Skąd wiemy że autor księgi Genesis posługiwał się mitem? Czy jesteśmy w stanie przeniknąć zamiary autora skoro nawet nie wiemy dokładnie kim on jest? Utrata przyjaźni z Bogiem i oddalenie od Boga, ale w jakim sensie? Wiem że owoc jest tutaj symbolem, ale jednocześnie kiedyś musieli istnieć pierwsi ludzie w sensie dwie pierwsze osoby jako przedstawieciele ludzkiej rasy, że tak się wyrażę.

Czyżby ludzkość popełniła zbiorowy grzech? Tak w jednym momencie? I jeśli bierzemy pod uwagę że ma to być zgodne z teorią ewolucji, to mamy w zamyśle tych pierwszych ludzi jako jeszcze niezbyt ''ogarnięte'' osobniki, świeżo upieczone w swoim człowieczeństwie, mające jeszcze wiele z tego ''małpoluda''. I takie osoby miałyby jakieś przymierze z Bogiem i byłyby na tyle zdolne umysłowo i rozwinięte duchowo aby jednocześnie być odpowiedzialne za zerwanie tego przymierza i za popełnienie jakiegoś czynu/czynów które byłyby złem? Aby popełnić świadome zło, trzeba najpierw mieć świadomość tego czym jest to zło i czym jest dobro. Czy tak prymitywna istota miałaby jakąkolwiek odpowiedzialność?

Nie sądzę, i tutaj jest niezgodność w biblijnej opowieści o początkach człowieka a ewolucyjnej teorii. Ponieważ ci pierwsi ludzie musieli być doskonali skoro ponieśli taką odpowiedzialność za swój czyn który spowodował zerwanie przymierza z Bogiem, z konsekwencją dla całej ludzkości. Czy Bóg zawierałby przymierze z prymitywną istotą ktora nie ma jeszcze wykształconej świadomości i moralności w taki sposób aby być odpowiedzialną za cokolwiek? Istota która posługuje się raczej instykntami niż jakimkolwiek kodeksem etyczno-moralnym?



Tylko skąd taka pewnosć? Dlatego że brzmi niewiarygodnie i dość naiwnie?





Czyli od razu powstali w ubraniach? A poza tym, Bóg mógł umieścić pierwszych ludzi w jakiejś enklawie. Przecież w zamiarze Boga świat miał wyglądać nieco inaczej niż jest obecnie.





Tylko że skoro Biblia to mitologia, to w sumie można także uznać że bogowie Olimpu także istnieli a Prometeusz też poniósl jakąś ofiarę dla ludzkości. Ponieważ skoro autor Księgi Rodzaju ujął to wszystko w formie mitu to także autorzy mitów greckich mogli pisać prawdę ujętą w formie mitu.

Nie zgodzę się z Tobą. Prawda o człowieku jest banalna!
A to że ta wiedza, ta "prawda" o powstaniu istnienia materii i życia jest poza naszym zasięgiem, to nie powód, aby przyjmować jako prawdę, jakieś prymitywne alegorie, które z rzeczywistością nie mają i nie mogą mieć nic wspólnego.

Natomiast powinno Być dla Ciebie jasne, że kiedy inny człowiek nakłada na Ciebie jakiś kodeks postępowania, i wmawia Ci, że kiedy nie będziesz go przestrzegał to spotka Cię kara, ale jeśli się do niego dostosujesz, to otrzymasz WIELKĄ nagrodę, to jest to nic innego, jak objęcie nad Tobą kontroli. I jest to o tyle łatwe, bo żeruje na największych słabościach człowieka.
A wszystko to jest "cementowane" i uargumentowane czymś, co z definicji jest pojęciem transcendentnym.
Czyli nikt nie jest w stanie odgadnąć nieodgadnionego... poza Twoim Kościołem, oczywiście!


Elementarny brak świadomości zła, stał się symbolem poniesionych win, którymi został obarczony człowiek!
Takimi oto "ziarnami prawdy", karmi się do dziś chrześcijan!


I tak jest w istocie! Tym właśnie jest religia! Każdy wierzył w swoje mity!
Kościół wierzy w swoje, i innowiercy wierzą w swoje!

Whispernight, myślisz, że jak powtórzysz po raz n-ty, że wierzący są głupi i zmanipulowani, a ty jesteś mądry, więc niczego nie musisz nikomu udowadniać, to kogoś przekonasz? Marnujesz czas i klawiaturę.

Szkoda, ze nie czytałeś kolejnych zdań w mojej wypowiedzi, lecz tylko pierwsze.

