Znam je i powtarzam: różni się w tych kwestiach od nauczania sprzed 100 lat. Kiedyś w nauce Kościoła był względny zakaz aborcji, a teraz jest bezwzględny. To oznacza (jeden z wielu znanych mi przykładów) niestabilność Kościoła w nauczaniu. Jest powiedzenie: co kraj, to obyczaj. Tutaj można rzec: co wiek, to nowy obyczaj (w Kościele).

Wrócę za kilka lat (robię to od 2005 r. - co kilka lat powracam), gdy dojdziemy do etapu w Polsce, że budynki kościołów będą masowo sprzedawane, bo nie będzie ich za co utrzymać. Wtedy nie będzie już konkordatu. Za 2 lata PiS przegra wybory z powodu oburzenia Polaków z powodu inflacji. Zaczną się komisje sejmowe, niektóre osoby trafią przed Trybunał Stanu, a jeszcze większe gromy polecą na Kościół z powodu, że sprzyjał władzy PiS. Lada moment rolnicy się ruszą, zaczną protestować. Katecheci stracą pracę prędzej niż sądzą. Do zobaczenia za kilka lat, o ile to forum będzie wtedy istnieć.

Szkoda, że autor tego wątku został usunięty, gdyż podzielam jego odczucia, choć nie formę postów.

Zupełnie inaczej odbierałem katechezę w przykościelnych salkach niż w szkole. W salkach była inna atmosfera, inni ludzie niż na co dzień w szkole, inna tematyka zajęć (co oczywiste). Zaś w szkole (technikum) to wszystko przepadło.
Pamiętam, że na pierwszej lekcji religii w szkole nastąpił zmasowany hejt prawie całej klasy na księdza i Kościół trwając praktycznie do dzwonka. A na kolejnych zajęciach w zasadzie nic się nie działo i każdy robił, to co chciał. Dobrze, że to była czwarta klasa i potem już nie było żadnej katechezy.

Szczerze mówiąc, ja też nie przypominam sobie jakichś szczególnych zajęć nt. mordowania nienarodzonych, czy oglądania filmu Niemy Krzyk, choć przecież była mowa o seksualności, o czystości i jej wartości, zgubnych skutkach grzechów w tej dziedzinie, itp., a nauczanie Kościoła w tej kwestii jest zawsze takie samo.

Za to pamiętam emisję filmu o alkoholiźmie (jeszcze w ósmej klasie podstawówki), który w pierwszej chwili budził niedowierzanie i grozę, ale potem przez lata dawał do myślenia...

A czy lekcje religii kiedyś były interesujące? Ktoś ma takie doświadczenie?

Owszem. Moje w latach siedemdziesiatych XX wieku byly dla mnie interesujace.
Ale qtedy nikt nas nie sprawdzal, czy zaliczamy Msze sw, Rozance czy Roraty przez 2 lata przed Sakramentem Bierzmowania, np.
Jedna godzina w tygodniu wystarczala w zupelnosci i nie trzeba bylo sztucznie zapelniac czadu.
Rekolekcje byly dobrowolne i tak zaplanowane w kosciele, ze kazdy mogl znalezc na nie czas.

Bycie ministrantem to byla fajna rzecz dla wielu moich kolegow i nigdy ich w kosciele nie brakowalo, jak dzis w tej samej parafii sie zdarza.

Lekcje religii, podobnie jak kazde inne, moga byc interesujace i moga byc nudne. Wiele zalezy od programow i nauczyciela. Nie uogolnial bym.
Czesc populacji bedzie widziala jedna strone medalu a czesc inna. Jak ze wszystkim.

M. in. o lekcjach religii. Na lekcjach często siedzą ci uczniowie, którzy muszą siedzieć, bo nie mają ukończonych 18 lat, a od rodziców nie dostali zwolnienia ... Dlaczego masowo chcą uciekać z tych lekcji ?

https://wiadomosci.wp.pl/dzis-o-piekle- ... 052888544a

Szkoła, przedszkola powinny być wolne od lekcji religii. Ten system jest dobrym jedynie dla katechetów i księży na etatach szkołach. Ponadto uważam, że wiarę wyznaje się czynami, a nie słowami. Nieprawdaż?

Lekcje religii może zaczną być interesujące, gdy wrócą do salek katechetycznych, a pensje katechetom znowu będzie wypłacać proboszcz. Jest to jeden z celów politycznych wszystkich ugrupowań politycznych będących w opozycji w stosunku do PiS. Ten powrót to kwestia dosłownie kilku lat. Max. 5-6 lat. Zresztą za 5-6 lat garstka dzieci będzie uczęszczać na lekcje religii. To proces bardzo szybko postępujący i nie da się go niczym zatrzymać. Takie jest moje obiektywne (niezależne) zdanie na podstawie obserwacji tego, co się dzieje w tej sprawie. W obecnej dekadzie nawet "poleci" sam Konkordat. Ludzie klerykalni będą protestować, antyklerykalni będą się cieszyć, ale tak będzie, jak przewiduję. Po prostu jestem przede wszystkim realistą.

