św. Faustyna (†1938)

+ W pewnej chwili bardzo pragnęłam przystąpić do Komunii św.. ale miałam pewną wątpliwość, i nie przystąpiłam. Cierpiałam z tego powodu strasznie. Zdawało mi się, że mi serce pęknie z bólu. Kiedy zajęłam się pracą, pełna gorzkości w sercu, nagle stanął Je­zus przy mnie i rzekł mi: Córko moja, nie opuszczaj Komunii św., chyba wtenczas, kiedy wiesz dobrze, że upadłaś ciężko, poza tym niech cię nie powstrzymują żadne wątpliwości w łączeniu się ze mną w mojej tajemnicy miłości. Drobne twoje usterki znikną w mojej mi­łości, jak źdźbło słomy rzucone na wielki żar. Wiedz o tym, że zas­mucasz mnie bardzo, kiedy mnie opuszczasz w Komunii św. (Dz. 156)

św. Faustyna (†1938)

Prawie każda uroczystość w Kościele św. daje mi głębsze poznanie Boga i łaskę szczególną, dlatego do każdej uroczystości przygo­towuję się i ściśle łączę się z duchem Kościoła. Co za radość być wiernym dzieckiem Kościoła. O, jak bardzo kocham Kościół św. i wszystkich w nim żyjących, patrzę na nich jako na żywe członki Chrystusa, który jest głową ich. Zapalam się miłością z miłującymi, cierpię z cierpiącymi, ból mnie trawi, patrząc na oziębłych i nie­wdzięcznych; wtenczas staram się o taką miłość ku Bogu, aby mu wynagrodzić za tych, którzy Go nie miłują, którzy karmią swego Zbawcę czarną niewdzięcznością.

O Boże mój, jestem świadoma posłannictwa swego w Kościele św. Ustawicznym wysiłkiem moim jest wypraszać miłosierdzie dla świata. Ściśle łączę się z Jezusem i staję jako ofiara błagalna za światem. Bóg mi nie odmówi niczego, kiedy Go błagam głosem Syna Jego. Moja ofiara jest niczym sama z siebie, ale kiedy ją łączę z ofiarą Jezusa Chrystusa, to staje się wszechmocną i ma moc prze­błagania gniewu Bożego. Bóg miłuje nas w Synu swoim, bolesna męka Syna Bożego jest ustawicznym łagodzeniem gniewu Boga.
(Dz. 481, 482)

św. Jan Maria Vianney (†1859)

"Dobry pasterz, pasterz według Bożego serca jest największym skarbem jaki dobry Bóg może dać parafii i jednym z najcenniejszych darów Bożego miłosierdzia"

św. Antoni z Padwy († 1231)

Kaznodzieje to bramy obronne. Mają oni bowiem opierać się nieprzyjaciołom jak mur w obronie Kościoła walczącego. Dom. V p. Pentecosten

św. Teresa od Dzieciątka Jezus (†1897)

Czuję to, że mamy tą samą drogą zmierzać do Nieba; drogą cierpienia połączonego z miłością. Jak już dotrę do portu, pouczę Cię, drogi Braciszku mej duszy, jak masz żeglować przez wzburzone morze świata: z ufnością i miłością dziecka, które wie, że Ojciec je miłuje i nie może go zostawić bez pomocy w godzinie niebezpieczeństwa.
Ach! jakże bym pragnęła dać Ci zrozumienie czułości Serca Jezusowego i tego, czego Ono od Ciebie oczekuje. (...)
Zrozumiałam bardziej niż kiedykolwiek, do jakiego stopnia dusza Twoja jest siostrą mojej; jest bowiem powołana, aby wznosić się do Boga WINDĄ miłości, a nie wspinaniem się po ciężkich schodach bojaźni…
list do księdza Belliere 18 lipca 1897 (fragmenty)

św. Teresa od Dzieciątka Jezus (†1897)

Cierpienia doznane przez Brata zbawiły już niewątpliwie wiele dusz. Święty Jan od Krzyża powiedział: „Najmniejszy akt czystej miłości pożyteczniejszy jest dla Kościoła niż wszystkie inne dzieła razem wzięte”2. A jeżeli tak jest, to jakież korzyści dla Kościoła płyną z cierpień i doświadczeń Brata, skoro znosi je radośnie, jedynie z czystej miłości dla Jezusa.
Doprawdy, Bracie, nie mogę użalać się nad Tobą, skoro urzeczywistniają się w Tobie słowa Naśladowania: „Kiedy już dojdziesz do tego, że utrapienie staje ci się słodkim i dla Chrystusa polubisz je, wtedy bądź pewny, że raj na ziemi znalazłeś”3. Ten Raj jest rzeczywiście udziałem Misjonarza i Karmelitanki; radość, jakiej ludzie światowi szukają w rozmaitych przyjemnościach, to jedynie złudny cień, ale nasza radość, poszukiwana i kosztowana w pracach i cierpieniach, to słodka rzeczywistość, przedsmak wiecznej szczęśliwości w Niebie.
List do ojca Roulland, 19 marca 1897 (fragment)

