę się zastanowić, ale zważ też na to, że nikt nie wie co siedzi w Twej duszy oprócz Pana Boga i Ciebie samej więc każdemu z nas cieżko coś do końca trafnie poradzić.

Brak żalu jak i brak radości z rozgrzeszenia to uczucia, nad którymi nie mamy władzy. Czasem dobrze kiedy ktoś z rodziny pomoże nam pomimo braku tych uczuć iść do spowiedzi. Spowiedź dotyczy duszy, a nie psychiki człowieka. Dusza dysponuje dwoma władzami: rozumem i wolą. Jeśli rozum Ci mówi, że z grzechami idzie się do piekła. A wola nie chcąc iść do piekła wybiera pójście do spowiedzi to taki akt jest wystarczający do spowiedzi. Jest to tzw. żal niedoskonały z lęku przed piekłem. Z tego powodu może też być postanowienie poprawy, aby nie iść do piekła nie będę robiła tego co zabrania Kościół.

A czemu uważasz to za grzech jeśli nie odczuwasz żalu?
Czy dlatego bo ksiądz powiedział że sex, antykoncepcja, … jest grzechem?
A co jeśli ksiądz się, myli? Przecież jest takim samym człowiekiem jak my, omylnym.
Kościół katolicki już wielokrotnie popełnił dużo błędów do których nawet się przyznał, a do tej pory nawet poprawia swój katechizm kościoła katolickiego.
Teraz np. zastanawiają się nad zniesieniem celibatu, czy to będzie oznaczało że to co dziś ktoś robił było grzechem, a potem już to nie będzie?

Nie ma sensu



Widocznie Twoja rodzina nie wierzy szczerze w Boga...

Odnośnie antykoncepcji nie będę się wypowiadał na tym forum, gdyż jestem protestantem...

Nie rozumiem:((((

Gdyby rodzina była wierząca, to nie naciskałaby na mmm, żeby poszedł do spowiedzi, ale własnym przykładem świadczyła o Bogu...

PZDR

Acga. czyli skoro rodzinie zależy by jej członek pojednał się z Bogiem to jest niewierząca?