Bóg może ludziom dać specjalny charyzmat nieomylności. Kościół jest nieomylny właśnie dzięki temu, że działa w Nim Duch Święty i Nim kieruje

I właśnie tu tkwi błąd w twoim myśleniu, jest to myślenie na styl zachodni – ja i Bóg to dwie odrębne rzeczywistości – nic z tego. Bóg właśnie doświadcza tej „praktyki” przez ciebie i każdego z nas, bo my to nic innego jak Bóg wcielony czyli doświadczający poprzez ciało człowieka, a cała zgromadzona w ten sposób wiedza jest jego własną.
Sam widzisz jak trudno ludziom zachodu zrozumieć tą podstawową prawdę o jedności wszystkiego

Tak nieomylny, dlatego mieliśmy Inkwizycje, Święte wojny, palenie czarownic na stosie, pięknie. Przyjrzyj się temu cytatowi:

List św. Piotra jak każdy widzi, mówi że niema władzy nie pochodzącej od Boga, czyli to Bóg zesłał Hitlera? Stalina? Saddama Husajna? I innych im podobnych? Więc albo Bóg lubi patrzeć jak się mordujemy albo Kościół jest omylny.

Tak czy inaczej, czy Bóg ich zesłał czy nie to kościół sie myli w kwestii władców albo dobroci Boga. Poza tym UDOWODNIJ że kościół jest NIEOMYLNY, zacytuj Jezusa, mówiącego coś w stylu "Staniecie sie nieomylni i wasi następcy i następcy waszych następców..".
I kto powiedział że duch święty daje nieomylność?

Szczerze przyznam, że to piękna idea. Na pewno daje wielu członkom Kościoła poczucie bezpieczeństwa duchowego - w końcu lepiej wiedzieć, że w sprawach wiary decydujący głos ma ktoś nieomylny. Ale zawsze w kontekście takich wypowiedzi nasuwają mi się wątpliwości.

Ten sam nieomylny Kościół, natchniony Duchem Świętym, organizował krucjaty i obiecywał zbawienie za zabijanie niewiernych. Ten sam Kościół popadł później w konflikt z samym sobą, kiedy to do władzy chciało dojść kilku papieży naraz, potem przez jakiś czas było ich co najmniej dwóch czy trzech, i każdy rzucił na każdego ekskomunikę. Ten sam Kościół także optował za - wspomnianą już - Inkwizycją, trawiony był w średniowieczu przez nepotyzm i symonię, a czasem tańczył tak, jak zagrał aktualnie popularny władca europejski.

Nie twierdzę, że Kościół odpowiadał za samo zło, w końcu ma na swoim koncie wiele pozytywnych działań i znakomitych ludzi, działających w jego strukturach. Ale patrząc na jego historię - zwłaszcza Wieków Średnich - to mam czasem wrażenie, że Duch Święty jakoś często przysypiał, bo chyba nie można uznać pomysłu krwawych krucjat za natchniony przez samego Boga? Mimo że został oficjalnie ogłoszony przez ówczesnego papieża?

A jeśli nie, to w jakich okolicznościach i pod jakimi warunkami może (musi?) działać natchnienie Ducha Świętego? Jak to rozróżniacie?

@LVL - "Co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie"
"Postanowiliśmy - Duch Święty i my" - to Apostołowie o tzw. Soborze Jerozolimskim"
oraz "Adversus Haereses" św. Ireneusza, w którym wykazuje on, jak to nauka apostołów wciąż w niezmiennej postaci trwa w urzędzie biskupim na zasadzie sukcesji

@Wierzba - To, że Duch Święty kieruje Kościołem, nie znaczy, że pozbawia ludzi wolnej woli. Ludzie również mają coś do powiedzenia, i czasami partykularne interesy zwyciężają, lub podejmowane są błędne decyzje. Natomiast nieomylność dotyczy wiary Kościoła. Asystencja Ducha Świętego na tym m. in. polega, że gdy pojawi się jakaś herezja, to nie zostanie ona ogłoszona jako dogmat; jeśli by wielu ludzi odpadło od wiary, to jednak ortodoksyjna wiara Ludu Bożego i tak w nim przetrwa. Dla mnie dowodem asystencji Ducha jest te niemal 2000 lat istnienia Kościoła - pomimo takiej ilości zła, jaka w nim miała miejsce, to jednak zło jest usuwane, Kościół wciąż się nawraca, a ortodoksyjna wiara wciąż trwa

Ty chyba nie wiesz co piszesz, bo jak można kota co do natury przyrównywać do człowieka ?.