2 JAN OD KRZYŻA, Pieśń duchowa (29, 2).
3 O naśladowaniu Chrystusa (II, 12, 11).

św. Hieronim (†419)

Wybierz sobie odpowiednie i cokolwiek od zgiełku rodzinnego oddalone miejsce, dokądbyś mogła się chronić, jakby do portu po długiej burzy trosk i podniecone z zewnątrz myśli uspokoić ciszą ustronia. Tak wielką miej gorliwość w lekturze Pism Bożych, tak często podejmuj modlitwy, tak usilnie myśl o rzeczach przyszłych, abyś wszystkie zajęcia wypełniające resztę czasu mogła sobie tymi wolnymi chwilami wynagrodzić. List do Celancji. O sposobie pobożnego życia

bł. Matka Teresa z Kalkuty (†1997)

"Moją telewizją jest tabernakulum."

bł. Matka Teresa z Kalkuty (†1997)

Możesz modlić się podczas pracy. Praca nie przeszkadza w modlitwie, ani modlitwa nie przeszkadza w pracy. Potrzeba tylko zwykłego wzniesienia myśli ku Niemu. Wystarczy, ze powiemy: "Kocham Cię, Boże, ufam Ci, wierzę w Ciebie, potrzebuję Cię teraz". Właśnie takie zwyczajne słowa. To są cudowne modlitwy.

bł. Matka Teresa z Kalkuty (†1997)

Jezus powiedział na krzyżu: "Pragnę". Mówił o swoim pragnieniu - nie wody, ale miłości.

bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej († 1906)

„Wzbudźmy naszą wiarę, pamiętajmy o tym, że On jest tam, we wnętrzu, że liczy na naszą wierność!”

„I ja muszę również szukać Mistrza, który się ukrywa. Lecz wtedy wzbudzam swoją wiarę i cieszę się, że nie odczuwam Jego obecności, byle On cieszył się moją miłością”

św. Paulin z Noli (†431)

Od zarania wieków Chrystus cierpi we wszystkich, „którzy są Jego”. Jest On bowiem Początkiem i Końcem, ukrytym w Prawie, a objawiającym się w Ewangelii. Jest Panem przedziwnym zawsze – cierpiącym i triumfującym – w świętych swoich, „mirabilis in sanctis suis Dominus” (Ps 68(67), 36). W Ablu był On zabity przez brata, w Noem wyśmiany przez syna, w Abrahamie wygnańcem z ojczyzny, w Izaaku złożony na ofiarę, w Jakubie był sługą, w Józefie sprzedany, w Mojżeszu narażony i do ucieczki zmuszony, w prorokach Go kamienowano i mordowano, w Apostołach prześladowano na lądzie i morzu, w męczennikach zadawano Mu rozliczne udręki i ustawicznie na śmierć wydawano. Zawsze więc, i teraz także, choroby nasze On znosił i boleści brał na siebie. Zaiste, On to jest zawsze owym człowiekiem za nas okrytym ranami i umiejącym znosić niemoc, której bez Niego nie możemy i nie umiemy znieść. On to, powtarzam, za nas i w nas znosi złość świata, ażeby ją zniszczyć znosząc i moc udoskonalić w słabości. I w tobie również znosi On zniewagi, i w tobie nienawidzi Go świat. Epist. 38, n.3

św. Teresa od Dzieciątka Jezus (†1897)

Nie trzeba, żeby mała oblubienica Jezusa była smutna, bo Jezus zasmuciłby się także; trzeba, żeby w swoim sercu nuciła zawsze pieśń miłości. Trzeba, żeby zapomniała o swoich drobnych przykrościach, by pocieszyć swego Oblubieńca w Jego wielkich przykrościach.
Najdroższa moja Siostrzyczko, nie bądź smutną dziewczynką, gdy widzisz, że inni Cię nie rozumieją, że źle o Tobie sądzą, zapominają o Tobie;... zapominaj o wszystkim, co nie jest Jezusem, zapominaj o SOBIE dla Jego miłości!…

List do siostry Marty od Jezusa, czerwiec-lipiec (?) 1897 (fragmenty)

św. Teresa od Dzieciątka Jezus (†1897)

Pozwólmy Mu brać i dawać wszystko, cokolwiek zechce, doskonałość polega na pełnieniu Jego woli, a dusza, która oddaje się Jezusowi całkowicie, nazwana jest przez Niego „Jego Matką, Jego siostrą”5 i całą Jego rodziną.

5 - Mt 12, 50; Mk 3, 35; Łk 8, 21.

List do celiny, 6 lipca 1893 (fragment)

św. Augustyn (†430)

Chrystus zmartwychwstał i wstąpił do nieba: tam należy pójść za Nim! Nie wolno nam popaść w rozpacz: przecież On sam nam to obiecał, choć człowiek sam z siebie nic tu nie może. Niebo było bardzo od nas oddalone, dopóki nasza Głowa tam nie weszła. Teraz jednak nie traćmy nadziei, skoro jesteśmy członkami Ciała, które należy do tej Głowy! Idźmy więc za Nim! Sermo. 96,3 (PL 38,586).