Religii rzymskokatolickiej przestały być interesujące. Nie uogólniajmy do wszystkich religii.

U nas w cerkwi jest pomieszczenie na taką salkę, jeżeli dzieci wozi się na piłkę nożną, tańce itp. to dlaczego nie na tzw. religię?

Były to po prostu lekcje, z wymaganiami zadaniami tyle, że poza szkołą. Nikt nie oczekiwał nie wiadomo jakich atrakcji. Jeżeli katecheta przyniósł piłkę, lub gitarę, to już było coś. Dziś, gdyby kosmita stanął na środku nikt nie zwróciłby na niego uwagi.

Przed wieloma wiekami chadzałem na religię do św. Jakuba. Chodziłem do grupy prowadzonej przez ks. Józefa Gniewniaka. Na jego lekcje zapisanych było ponad 100 osób. A zwykle przychodziło 70 - 80. Pozostałe grupy były kilkunastoosobowe, czasem nieco ponad 20. Na jego lekcje przychodziło się z ciekawością i przyjemnością. Zwykle było i wesoło i interesująco. Ale on nie bardzo trzymał się programu napisanego gdzieś przez bardzo mądrych ludzi. I właściwie nie uczył religii, ale zamiast tego uczył wiary. I dostosowywał program nauczania do tego, co nurtuje młode pokolenia.

Owo zaliczanie rorat, nieszporów majowych, pierwszych piątków itp, osobiście boli mnie bardzo. Nie tędy droga. Podejście typowo zadaniowe; zadanie skończy się kiedy pobierzmują i można odpuścić. I tak się dzieje- odpuszczają.

Wydaje się, że eksperyment z lekcjami religii w szkole zakończył się porażką. Wiadomo, jest wiele zjawisk społecznych, które wpływają na frekwencję na lekcjach religii, ale umieszczenie jej wśród innych przedmiotów i sprowadzenie do przedmiotu szkolnego, a nie praktykowania i odkrywania własnej wiary nie było dobrym pomysłem.
To co zaskakuje, to że KK nie wyciąga wniosków na temat tego, gdzie religia powinna się odbywać i w jaki sposób. W niedzielę u mnie w kościele omawiano apel biskupów w sprawie lekcji religii i krytyka takich pomysłów, jak łączenie klas w ramach jednego rocznika (co myślę, że budowałoby poczucie wspólnoty wśród młodzieży uczęszczającej na religię), czy usunięcie religii z listy przedmiotów wliczających się do średniej ( jeden z gorszych pomysłów, szczególnie że na religii w ogóle nie powinno być ocen)
Rozumiem aspekt ekonomiczny, dbanie o katechetów itd., ale powinniśmy też myśleć długoterminowo, a religia w szkole na ten moment odpycha dzieci i młodzież od KK.

I jeszcze karteczki do zbierania podpisów. Kiedyś się zbuntowałem i powiedziałem księdzu, ze dopiero co się spowiadałem, czy mam na siłę iść. Odstąpił od warunku. Zawsze się buntowałem przeciw zaliczaniu. Bo to tylko forma, często pozbawiona treści.


Kiedyś dyskutowałem z księdzem. Młodym, pełnym zapału, mądrym. A jestem przeciwnikiem prowadzenie nauki religii w szkołach.
Z kilku powodów:
- naukę religii powinno zastąpić się katechezą, a jeszcze lepiej nauką wiary, bo nauka religii z reguły nie prowadzi do rozwoju wiary,
- nauka wiary musi być całkowicie pozbawiona znamion obowiązku czy przymusu, a mury szkolne się z tym kojarzą, zwłaszcza ocenianie, (ale nauka w szkole bez ocen jest głupotą),
- nauka wiary, aby skuteczną była, musi opierać się na zasadzie verba docent, exempla trahunt i przykład ze szkoły musi być spójny w przykładem domowym, inaczej nic z tego,
- nauka wiary musi być interesująca, musi odpowiadać na wyzwania na danym stopniu rozwoju, musi być odniesiona do przeżywanej przez dzieci rzeczywistości.

Otóż ten ksiądz po poznaniu mojego podejścia stwierdził, że największą przeszkodą a=w nauce religii w szkole jest sam program nauczania. Bo nie uczy wiary, a tylko przekazuje dość wykrzywioną (bo uproszczoną) wiedzę i szczątkową katechezę. A spośród tych trzech czynników, tj. nauczania religii, nauczania zasad wiary (katechizacja) i nauczania wiary (tj. życia zgodnego z Nauką Chrystusa), to pierwsze jest najmniej ważna. A nawet pomijalne w stosunku do tego trzeciego.