Syn Boga, jak już pisałem na te samą co do istoty naturę, czyli jest BOGIEM. Dla tego właśnie Twój syn, nie może być, co jest zgodne z naturą owym kotem.

To tyle !.

Dziś ja pobawię się w archeologa ;)
Zasiadanie po prawicy Wszechmocnego także mogło się im źle kojarzyć i wydaje się, że zasiadanie na tronie po prawicy Boga żydzi i chrześcijanie rozumieli tak samo, jako zrównanie w godności i władzy, poniżej mocna moim zdaniem przesłanka ku temu.

"Rzekł Pan Panu memu:
"Siądź po prawicy mojej,
aż położę Twoich wrogów podnóżkiem nóg Twoich" Ps 110,1

Psalm 110 to jeden z najczęściej wykorzystywanych fragmentów w NT (obraz Jezusa zasiadającego po prawicy Ojca) i jednocześnie fragment którym literatura rabiniczna nie wykazała większego zainteresowania (proszę mnie poprawić jak ktoś wie lepiej) co ma pierwszy rzut oka równie dobrze może mieć jakieś znaczenie albo nie mieć żadnego.

P. Lisicki ("Czy Jezus jest Bogiem?) za Schaeferem podaje, że właśnie w związku z tym, iż w oczach żydów zasiadanie po prawicy oznaczało równość w godności i władzy każda interpretacja tych wersetów niosła w sobie zagrożenie "dla jedyności i suwerenności Jahwe" i stąd być może skąpe nimi zainteresowanie.
A jeśli już jest to proszę zobaczyć jakie:
Na przykładzie polemiki z Talmudu, Sanhedryn 38b

"One [throne] was for Himself and one for David.49 Even as it has been taught: One was for Himself and one for David: this is R. Akiba's view. R. Jose protested to him: Akiba, how long will thou profane the Shechinah?50 Rather, one [throne] for justice, and the other for mercy. Did he accept [this answer] from him or not? Come and hear! For it has been taught: One is for justice and the other for charity; this is R. Akiba's view. Said R. Eleazar b. Azariah to him: Akiba, what hast thou to do with Aggada? Confine thyself to [the study of] Nega'im and Ohaloth.51 But one was a throne, the other a footstool: a throne for a seat and a footstool in support of His feet."

Rabini dyskutują na temat fragmentu Pisma, wg. którego obok tronu Boga stał drugi tron. Zapewne chodzi o Daniela 7,9, ale możliwa jest też aluzja do Ps 110. Domyślcie się dlaczego ;)
Akiwa umieszcza na jednym z nich Dawida, na co zdecydowanie protestują dwaj pozostali. Rabin Jose stwierdza że na obu zasiada Bóg (jeden tron jest dla jego Miłosierdzia, drugi dla Sprawiedliwości), Eleazar ben Azariasz zaś, że jeden jest tronem, drugi zaś podnóżkiem.
Po gwałtownej reakcji obu rabinów można domniemywać, że twierdzenie o zasiadaniu na tronie obok Jahwe zabrzmiało dla nich jak herezja.

------------
Trochę z innej beczki, ale wciąż w temacie zasiadania na Boskim tronie cytat z Targumu Jeruszalmi:

"but the Word [Memra] of the Lord sitteth upon His throne high and lifted up, and heareth our prayer what time we pray before Him and make our petitions. "
Targum Jeruszalmi do Pwt 4,7

To już dla chrześcijańskiego ucha niemal jak zaproszenie do personifikacji Logosu.
Jeśli ktoś uważa, że teologia chrześcijańska to hellenistyczny wymysł, oderwany i całkowicie obcy środowisku żydowskiemu to czy targumy nie stanowią argumentu na rzecz tezy, że św. Jan i inni ewangeliści mogli czerpać garściami z teologii żydowskiej?
P. Kot ("Targumy a pierwszy List św. Jana") zauważa że Targum Onkelosa nie zawiera śladów po Memra (słowo), co także może świadczyć o obawach przed interpretacją "słowa" jako samodzielnego bytu i o tym, że tekst właśnie dlatego mógł zostać z niego oczyszczony, iż stanowił niebezpieczeństwo dla żydowskiego monoteizmu. A może była to już reakcja na chrześcijańską interpretację targumicznej tradycji?