No to grzechu ciężkiego nie ma, bo świadomości całkowitej nie miałeś.Więc przystępować do Komunii możesz.

Czytałem, że jak jest się niepewnym codo ciężaru grzechu to nalerzy przyctąpić do komunii, do czasu gdy okarze się, że to grzech ciężki, bo grzechem ciężkim jest nieprzyjęcie komunii w łasce uświęcającej.

Dziękuje wszystkim za odpowiedzi i poświęcenie czasu na nie:)

Hubercie,
są i tacy, którzy chodzą do komunii co tydzień, a za dnia robią takie rzeczy, aż się w głowie nie mieści. Potem składają rączki przed ołtarzem i udają przed Bogiem, że wszystko jest w porządku.

Jeśli nie potrafisz dotrzymywać obietnicy, to tego nie rób. Też kiedyś miałam z tym problem. Trzeba po prostu do różnych spraw dojrzeć.

A ze mną było podobnie. Mówiłam sobie, ze za piątkę kupię czekoladę z orzechami, a kiedy przychodziła kiepska ocena, i tak ją kupowałam - na polepszenie nastroju. Człowiek jest słaby i musi z wieloma rzeczami sobie radzić. To są drobnostki, ale tak zwykle się zaczyna. Potem przechodzi to w dorosłe życie...i albo nauczymy się na własnych błędach, albo po raz setny będziemy je popełniać.

Pozdrawiam:)

Coccinelle sugerujesz coś swoim postem?

To był taki mały przykład;p

Jeśli jesteś niepewny czy iść do komunii, nie idź. Skoro masz wyrzuty sumienia, coś jest nie tak. Grzech jest grzechem i nieważne czy kościół jest dwa kroki od domu czy też kilka km, czy ksiądz spowiada codziennie czy tylko raz na miesiąc. Komunia nie może być obowiązkiem, powinna być przyjemnością.

Elbrus,
a jeśli popełnisz grzech nieświadomie, ale wyrzuty sumienia nie pozwolą Ci spać, to co? Grzech jest nieważny? Anulujesz go wtedy? Jeśli chłopak ma z tym problem i nie potrafi sobie z nim poradzić to znaczy, że dla niego był to grzech, nie uważasz?
Dla jednych wyrzucenie kromki chleba na śmietnik powoduje, że myślą o niej za każdym następnym kęsem wkładanym sobie do ust. Dla drugich zdrada żony jest jedynie odklejeniem od smutnej rzeczywistości. Sumienie bywa w różnych kolorach. Nie można segregować grzechów w poszczególnej skali od 1 do 10. Ktoś inny to, co dla Ciebie będzie "lekkie", oceni na 8. Nie kierujmy sumieniem. Hubert sam zrobi to, co będzie uważał za słuszne.

bo grzech czasem nie pozwala żyć
a wtedy jedynym lekarstwem jest spowiedź.

Oceniłem, że nie był to grzech ciężki, gdyż nie miałem złych intencji(jest to też warunek grzechu ciężkiego - tak jest w moim podręczniku). A ta zasada we wcześniejszym moim poście odnosi się do ludzi żyjących zgodnie z sumieniem - gdy jest ciężki mamy 100% pewności.

PS. Często mnie męczą te niepewności - zastanawiam się całe godziny(np. czy przełknięcie śliny łamie post eucharystyczny), a i tak mi nic to nie daje.

Hmmm... a czy będę mógł kupić następny numer???

Kim my jesteśmy, żeby ci dawać lub nie dawać pozwolenia?

@up
masz rację...

Mam znowu podobny problem, z którym nie mogę sobie poradzić(co nie zdarza się rzadko). Znalazłem w internecie grę, jednak bt upewnić się czy mogę ją sobie kupić pomyślałem, że jeśli będzie to kupię. Była to taka prośba o znak, raczej nie obietnica, a "to kupię" kierowałem(tak myślę) do siebie. Takie zezwoleniene Boga na kupno, a nie mus kupna. Po kilku dniach znalazłem lepszą grę i ją teraz chciałem kupić, więc z obawy przed złamaniem(???) obietnicy pomyślałem już na poważnie: jeśli w mniejszym sklepie nie będzie tej piwszej to kupię druą, a jeśli będzie to ją kupię(oddałem sprawę Bogu). To co mam zrobić, gdy będzie w tym większym? Wpadłem na pomysł, że najpierw kupię jedn,a za jakiś czas drugą. Co o tym myślicie? A może ta pierwsza mśl nie była obietnicą, a tylko prośbą o zanak bez zobowiązania kupienia???

A skąd my mamy wiedzieć czym była Twoja myśl?



Skoro problem jest podobny, to przeczytaj jeszcze raz odpowiedzi i zrób zgodnie ze swoim sumieniem. A na następny raz nie baw się w myślenie o obiecywaniu Bogu takich rzeczy, bo później sam masz problem zastanawiając się czy to obietnica czy nie. Np. postanów, że nie będziesz tego robił, a co najwyżej do siebie mówił i tego się trzymaj. I tyle. A jak dalej nie potrafisz rozwiązać problemu, to porozmawiaj ze spowiednikiem.

Musisz się nauczyć rozwiązywać takie problemy w swoim sumieniu (i je poprawnie formować), bo w przeciwnym przypadku z każdą myślą będziesz pytał tutaj lub gdzie indziej. A przecież nie o to chodzi, żeby z każdym problemem latać do kogoś, kto je rozwiąże, ale aby się nauczyć rozwiązywać takie i podobne problemy, prawda?

1.Co to obietnica złożona Bogu?
2. Czy jest nią każda myśl w której coś postanawiamy?(cos przemyka przez myśli)
3. Czy obowiązują nas tzw."głupoty"?( nie oddychac przez 5 sekund)
4. Czy obowiązują nas takie w rozpaczy?( w obawie, by ktoś nie umarł obiecujemy że zostaniemy księdzem)

Dziekuję za wszystkie posty:)

Przypominam:



Jeśli to nie daje rozwiązania problemu, to znaczy, że Twój problem jest poważniejszy i inny niż obietnice, a mianowicie skrupulantyzm. Patrz:


lub inne tematy na forum oraz materiały w internecie dotyczące skrupulantyzmu.


Zamykam temat bo:
- jeśli to nie skrupulantyzm, to z pewnością rozważenie rad innych w wielu wątkach pomoże
- jeśli to skrupulantyzm, to pomóc mogą rady dotyczące skrupulantyzmu, a nie o tym jest temat (choć już jakieś padły) - poszukaj
jumik