Myślę, że z nie mniejszą niż tutaj
Każda religia to zło, z tymże niektóre mogą być bardziej tolerowane od innych. Zresztą religia o której piszesz dużo straciła przez fanatyków i terrorystów, a de facto jest dużo łagodniejsza.

Optymisto zły wybrałeś nick bo jak widzę jesteś chory z zazdrości.
Radzę gdy Cię nachodzi chandra dobrze jest zanucić Okudżawe
.....mędrcowi darować głowę racz
tchórzowi dać konia chciej
sypnij grosza szczęściarzom i mnie w opiece swej miej

No tak ale do kogo byś to adresował biedny optymisto!
Ja tam zawsze mogę zaśpiewać:
Panie Zielonooki Mój
Boże Jedyny spraw

"Nie jesteś" aby udowadniać, ale wiesz, że nie istnieje..."nie kijem go ale pałą"

Powiem wprost.
Interesuje mnie dlaczego tyle osób na świecie wierzy w Boga/Bogów/Inne.
Z rodziną o tym nie rozmawiam.
Nie mam wśród znajomych katolików kogoś głęboko wierzącego, więc też nie mamy o czym pogadać.
Co do znajomych ateistów, klepać sobie po plecach żaden z nas nie lubinie lubi.

Więc... dotarłem tutaj :>

I to rozumię
Nie rozumię agresywnej łopatologii typu "Boga nie ma, a wierzący, to głupcy przyjmujący wszystko ślepo".

Tak uważam. Czy to się kłóci z brakiem potrzeby udowadniania innym, że mam rację w tej sprawie? Może właśnie dlatego, że nie jestem religijny, nie mam zapędów bojowych i nie mam misji "nawracania" nikogo na mój tok myślenia, w przeciwieństwie do bardzo wielu osób religijnych.

Dodam, że nie przeszkadza mi samo wierzenie w boga innych ludzi. Problemy i zło zaczyna się dopiero wtedy, gdy ludzie zaczynają dorabiać do wierzenia w boga całą ideologię i zazwyczaj "jedynie słuszny" kodeks postępowania w życiu, nakłaniając do tego innych, przy użyciu różnych sztuczek psychomanipulacji (potocznie mówiąc prania mózgu).

A czy ktoś w ogóle ma prawo to ustalać ? A jeśli tak, to kto ? Bo jeżeli nikt, to znaczy, że zarzuty są słuszne. I rzeczywiście, ateiści jakoś w małym stopniu są zainteresowani ustaleniem, co jest moralne a co nie.



Źle zrozumiałeś zdanie. Chodziło mi o to, że teiści nie wierzą w jakiekolwiek inne zbawienie niż to, które przychodzi od Boga. Innymi słowy - jeśli nie ma Boga, nie ma zbawienia.

Nie, te zarzuty nie są słuszne, bo nie będziesz w stanie tego udowodnić inaczej niż odwołując się do idei Boga w którego wierzysz.

Nie odpowiedziałeś na pytania.

A po kiego... ? Ateista WIE!

Po pierwsze: moralność jest względna.
Po drugie: wierzący tracą cenne godziny życia albo starając się ustalić, czy dana rzecz jest z punktu widzenia ich religii moralna, czy nie, albo też przyjmują narzucony w danej kwestii pogląd (czasem bezmyślnie, a czasem z przekonania).

Tymczasem ateista dokonuje wyboru na podstawie swojego własnego jestestwa i światopoglądu. Coś moralnego dla jednego ateisty może być niemoralne dla drugiego.

Różnica jest taka, że ateista rozumie bezsens dyskusji o tym, co moralne a co nie, bo rozumie względność moralności. Za to teiści lubują się w przekonywaniu ateistów, że coś tam jest niemoralne.

Może dla Was jest. Ale ateistów guzik to obchodzi


Crosis

Zatem z punktu widzenia teistów ateizm jest niemoralny ( a właściwie amoralny ), bo dla teisty moralność " względna " nie jest żadną moralnością. Jeżeli moralność jest względna, to nie ma żadnego sensu mówienie o niej.



