Muszę jednak przyznać, że ja nie wiem, gdzie szukać informacji o różnej szczęśliwości po zbawieniu.

Są to zarówno pisma teologów, jak teksty oficjalne Kościola, jak objawienia prywatne.
1. Choćby Tomasz z Akwinu, ST I-IIae, quest. 93, art.3
respondeo dicendum:


2. Sobór Florencki, Laetentur caeli 15 (1439) uczy, że "dusze zbawionych widzą Boga w zależności od zróżnicowanych zasług" (Mt 16, 27; 1 Kor 3, 8; 2 Kor 9, 6).



3. opis nieba według Fulli Horak


No i w ten sposób odrobiłem lekcje za atheistę.
Na drugi raz proszę samemu szukać

Chodziło mi też o wyższość bezpośredniego kontaktu z duchownym nad forum, gdzie można spotkać po prostu bzdury , albo drwinę ze spraw religijnych. A tak żeby dalej marudzić dla medievala- nie sądzisz,że osoby duchowne posiadają "troszkę więcej" wiedzy z teologii ? I dalej marudzę- nie jest to pierwszy wątek nie służący niczemu, którego autorem jest właśnie ta osoba. Mam wątpliwości w jakim celu je zakłada

Zgadzam się w całej rozciągłości.
Zadając pytania na forum, nigdy nie mamy pewności kto na nie odpowie i z jaką intencją. Jasne, że osoby duchowne mają od nas więcej wiedzy w tej materii jak i jasne, że założenie tego wątku jak i podobnych do niego, niczemu sesnownemu nie służy

medieval_man: To może zamknijmy 90% wątków na forum? Na prawie każde zadane pytanie, gdzie indziej znajdzie się ktoś, kto wie lepiej, i na żywo lepiej się rozmawia? Zostawmy tylko te o polityce, od polityki wszyscy są ekspertami.

1. Wszyscy duchowni posiadają więcej wiedzy od wszystkich nieduchownych? Czy tylko niektórzy od niektórych? W którym momencie uzyskują tą "nieporównywalnie lepszą" wiedzę, bo na pewno nie na seminarium.
2. To, że Ty nie widzisz celu tego wątku, nie znaczy, że go nie ma. Może po prostu, jako osoba nieduchowna, masz za małą wiedzę, żeby cel dostrzec.
3. Jeśli nie wiesz, w jakim celu Autor zakłada wszystkie wątki, możesz przecież zapytać. Prawie na pewno będzie potrafił odpowiedzieć, mimo, że chyba duchownym nie jest.

O intencji pytającego w tym akurat temacie świadczy chyba pytanie z pierwszego postu:

"Ludzie stanu dziewiczego otrzymają sto procent nagrody w niebiesiech, owdowiali - sześćdziesiąt procent, a żonaci - trzydzieści procent." - (Summa Theologiae 2-2 q.152)
św. Tomasz z Akwinu

Pisma św. Tomasza z Akwinu i innych świętych nie są nieomylnym nauczaniem kościła.

na szczęście....

Jesteś bardzo mądrym człowiekiem, jeśli z jednego krótkiego pisanego zdania odczytujesz całe intencje drugiego człowieka, nie znając go. Ja bym raczej sądził, że zacytowane zdanie świadczy o opinii Autora o przedstawionych przez niego rozwiązaniach - nie brak mu samokrytyki . Natomiast pyta, szczegółowo i konkretnie, więc może jednak jego intencją jest uzyskanie odpowiedzi?

Św. Tomasz w 152 analizuje pytanie czy dziewictwo jest najwyższą z cnót i na stwierdzenie brzmiące:

odpowiada:


Tak więc te Twoje "procenty" to tylko pewne ewangeliczne porownanie do innych stanów związanych z czystością i nie ma nic wspolnego ze stopniami szczęśliwości w niebie.
Ba, w ogóle w ST II-IIae, 152 nie ma niczego na temat nagrody w niebie.
Sądzę, że "cytujesz" Tomasza z jakichś śmiesznych opracowań, a z nie z Tomasza.

Tomasz w tej części Sumy pisze tylko o cnotach, a porównanie co do ich proporcjonalności zakorzenione jest w Mt 13, 8: Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny i jest nie stwierdzeniem Tomasza, ale cytatem z Hieronima i Augustyna

Poza tym nigdzie nie napisałem, że nauka Tomasza czy innych świętych jest nieomylna. Wskazałem tylko, że nie jest to jedynie moje zdanie, ale że taka jest opina swiętych, z ktorych za przykład podalem Tomasza. No i w drugim punkcie podałem nauke Kościoła.

