Ale w tej przypowieści Jezus mówi i osobie potępionej, znajdujacej się w piekle.
Wierzę w świętych obcowanie - świętych, nie potępionych.

O tym, że mowa o czyśćcu świadczyloby to,
że bogacz rozumie swój błąd i zależy mu na swoich braciach
- raczej rzecz niemozliwa u człowieka potępionego.

Kościół w swoim nauczaniu nigdzie nie mówi
o mozliwości kontaktu ze zmarłymi.

Wybaczcie, ale czy czyściec pojawiający się w teologii katolickiej gdzieś w 12 wieku może być częścią modlitwy z III/IV wieku

Zawsze mnie zadziwiała ta modlitwa....
Przecież Biblia mówi (i tak naucza Kościół Katolicki)
że zbawieni będą w niebie wielbić Boga (nie odpoczywać)

Bardzo dziękuję za informację z jakiego wieku pochodzi.

Właśnie gromadzę tego typu informacje i oczy mi się otwierają
widzę, że bardzo wiele modlitw uzywanych obecnie pochodzi ze
starożytności i wczesnego średniowiecza.

A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.

Z czwartej i apokryficznej (czyli nie uznanej za kanonicznej) Księgi ale nie Izajasza tylko Ezdrasza, Rodział 2, wersety 34-35. Niekiedy (w prawosławiu) ową księgę numeruje się jako drugą, tzw. niekatolicką. Numeracja Ezdrasza to temat sam w sobie, nie będziemy w niego brnąć bo nie o to Pytającej chodzi.

To bardzo starożytny tekst (prawdopodobnie 1 wiek po Chrystusie) i jest to chyba jedyny przykład (ja nie znam innego) tekstu apokryfu biblijnego wykorzystywany w liturgii (w tym przypadku, pogrzebowej).

Mimo, że prawdopodobnie spisany był pierwotnie po grecku przez jednego z pierwszych chrześcijan-żydów (lub osobę z kręgów zbliżonych do pierwszych wspólnot judeochrześcijańskich) znany jest przede wszystkim w wersji łacińskiej:

Requiem aeternam dona eis, Domine:
Wieczny odpoczynek [łacińskie słowo 'requies' to nie tylko odpoczynek, spokój ale także zabawa, rozrywka, wolny czas, relaks - dopiero w łacinie poklasycznej, kościelnej nabrało tak ponurej konotacji kojarzonej ze śmiercią]
et lux perpetua luceat eis.
A światło wiekuiste [dziś byśmy powiedzieli raczej "ciągłe, nieprzerwane"] niechaj im świeci.

Sam apokryf publikowany był w niektórych wydaniach Wulgaty (na zasadzie dodatku, sam św.Hiernonim autor Wulgaty nie uznawał prawdopodobnie tej, czwarto-drugiej Księgi Ezdrasza za natchnioną), należy do nurtu tzw. starotestamentowej apokaliptyki żydowskiej.

Co ciekawe, protestanci, którzy nie uznają niczego poza kanonem Biblii hebrajskiej, a katolickiej i prawosławne księgi deuterokanoniczne odrzucają, sami posługują się tą modlitwą za zmarłych.

Dalsze wyjaśnienia w tej materii można uzyskać w literaturze poświęconej apokryfom starotestamentowym.

Mylisz się, w Didache pisze Wsadzony do ciemnicy odpowie za wszystkie swoje czyny i nie wyjdzie stamtąd, aż ostatni grosz zwróci.
Informację o modlitwie za dusze w czyścu cierpiące znadują się w pismach Tertuliona, Cypriana.
O czyścu nauczał m.in. Orygenes, św Ambroży.

sharp, aż tak daleko nie trzeba szukać
a "świętych obcowanie" wyznawane w Credo?