Ależ ja jestem gotów przyjąć do wiadomości, że ateistów guzik obchodzi np. to, czy zabójstwo jest moralne czy nie. Dla jednego ateisty może być moralne, dla innego nie - i tyle, jest to normalny, i nawet pożądany stan. Proszę bardzo. Gdyby ateiści ujmowali to w taki prosty sposób, ustosunkowanie się do ateizmu byłoby znacznie prostsze.

Widzisz, znam teistów, którzy są w stanie zrozumieć względność moralności. Czyli rozumieją to, że dany czyn zostanie różnice oceniony przez osoby o różnych normach moralnych.

Co oczywiście w żaden sposób nie oznacza, że muszą się z taką oceną zgadzać.

Natomiast wymaga to zrozumienia jednego faktu:
istnieją różne normy moralne na świecie.

Nie trzeba ich akceptować, wystarczy to zrozumieć i przyjąć do wiadomości. A wielu teistom (nie tylko katolikom czy chrześcijanom) przychodzi to z trudem.

Wtedy, zamiast idiotycznego przekonywania innych do zaakceptowania właśnie "tej jednej jedynej normy moralnej" można zacząć szukać kompromisu i rozwiązania problemu.

Przykładem może być tutaj kwestia in vitro. Co mnie obchodzi, że KrK uważa in vitro za niemoralne? Wystarczy, że wyrazi swój sprzeciw, powie, że tego nie akceptuje. W tym momencie wypowiadają się katolicy, a wielu z nich nagle zaczyna mieć inną ocenę. I co? Kicha.

A nie łatwiej zaakceptować fakt, że nie żyje się w państwie wyznaniowym, że nie ma się "monopolu na prawdę" i szukać porozumienia z ludźmi myślącymi inaczej? Tym bardziej, że przesłanki społeczne są nieco inne niż "jedyna prawdziwa moralność".

Tutaj problem wynika w nastawieniu. Mnie do szału doprowadza ksiądz, który powie mi: "in vitro jest niemoralne i basta!". Takim tekstem może sobie nos wytrzeć, bo ze mną już więcej nie pogada.

Natomiast stwierdzenie: "Wg mnie in vitro jest niemoralne, wg Ciebie moralne, trzeba znaleźć punkt wyjścia z sytuacji" - to jest jakiś zaczątek dialogu.

Problem w tym, że KrK chyba nie zdaje sobie sprawy, że armie owieczek ślepo popierające jego stwierdzenia kończące się tym koszmarnym "basta!" się kończą. Sprawa dyskusji nad in vitro i ta chamska zagrywka KrK pokazały to dokładnie. Samo zagranie po tym fakcie też nie zachwyciło wszystkich katolików, co widać nawet po odpowiednim temacie w dziale "Rodzina Chrześcijańska".

KrK chce pozostać niezmienne. Ale ludzie się zmieniają i tego nie da się uniknąć. Jednocześnie KrK stara się ingerować w życie człowieka tak głęboko, że albo zmieni się z tym człowiekiem, albo tego człowieka straci.

Laicyzacja Europy pokazuje to dobitnie. I nie jest to przede wszystkim kryzys wiary. Jest to kryzys Kościoła. Ludzie cora częściej zaczynają oddzielać te dwa pojęcia, kwitując to stwierdzeniem:
"Rozsądzi nas Bóg".


Crosis

Tylko pytanie, na czym miałoby polegać to " szukanie kompromisu ". Jeżeli akceptujemy fakt, że wszystkie normy moralne są równouprawnione, to nie ma już gdzie dalej iść - są równouprawnione i już, to jest właśnie kompromis.



No właśnie, i co w związku z tym ?



A w którym momencie się tego faktu nie akceptuje ? Kościół nikogo nie zmusza do zmiany zdania. Chcesz myśleć inaczej to myślisz - finito.



Nie widzę żadnej różnicy między dwiema podanymi sytuacjami. Z drugiej wypowiedzi po prostu usunąłeś słowo " i basta ", choć równie dobrze mógłbyś je pozostawić.



Nie rozumiem, dlaczego jasne wyrażenie swoich poglądów miałoby być " chamstwem ".



Ale być może zmieniają się na gorsze - a na to nie można się zgodzić.