Dlaczego warto być tradycjonalistą?

Ultramontanin

Czasami zastanawiam się po co właściwie dzisiaj trzeba należeć do tzw. "Kościoła". Bo czy jest on równoznaczny z Kościołem Katolickim, w rozumieniu ustalonym przez wieki, należy mieć słuszne wątpliwości. Współcześnie w Rzymie mowa jest raczej o tzw. „Kościele Chrystusowym”, a nie o Kościele Katolickim. Wątki potwierdzające takie nauczanie można znaleźć w:
1) KPK 1983,
2) Dokumentach Soboru Watykańskiego II,
3) Deklaracji Dominus Jesus.

1) Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego 1983 mówi:
Kan. 204 -
§1. Wiernymi są ci, którzy przez chrzest wszczepieni w Chrystusa, zostali ukonstytuowani Ludem Bożym i stawszy się z tej racji na swój sposób uczestnikami kapłańskiego, prorockiego i królewskiego posłannictwa Chrystusa, zgodnie z własną każdego pozycją, są powołani do wypełniania misji, jaką Bóg powierzył pełnić Kościołowi w świecie.
§ 2. Ten Kościół, ukonstytuowany i uporządkowany na tym świecie jako społeczność, trwa w Kościele katolickim, kierowanym przez następcę Piotra i biskupów we wspólnocie z nim.

2) Konstytucja dogmatyczna o Kościele. Rozdział II LUD BOŻY:
15. Co zaś się tyczy tych ludzi, którzy będąc ochrzczeni noszą zaszczytne imię chrześcijan, ale nie wyznają całej wiary lub nie zachowują jedności wspólnoty (communio) pod zwierzchnictwem Następcy Piotra, to Kościół wie, że jest z nimi związany z licznych powodów. (...) Dochodzi do tego łączność (communio) w modlitwie i w innych dobrodziejstwach duchowych; a co więcej, prawdziwa jakaś więź w Duchu Świętym, albowiem Duch Święty przez swe łaski i dary wśród nich także działa swą uświęcającą mocą, a niektórym spośród nich dał nawet siłę do przelania krwi.

3) Deklaracja Dominus Jesus:
17. Istnieje zatem jeden Kościół Chrystusowy, który trwa w Kościele katolickim rządzonym przez Następcę Piotra i przez biskupów w łączności z nim. Kościoły, które nie będąc w pełnej wspólnocie z Kościołem katolickim, pozostają jednak z nim zjednoczone bardzo ścisłymi więzami, jak sukcesja apostolska i ważna Eucharystia, są prawdziwymi Kościołami partykularnymi. Dlatego także w tych Kościołach jest obecny i działa Kościół Chrystusowy, chociaż brak im pełnej komunii z Kościołem katolickim, jako że nie uznają katolickiej nauki o prymacie, który Biskup Rzymu posiada obiektywnie z ustanowienia Bożego i sprawuje nad całym Kościołem. Natomiast Wspólnoty kościelne, które nie zachowały prawomocnego Episkopatu oraz właściwej i całkowitej rzeczywistości eucharystycznego misterium, nie są Kościołami w ścisłym sensie; jednak ochrzczeni w tych wspólnotach są przez chrzest wszczepieni w Chrystusa i dlatego są w pewnej wspólnocie, choć niedoskonałej, z Kościołem.(...) Same te Kościoły i odłączone Wspólnoty, choć w naszym przekonaniu podlegają brakom, wcale nie są pozbawione znaczenia i wagi w tajemnicy zbawienia. Duch Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi jako środkami zbawienia, których moc pochodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu.

Jest rzeczą niezrozumiałą dlaczego do „Kościoła Chrystusowego” należą chociażby prawosławni (drugie płuco „Kościoła”), zaś o – lefebrystach jest mowa jako o ekskomunikowanych schizmatykach, którzy znajdują się poza Kościołem, o samych sedewakantystach nie ma już za to w ogóle mowy.

(Na marginesie należy wskazać, że jeśli wziąć dosłownie słowa deklaracji Dominus Jesus to wychodzi na to, że u prawosławnych jest obecny i działa „Kościół Chrystusowy”, który trwa w Kościele katolickim. Dziwne to słowa.)

Według nowoczesnej nauki Rzymu także protestanci z większości 350 „kościołów” ze Światowej Rady Kościołów są „wszczepieni z Chrystusa”. Są oni „w pewnej wspólnocie, choć niedoskonałej, z Kościołem”. Vaticanum Secundum mówi: o „związkach z licznych powodów” oraz o „prawdziwej jakiejś więzi w Duchu Św.” z nimi („jakaś więź” – to jedno z licznych arcydziwnych sformułowań obecnych w dokumentach Soboru).

Pomimo wielu krzywdzących opinii, na tradycjonalistów także należy spojrzeć zgodnie z "Duchem Soboru", a nie miotać na nich średniowieczne anatemy. Patrząc z nowoczesnej, ekumenicznej perspektywy na tradycjonalistów, wynika że oni także są w najgorszym wypadku, podobnie jak i inni odszczepieńcy, związani jakąś komunią z „Kościołem” niemniej jednak niepełną, bo Duch św. działa w nich tylko „jakoś”, choć przez chrzest są włączeni w Chrystusa, a że mają sukcesję apostolska i ważną Eucharystię to są de facto niczym innym jak Kościołem partykularnym, w którym działa i jest obecny Kościół Chrystusowy. Należy mieć przeto nadzieję na ich zbawienie, gdyż „Duch Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi jako środkami zbawienia”.

Podsumowanie:
Po pierwsze – jeżeli przeanalizujemy nowoczesną naukę Rzymu w kwestii czym jest „Kościół”, to w ekumenicznej i mętnej wizji „Kościoła Chrystusowego” tradycjonaliści „trwają w jakiejś łączności” z Kościołem, „są wszczepieni w Chrystusa”, „działa w nich jakoś Duch św.” i są Kościołem partykularnym. Ich zbawienie jest bardzo prawdopodobne, gdyż „Duch Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi jako środkiem zbawienia”. A tak w ogóle to jakiż modernista potwierdzi, że piekło w ogóle istnieje albo że nie jest puste i że nie wszyscy będą zbawieni?
Po drugie – jeżeli tradycjonaliści twierdzą, że istnieje jedyna Prawda, dogmaty nie mogą ulegać zmianom i podlegać ewolucji, zaś papież może popaść w herezję, a Rzym może utracić wiarę i stać się siedzibą antychrysta, to ich obowiązkiem jest walczyć z błędem, który właśnie tego dowodzi.
Rzym nie może ich potępić, bo on nikogo dzisiaj nie potępia. Postąpiłby niezgodnie z "Duchem Soboru". Tradycjonaliści zaś wierzą, że bronią jedynej Prawdy, poza którą nie ma zbawienia i potępiają dzisiejszy Rzym. Jak widać zatem – stosując zwykły rachunek opłacalności – warto być tradycjonalistą. Nic to nie szkodzi, a można wiele zyskać. :-)