No właśnie, to kolejne ogolnikowe twierdzenie. Co znaczy "nie zawsze"? Równie dobrze moze znaczyć "w 90%" jak i "w 10%". A co wskazuje, ze była to dosłowna prawda? To, ze stosowali zasady religijne w codziennym zyciu, ze recytowali teksty w czasie uroczystości, ze wytwarzali figurki swoich bóstw, ze budowali swiątynie itd. Tak samo jest dzisiaj, tylko ze prawdy sa inne, a tamte prawdy są uważane za mity.
Przecież to jest zupelnie nie na temat. Prosiłem o przykłady celowego wytwarzania mitów (ze swiadomoscią, ze są to mity). Tak bowiem twierdziłeś.

Jak to- niedosłownie? Przecież Papież nie podważa samej tresci opowieści, nie kwestionuje opisu lecz wręcz go potwierdza. Stosuje go tylko jako symbol dla innego postulatu- dla jednosci Kościoła. Czy taki chwyt jest uzasadniony- można by dyskutować, ale doslownośc opowieści nie została zakwestionowana.

Widze, ze to przeswiadczenie trzyma się mocno. Po co maiłby tworzyć mit? Wyobraź sobie, ze jestes autorem Genesis (lub innej świętej księgi). Pisałbyś mit czy prawdę?

Widocznie niezrozumielismy się. Ale jeśli o takie coś ci chodzi, niech ci za przykład będzie Homer. Po pierwsze: nigdy nie interpretuje się Pisma Świętego, w taki sposób, że wyciąga się wnioski przeciwne niż dosłowny tekst. Po drugie: to mam teraz przeszukać wszystkie wypowiedzi papieży średniowiecza, aż znajdzie się coś, co cię zadowoli?

A Sapkowski też? Przeciez nie mówimy o pisarzach fantasy czy twórcach baśni ale o mitach religijnych. Chodzi o to w co ludzie wierzyli i stosowali w praktyce a nie o to co czytali dla rozrywki.

Słuszne podejście, tylko problem w tym, ze opisu stworzenia nie da się tak zinterpretować aby mu nie zaprzeczyć. Gdyby się dało, dawno by to zrobiono.
Czy masz przeszukiwac wypowiedzi? Niekoniecznie. Już samo to, że wymagałoby to żmudnego szukania i nic nie nasuwa się od razu, swiadczy, ze raczej nic się nie znajdzie.
Nawet mysliciele, ktorych przywolywałeś, np. św. Augustyn, ograniczali się tylko do sugestii i pytań.

Oczywiście, że się interpretuje. Pierwszy z brzegu ewangeliczny przykład:


Na początku było Słowo.


Wyraźnie powiedziane jest, że najpierw ludzie zaczęli opowiadać sobie różne rzeczy, a dopiero później pojawia się Bóg, Wy zaś twierdzicie na opak.

No to dalej tym tropem: Boga nie ma. Tez z Biblii.


@JedenPost ty wiesz co to jest "kontekst"?
To przeczytaj jeszcze 2 kolejne zdania.

Dalej jest o tym, że Słowo jest Bogiem. O tym właśnie mówię.

O tym właśnie mówisz, że na początku był Bóg?

Naprawdę, ostatnio jesteś jakoś kompletnie bez formy..

Nie, że słowo było. Ale mniejsza, żartowałem - głupio w sumie

Nie, dlaczego głupio. Przeglądałem ostatnio notatki, jakie sporządzałem sobie w chorobie i muszę przyznać, że nawet pomijając celowo wprowadzone niedomówienia (schizofrenia paranoidalna, hihi) to jednak ciężki kipisz jest. A z drugiej strony myślało mi się wtedy tak lekko i szybko, i klarownie, że nie nadążałem ze stukaniem w klawiaturę.

Nie zamierzam bronić tezy, że schizofrenia polega na wyłączeniu (czy przeciążeniu) ewolucyjnie świeżych neurostruktur i mocnym połączeniu świadomości z "gadzim mózgiem", czyli niejako cofnięciu się do stanu praludzkiego. Z drugiej strony, jest coś w tym, że święty Filip usłyszał, jak tamten dostojnik etiopski na wozie czyta Izajasza. Nie umiał czytać po cichu? Prolog Ewangelii wg Jana może stanowić wgląd w jeszcze odleglejszą przeszłość, kiedy pierwotni ludzie żyli w - no właśnie. Aborygeni mają na to termin "Epoka Snów", czy coś w ten deseń.

W tamtych czasach nie znano praktyki czytania "po cichu". Czytano zawsze na głos.