Pytanie brzmi - czy przeczytałeś książkę Richarda Dawkinsa "Bóg Urojony"?

Dlaczego pytam? Ponieważ wiele osoób na tym forum się do niej odnosi (pozytywnie lub negatywnie), a właściwie chciałbym się dowiedzieć ilu z nich naprawdę ją przeczytało. 'Przeczytać' traktujcie tutaj jako zgłębienie od deski do deski.

Jestem ateistą, ale nigdy nie przeczytałem, żadnej książki Dawkinsa, ani innych jemu podobnych...
Aż wstyd. Ale nadrobię to.

Nie, ponieważ nie było mnie mnie na nią stać.

może kiedyś ją przeczytam...

Co znaczy jemu podobnych? Dawkins pisze generalnie dobre książki ale o tematyce zgoła nie antyreligijnej. No powiedzmy 2-3 dobre książki, bo niestety reszta przeciętna albo poniżej oczekiwać. W tym niestety BU, mimo wszystko. Co do innych jego książek, mimo, że ma wiele ciekawych spostrzeżeń, to w książkach jest mnóstwo błędów, bądź nadinterpretacji, tak że trzeba uważać, co się czyta niestety i to nieustannie.

Nie czytałem, ale zamierzam to niedługo zrobić.

Przeczytam jak jtoś da mi ją za darmo. Swoje pieniądze wole przeznaczac na bardziej wartościowe książki. Ta do wyjątkowych nie należy

Przeczytałem od początku do końca, ale tylko raz, więc nie wiem, czy wyczerpuję Twoje rozumienie " zgłębienia ".

Ja mam "The God Delusion" w mp3. W sumie 12-13 godzin sluchania. Mozna
wiec sobie nagrac jesli czlowiek napalony.

Przeczytałem, odstawiłem na półkę i na razie nie zamierzam do niej wracać.
Powiem tak: jeśli ktoś chce poznać Dawkinsa z jego najlepszej strony to powinien przeczytać "Samolubny gen" albo "Ślepego zegarmistrza". W tych książkach pisze o tym co jest jego żywiołem i na czym się naprawdę zna. W "Bogu urojonym" Dawkins zapuścił się chyba na grunt ktorego do końca nie czuje.
Ateista o wyrobionych poglądach nie dowie się z niej niczego czego by wcześniej nie wiedział, ale dla początkujących może być.
Wierzący ktorzy mają swój światopogląd przemyślany nie staną się pod jej wpływem ateistami ale ci bardziej "letni" mogą na parę rzeczy spojrzeć pod innym kątem.

buhaha!!!!

tak se po mieście łazić i ryśka słuchać...

Ciekawe, że Dawkins stał się wśród polskich ratlerków antyklerykalizmu popularny dopiero po publikacji "boga urojonego", mimo, że sam Dawkins dawał wyraz swoim pogladom takze w swoich wcześniejszych publikacjach. Tylko że te poprzednie od "Samolubnego genu", poprzez "Ślepego zegarmistrza, do "wspinaczki na szczyt nieprawdopodobieństwa" były ksiazkami naukowymi (z resztą genialnie napisanymi). I dlatego ratlerki antyklerykalizmu nigdy o nich nie słyszały.

"Bóg urojony" jest zaś książką dla plebsu. I dlatego z miejsca wśród polskich wrogów Krk stał się popularny

Bo ratlerek to nie puma czy chocby osiol.

Moim zdaniem żółta kartka za takie stwierdzenie.

Czy ma to jakiekolwiek uzasadnienie, czy jest po prostu widzimisię kogoś kto dostał za dużo władzy w stosunku do swojego poziomu kompetencji i teraz się tym upaja?