1. Wszyscy duchowni posiadają więcej wiedzy od wszystkich nieduchownych? Czy tylko niektórzy od niektórych? W którym momencie uzyskują tą "nieporównywalnie lepszą" wiedzę, bo na pewno nie na seminarium.
2. To, że Ty nie widzisz celu tego wątku, nie znaczy, że go nie ma. Może po prostu, jako osoba nieduchowna, masz za małą wiedzę, żeby cel dostrzec.
3. Jeśli nie wiesz, w jakim celu Autor zakłada wszystkie wątki, możesz przecież zapytać. Prawie na pewno będzie potrafił odpowiedzieć, mimo, że chyba duchownym nie jest.[/quote

Pytałam wielokrotnie, jeżeli ktoś chce wyłącznie prowokować, przecież o tym nie napisze. Nie wiem czemu mają służyć Twoje uszczypliwości, zapewne mam za mało umiejętności czytania i rozumienia, żeby to rozpoznać. Zaś Ty zapewne nie wiesz, że z poważnych postów robią sobie żarty na innych forach, wcześniej oczywiście prowokując jakimś qasi-poważnym tematem. Pozdrawiam

Ach, typowe zachowanie, nie odpowiedzieć na żaden punkt, przypisując jedynie ludziom złe intencje.

Ach oczywiście,że tak. O kpinach z naszych postów pisał moderator na innym wątku.
1. Z teologii- tak. Żeby wiedzieć jak kształcą w seminarium zapewne tam byłeś.
2. Nie widzę celu poza- cytuję- "która opcja wydaje wam się bardziej idiotyczna?"
3. Pytałam nie odpowiedział.

Pewną i niepodważalną informacją są słowa Jezusa w domu Ojca mojego jest miszkańw wiela, do której Apostoł dodaje: ani oko nie widziało, ani ucho nie słuszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują(1 Kor 2,9).
Nie zdołamy zatem w pełni pojąć pełni szczęśliwości zbawionych.

Prawie każdy kto jest rodzicem rozumie, że to niemożliwe. Żaden (prawie) rodzic, nigdy, niezależnie od tego co zrobiło jego dziecko, nie będzie się cieszyć z tego, że to dziecko cierpi, szczególnie jeśli to cierpienie jest wieczne i nieopisanie straszne. A pomysł, że będą radować się wraz z mordercą tego dziecka jest już nie tylko niedorzeczny, ale wręcz obrzydliwy. Oczywiście, wszechmocny Bóg może spowodować wszystko. Może więc również spowodować, że rodzice będą nie posiadać się z radości myśląc o wiecznych cierpieniach zamordowanej córki. (W końcu była zatwardziałą ateistką.) Tyle, że to już nie będzie człowieczeństwo, to już nie będą ludzie! To będą jakieś dziwne istoty przerobione przez Boga w taki sposób, aby "kochały" go pomimo wszystko.


Słowo „współczuję” w ustach człowieka, który publicznie twierdzi implicite, że cieszyłby się z niepojętych cierpień własnego dziecka jeśli tak uznałby jakiś Bóg w swojej dziwnej sprawiedliwości, brzmi nieszczerze czy wręcz cynicznie. To słowo zbyt wiele waży, abyś wycierał nim sobie buzię. Czytając Twoje posty mam przekonanie, że nie tylko nie współczujesz, ale z radością i z perwersyjnym błyskiem w oku oglądałbyś mnie płonącego na stosie. Oczywiście - śpiewając hymn do Bożego Miłosierdzia.


Widziałem w sobotę film „Kobiety Hamasu”. Jedna z nich mówiła:
„Chwalmy miłosiernego Boga. W życiu może nas spotkać wiele radości, ale męczeńska śmierć to coś najpiękniejszego. Przeważa wszystkie rozkosze życia. My odczuwamy ból, męczennicy go nie czują. To dar od Boga. Każdy męczennik trafia do Raju.”
A inna:
„Twój syn nie jest martwy – my płaczemy a on jest w Raju. Codziennie proszę Boga, aby moje dzieci i mąż poszli w jego ślady. Czasem myślę, że Bóg nie pozwoli na to każąc nas za grzechy. Męczeńska śmierć to wielka łaska.”
Tak, wasza wiara w sprawy ostateczne (tak jak wiara muzułmanów) jest spójna logicznie i pewna. Idźcie więc i mordujcie się nawzajem i wierzcie, że trafiacie za to do Raju.